จาก "ปลอกหมอนสีขาว" (๒๕๕๕) สู่ "ปลอกหมอนหลากสี" (๒๕๕๗) ... (โครงการครูเป็นเลิศ)
...
...
จาก "ปลอกหมอนสีขาว" (๒๕๕๕) ...
...
...
ที่มา : http://www.youtube.com/watch?v=u5o3DotuksY
...
...
สู่ "ปลอกหมอนหลากสี" (๒๕๕๗) ...
...
...
ที่มา : http://www.youtube.com/watch?v=nRen6SaSWCQ
...
...
๒๕๕๕
...
มีเด็ก ๔๑ คน ก้าวเข้ามาสู่โครงการผลิตและพัฒนาครูสู่ความเป็นเลิศ รุ่นที่ ๑
โดยทุกคนต่างมีเหตุผลต่างกันในการก้าวเข้ามา
๔๑ คน ๔๑ ชีวิต มีความฝันที่ต่างกัน แต่ต้องมาอยู่ร่วมกัน
หอพักนักศึกษาที่ถูกจัดเอาไว้สำหรับเขาและเธอเหล่านั้น
ตามกระบวนการผลิตที่แตกต่างจากการผลิตครูแบบเดิม ๆ
"ปลอกหมอนสีขาว" เหมือนตัวแทนความสดใหม่ของการเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ ๑
เด็กทุกคนเป็น "ผ้าขาว" ในสายตาของคนเป็นครู
ที่เราสามารถบ่มเพาะคุณสมบัติความเป็นครูในอนาคต
การปรับตัวทั้งในเรื่องความเป็นอยู่และการเรียนหนักหนาสาหัส
ในสายตาของเด็ก ๆ เหล่านี้ ที่ต้องจากบ้านมาอยู่ป่าอยู่ดอย
อยู่เพื่อสร้างความพร้อมในตัวเองให้แข็งแกร่ง
ก่อนออกไปต่อสู้กับโลกภายนอกอันโหดร้าย
น้ำตา เสียงบ่น ความเหงา ความคิดถึงบ้าน
ล้วนติดตัวแต่ละคนอย่างไม่สามารถสลัดให้หลุดออกได้
ผมและโครงการฯ อยากได้ใครสักคนที่จะเข้ามาสร้าง "หัวใจ" ของเขาเหล่านั้น
ให้เข็มแข็ง เสริมสร้างกำลังใจให้พวกเขาไม่ต้องกลัวกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
มีแรงบันดาลใจการก้าวไปเป็นครูที่ดีในอนาคต
...
...
"คุณ แผ่นดิน " คือ คน ๆ นั้น
การเติมใจไฟฝันจึงเริ่มต้นขึ้น ...
...
...
...
๒๕๕๗
...
หลังจากมีโครงการฯ มีอุปสรรคมากมาย
อันเป็นธรรมดาของการเริ่มต้นการทำอะไรสักอย่าง
ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ
อุปสรรคที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นเรื่องของ "คน" "ระบบ" "กลไก"
หรือแม้กระทั่งตัวของ "เด็ก" เอง
ระบบยังไม่ล้มลุกคลุกคลาน เพราะยังดำเนินการต่อไปได้อยู่
แต่ "คน" ที่ไม่เข้าใจอะไรในเป้าหมายประสงค์ที่แท้จริงต่างหาก
ทำให้ระบบเริ่มรวน
...
...
"คุณ แผ่นดิน" คือ คนที่ผมเชิญมาอีกครั้งหนึ่ง
เพื่อช่วยทบทวนสิ่งที่ผ่านมาให้เด็ก ๆ ว่า
"จำได้ไหม เรามาทำอะไรกันที่นี่"
เหมือนคนปรับเข็มทิศให้เด็กอีกครั้งว่า
การเป็นครูไม่ใช่เรื่องง่าย
แต่การเป็นครูเป็นเลิศเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายกว่า
...
กัลยาณมิตรคนสำคัญของผมอีกท่านหนึ่ง
คือ ท่านอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง
...
...
อาจารย์ต้องการพบผมมานานแสนนาน
แต่ก็คลาดแคล้วกัน ขอจิตอาสา
ยกมือจากแดนไกลมาขอร่วมงานด้วยอีกคน
ผมเองก็ยินดียิ่งนักที่ได้ร่วมกันกับอาจารย์เป็นครั้งแรก
...
ผ่านไป ๒ ปี เด็กเริ่มเป็น "ปลอกหมอนหลากสี" ที่มีสีเข้าตกใส่มากมาย
ทั้งสิ่งที่ดี และสิ่งที่ไม่ดี
การปรับ การจูนครั้งนี้เป็นไปด้วยความคาดหวังลึก ๆ ของทีมงานว่า
เขาจะเข้าใจทุกอย่าง โดยเฉพาะตัวของเขาเอง
เราไม่สามารถไปเปลี่ยนใครได้ แต่เราสามารถเปลี่ยนตัวเองได้ มิใช่หรือ?
โลกยังคงกว้างใหญ่ อยู่ที่ใครจะเรียนรู้ได้มากกว่ากัน
ไม่ต้องมีใครมาบอกให้เราต้องเรียนรู้
แต่ตัวเราต่างหากที่จะต้องเลือกที่จะเรียนรู้เอง
"ปลอกหมอนที่หลากสี" บางทีก็ทำให้เราใจหายใจคว่ำ
ไม่รู้ว่าเส้นทางของเขาจะเปลี่ยนไปมากน้อยแค่ไหน
ทุกอย่างคงต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
คนดี ก็คือ คนดี
คนไม่ดี ก็คือ คนไม่ดี
แน่นอน ระบบจะล้มเหลวที่สุด คือ การผลิตคนที่จะเอาเปรียบสังคมในภายภาคหน้า
คงไม่มีใครต้องการคนแบบนั้น และครูแบบนั้น
...
ผู้ช่วยคนสำคัญของผมอีกคนที่จะไม่กล่าวไม่ได้ คือ
ลูกศิษย์ก้นกุฏิ ดอกหญ้าน้ำ
นักวิจัยแห่งอมก๋อย ดินแดนทุรกันดารที่สุดของเชียงใหม่
...
...
ดอกหญ้าน้ำ มีเรื่องเล่าให้กับเด็ก ๆ ว่า
การเป็นครูดอยที่อยู่ห่างไกล เป็นเรื่องที่หนัก
แต่มันก็ไม่หนัก หากรู้จักปรับตัวและการมีหัวใจนักสู้
การเป็นบัณฑิตครู ไม่ใช่ การอยู่เหนือสังคม
แต่คือการรับใช้สังคมต่างหาก
เราคิดเสมอว่า เราแสนจะลำบากในป่าในดอย
แต่ของจริงนั้น ไม่รู้หนักกว่าอีกกี่เท่า
คุณค่าของคน อยู่ที่ตนเอง
เรียนเก่งอย่างเดียว ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่า
คุณจะเป็นครูที่ดีและรับใช้สังคมได้จริง
...
...
๒ ปีที่ผ่านมา เด็ก ๆ มีการเปลี่ยนแปลงมากมาย
เหลืออีก ๓ ปี หาก "ปลอกหมอนหลากสี" จะกลับเป็น "ปลอกหมอนสีขาว" ดี ๆ
อีกสักครั้งก็อาจจะเป็นไปได้
"ปลอกหมอนสีขาว" ที่จะสว่างพร่างพราวให้สิ่งที่ดีแก่ลูกศิษย์ของพวกเขาในอนาคต
"ปลอกหมอนสีขาว" ที่จะช่วยพยุงสังคมการศึกษาไทยให้เจริญก้าวหน้าต่อไปแทน
พวกเราที่อ่อนระโหยโรยแรงในทุก ๆ วัน
...
แค่หวัง และอยากเห็น
...
บุญรักษา การศึกษาไทยครับ ;)...
...
...
ความเห็น (18)
กำลังปั่นตอนที่ 4 หมอนหลากสี แตกต่างแต่ไม่แตกแยก
ระบบที่ดี ต้องมีครูดี
เชื่อมั่นว่าที่มหาวิทยาลัยอาจารย์จะสร้งครูดีๆออกมาแน่นอน
ขอบคุณมากๆที่ให้โอกาสได้ทำความดี
อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง คือ ครูต้นแบบอีกท่านครับ ;)...
อาจารย์จะได้รับเชิญมาอีกแน่ ๆ อิ อิ
เหนื่อยหน่อยนะครับ ;)...
เข้ามาแจม..มีดอกไม้มาฝาก..มีรักและกำลังใจมามอบให้...กับ..ครูแสนดี..กับผู้เล่าเรียนได้ตลอดชีวิต..
ดุจดังทุ่งไม้ดอกงามๆเหล่านี้..
ขอบคุณมากครับ คุณ ยายธี ;)...
เขียนบันทึกแล้วครับ
http://www.gotoknow.org/posts/574238
มี video ที่นักศึกษาทำกิจกรรมอยู่หน้า desk top ในห้อง ผมจะใส่ youtube แต่ลืม
เป็น video แปลงร่างก่อนเป็นคน
ถ้าอาจารย์ว่าง รบกวนเอาให้เด็กดูหน่อยนะครับ
ขอบคุณมากๆครับ รอดูนึกศึกษาปลูกผัก เลี้ยงปลาและเพาะเห็ดครับบบ
โอเคครับ อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง ;)...
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณครู tuknarak ;)...
ขอบคุณค่ะอาจารย์ แหมแอบมีชื่อติดในบันทึกด้วย ขอบคุณที่ทำให้มาพบปะคนดี คนเก่งเช่นอาจารย์แผ่นดินกับอาจารย์ขจิตค่ะ
มันเป็นโชคชะตาที่ทำให้ได้มาพานพบกันครับ ดอกหญ้าน้ำ ;)...
โอกาสหน้าคงมีอีก ขอบใจมากนะที่อุตส่าห์มาให้ ;)...
โชคที่จะทำให้ชีวิตของทุกท่านมีแรงบันดาลใจ...ชื่นชมโครงการ ชื่นชมครูทุกท่าน มากครับ
ขอบคุณมากครับ คุณหมอ ทิมดาบ ;)...
อ่านบันทึกนี้แล้วขนหัวลุก
ผมมีความสุขอย่างมหาศาลที่ได้กลับไปยังที่นั่น
แรกเขินอายกับเด้กๆ...
หาแต่สัมผัสแรก กลับผ่อนคลาย เพราะแววตาเด็กๆ ไม่เป็นอื่นไปจากเรา...
โลก สร้างเรามาเพื่อเยียวยากันและกัน
ผมเอง ก็เยียวยาตัวเองผ่านเวทีนี้...
ชีวิต อยากเป็นครู ไม่ได้เป็นครู
หากแต่ได้ทำงานกับว่าที่คุณครู-ผมสุขใจและมีพลังมาก
(ต่อให้ค่าน้ำมันบานปลายแค่ไหน-ก็สุขใจ 55)
ยิ่งได้พบเจอกับวิทยากรอีกสองท่าน...ยิ่งถือว่สเวทีนี้ยิ่งใหญ่สุดๆ
ดูแลเด้กเหล่านี้ให้ดีนะครับ
ได้เด็กดีมาอยู่กับมือ
"ระบบและกลไก" ระดับสถาบัน ต้องหนุนเสริมและเกื้อกูลการเรียนรู้เด็กๆ ให้มากๆ..
เจอเด็กๆ ทุกครั้ง ฝากความระลึกถึงนะครับ (เพราะคิดถึงจริงๆ)
ขอบคุณ อ.วัส - และ Gotoknow.org...ที่ทำให้เราได้พบเจอกัน ครับ
ทุกอย่างคงเป็น "ชะตากรรม" ตามที่คุณ แผ่นดิน พูดอยู่เสมอจริง ๆ
ผมพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้นะครับ
ไม่ต้องเป็นห่วง ...
เขาและคุณต่างโหยหาความคิดถึงและความเอื้ออาทรที่มีต่อกัน
ผมเป็นเพียงเข็มทิศเล็ก ๆ ที่นำพาเท่านั้นครับ ;)...
ขอบคุณความบานปลายของน้ำมันนะครับ 555
ทายถูกทั้งสามคน เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ^_,^ Leader to leader
ว่าแต่ !!!! คุณครูเงาอ่อนระโหยโรยแรงจริงหรือ .... ไม่น่าใช่นะคะ ออกจะอึด บึกบึน อดทนปานนั้น อิ อิ
ยกเว้น เป็นไปตามอายุ ๕ ๕ ๕ ๕
นั่นไง คุณหมอธิ ธิรัมภา 555
อ่านแล้วชื่นชมกับการทำงานเพื่อชาติแผ่นดิน..ขอให้โครงการสำเร็จลุล่วงตามเจตนา..ได้ปลอกหมอนสีขาว..ได้ครูที่สละเพื่อสังคม..(อุปสรรคเพิ่มปัญญา ปัญหามีไว้ขับเคลื่อนในการต่อยอด)
ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจจากท่านอาจารย์ prayat duangmala ด้วยครับผม ;)...