รักเอย รักของเราที่วาดหวัง ให้ถึงฝั่งฝันวันวิวาห์ที่ใจหมาย ทุกๆวันจะมีเธออยู่ข้างกาย ให้สองกายได้อิงแอบใกล้ชิดกัน แต่รักเอยไฉนเลยต้องมาจบ เหมือนมาพบตนหยุดที่ปลายเหว ใจร้อนรุ่มสุมดั่งเป็นเทียนเปลว แทบแหลกเหลวดับสลายสิ้นชีวี ด้วยรักเราเกิดขึ้นแม้แตกต่าง แต่ก็สร้างความรักที่สดสวย แต่เพราะศาสน์สองเราไม่อำนวย จึงไม่ช่วยให้เราลงเอยกัน เกิดชาตินี้ตัวเราขออภิวาท เกิดชาติหน้าขอพานพบเจอกันใหม่ ขอรักเราไม่ต้องจากกันห่างไกล ไม่มีสิ่งใดพรากเราไปจากกัน | |
ชาติหน้าไม่มีหรอกครับ
แต่เขียนกลอนได้ดีนะ แต่งเองรึเปล่า