ตามหานางฟ้า (6) : แล้วดิฉันก็เจอนางฟ้า...(6.2)

ต่อจาก ตอนที่ 1 แล้วดิฉันก็เจอนางฟ้า  ดิฉันคบกับนางฟ้าของดิฉันโดยรู้เพียงเขามีอาชีพครู เป็นคนสงขลา เสาร์-อาทิตย์เขาเรียนต่อ  ชีวิตไปตามปกติ  เขาช่างสม่ำเสมอต่องานไม่เกเรไม่มาเฝ้าหมั่นเทียวไล้เทียวขื่ออย่างที่ดิฉันอยากให้เป็นแต่อย่างใด ดิฉันเกิดนึกอยากเอาชนะขึ้นมา ....  เรียนรู้กันไม่มาก ไม่ได้เที่ยวไปไหนเหมือนคู่รักอื่นๆ (ขาดช่วงศึกษาดูใจให้แน่ชัด)   ดิฉันเองแอบไปตรวจดวงชะตา... หมอดูบอกว่าดิฉันจะมีเกณฑ์คู่กับ "คนมีพันธะ" ผิวคล้ำเป็นคนทางทิศตะวันตก (ดูได้ขนาดนั้น...เหลือเชื่อจริงๆ...)  ใครกันคนมีพันธะพระเอกคนนี้หรือเปล่า....ตายหล่ะหว่าหากไม่ใช่คนนี้ดิฉันคงจะขึ้น kran...แน่แท้....ดิฉันเคยถามตรงๆ พีมีพันธะแล้วยัง เขามองหน้าดิฉันแต่ไม่ตอบ  ดิฉันไม่ติดใจจะได้คำตอบถามกึ่งเล่นกึ่งจริง(ดิฉันไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทีเรื่องต้องซีเรียสดิฉันกลับไม่สนใจคำตอบจริงจัง...คงอยู่ในช่วงอยากได้อยากเอาชนะ...)..เราคบกันมาเขาเรื่อยๆ  ครบ 3 ปี จึงแต่งงานกัน ใช้เวลาปรับตัวกันอยู่สัก 2 ปี จึงจะนิ่งและอยู่กันอย่างสงบสุขได้....นั่นสรุปได้ว่าหากเราตัดสินใจสั้นในการใช้ชีวิตร่วมกันโดยมี”ปัจจัยของอายุมากดดัน”ไม่ดี (คำว่า “คนมีพันธะ” คงก้องในหูดิฉันเรื่อยมาจน เมื่อลูกคนโตดิฉันอายุได้สองขวบ ดิฉันจึงพบว่าหมอดูคนนั้นทำนายแม่น)   .แม้กระนั้นหากทลึ่งเปรียบการแต่งงานเหมือนการเสี่ยงดวง..นับว่าดิฉันเป็นคนดวงดีมากคนหนึ่ง.......และตั้งแต่วันนั้นมาดิฉันก็ออกกฎเกณฑ์การสมัครเรียนว่ายน้ำว่า นักเรียนที่อายุเกิน  12 ปี ต้องมาสมครเรียนกับดิฉันหากอายุต่ำกว่า 12 ปี สมัครได้กับครูโดยตรง.....(นับมาเรื่องที่ต้องเข้มงวดของดิฉันเลยทีเดียว.....ฮ่า......ฮ่า.......ฮ่า......)

จำไว้แม่สาวและพ่อหนุ่ม:
 1. เลือกคู่อย่าเพียงดูปัจจุบันให้ย้อนดูอดีต วิเคราะห์ไปถึงอนาคต
 2. อย่ากลัวขึ้นคาน....ต้องดูให้แน่ใจก่อน
 3.ทุกคนมิได้ดวงดีในการแต่งงาน
 4. การปรับตัวเป็นเรื่องสำคัญยอมวาง ยอมปล่อย...ลดอัตตาลงจะเป็นสุขขึ้นมาก
 5.รักกันรบกันเป็นเรื่องปกติของชีวิตคู่ แต่ต้องสร้างอารมณ์รักมากกว่าอารมณ์รบเพราะบ้านเราเป็นสนามรักมิใช่สนามรบ.....

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

ไฮไลท์อยู่ตรงสรุป ในบันทึกนี้เองครับ

...............................

จำไว้แม่สาวและพ่อหนุ่ม:
 1. เลือกคู่อย่าเพียงดูปัจจุบันให้ย้อนดูอดีต วิเคราะห์ไปถึงอนาคต
 2. อย่ากลัวขึ้นคาน....ต้องดูให้แน่ใจก่อน
 3.ทุกคนมิได้ดวงดีในการแต่งงาน
 4. การปรับตัวเป็นเรื่องสำคัญยอมวาง ยอมปล่อย...ลดอัตตาลงจะเป็นสุขขึ้นมาก
 5.รักกันรบกันเป็นเรื่องปกติของชีวิตคู่ แต่ต้องสร้างอารมณ์รักมากกว่าอารมณ์รบเพราะบ้านเราเป็นสนามรักมิใช่สนามรบ.....

[PAN]

เฮ้อ อ่านแล้วเครียด

สงสัยงานนี้ยอมขึ้นคานดีกว่า

นี่ขนาดไม่ค่อยมีกฏเกณฑ์ในการเลือกคู่นะ แค่เป็นคน.......เท่านนั้นเอง :)

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

• เข้ามาอ่านแล้วค่ะ (ตามคำบังคับขู่เข็ญ) แต่ไม่มี comment นะคะ เพราะรู้จักนางฟ้าคนนี้ซะด้วยสิ
• ว่าแต่ว่า รออ่านตอนที่ 8 อยู่ค่ะ (อ้าว เหรอค่ะ มีแต่ตอนที่ 7 เหรอค่ะ ว้า แย่จัง)

[Mitochondria]

• ชอบที่คุณจิ๊บสรุปจัง เอาไว้แต่งคนต่อไปแล้วจะเลือกให้ได้อย่างที่คุณจิ๊บแนะนำ ...อ้าว เขาให้แต่งได้ครั้งเดียวเหรอ....ยิ้ม ยิ้ม

[ดร.อ้อ สุชานาถ]

• สวัสดีค่ะพี่เมตตา
• รอลุ้นอยู่ว่าจะสรุปยังไง
• ขอสนับสนุนค่ะ  บ้านเราเป็นสนามรักมิใช่สนามรบ.....

[come to learn]

• แฮๆ ในตอนแรกเห็นหัวข้อ เจอนางฟ้าแล้ว ในใจวาดภาพไปแล้วค่ะ ว่าต้องเป็นสาวสวย จิตใจงาม ประมาณแบบว่า มีตาคมผมยาว นิดๆ - -" แต่ผิดคาด แฮๆ
• ข้อสรุปของพี่เมตตา สอนอะไรหลายอย่างค่ะ แล้วจะจำนำไปปฏิบัตินะคะ ^ ^ ได้ผลอย่างไรแล้วจะมาเล่าให้ฟังค่ะ อิอิ แต่สงสัยคงอีกนาน

[เมตตา]

คุณอ้อ...พี่ต้องสรุปอีกเหรอคะ พี่คิดว่าพี่เขียนจบสมบูรณ์แล้วซะอีก
คุณไมโต....ยิ้ม...ยิ้ม...
คุณรัตติยา...จำหลักกิโลหลักแรกที่จับคนชนได้มั๊ย...ที่ภูเก็ต  ฮา....
คุณแป้น....ไม่ต้องเครียดหรอกค่ะ...อย่าเรื่องมากเทานั้นเองหากไม่ได้ตามสเปค...ต้องปรับตัว...ง่ายแค่นี้เอง
คุณจตุพร....แล้วคุณะหานางฟ้าเจอมั๊ยเนี่ย...มาสมัครเป็นเขยงานพี่มั๊ยหล่ะ...พี่มีลูกน้องโสดอยู่  1 คนนะจะบอกให้ น่ารักพอๆ กับหัวหน้าค่ะ ..ขอบอก

[เมตตา]

คุณ คัมทูเรินท์ ขอโทษค่ะที่ทำให้จินตนาการพังทลาย....ขอบคุณค่ะที่เข้ามาร่วมสนทนา

[come to learn]

^ ^ ยังไม่พังทลายไปซะทีเดียวหรอกค่ะ .... เพราะยังมีกำลังใจคอยติดตามอ่าน บันทึกดีๆ ให้แง้คิดเช่นนี้ของพี่เมตตาต่อไปค่ะ ^____^

[ขจิต ฝอยทอง]

• โอย อยากมีสนามรักบ้างจังเลย
• อิจฉา อิจฉา

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

นึกขำคนให้ความเห็นท่านข้างบนแต่ละท่าน...

หานางฟ้านี่ไม่มีสูตรสำเร็จเลยนะคะ...ไม่เหมือนมาม่าชงก็ได้ ต้มก็ดี...ดูเหมือนอาหารพวก slow cook มากกว่า...เห็นทีเหมาะกับคนอยู่เมือง slow town สมความตั้งใจ....(แอบล้อบางคนแถวๆนี้ค่ะ)

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

คุณเมตตา

• คุณรัตติยา  เกือบจะลืมเหตุการณ์ในวันนั้นไปแล้วเชียว  นี่ถ้าไม่มีคุณเมตตา กะนางฟ้าคนนี้ ร่วมขบวนไปด้วย รับรองว่า คุณรัตติยา กะว่าที่สามี คงจะเลี้ยวหัวรถกลับหาดใหญ่ไปแล้ว
• ว่าแต่ว่า การไปภูเก็ตคราวนั้น ถือว่าเป็นการเกิดสนามรัก ครั้งแรก รึเปล่าค่ะ อิ อิ

[Oh O]

ถึงพี่เมตตา อันเป็นที่รัก :P

• โอ print ตามหานางฟ้าทั้ง 6 ตอนมาอ่านแล้วค่ะ
• อ่านทุกตอน หัวเราะทุกตอน เหมือนพี่เมตตามาเล่าอยู่ใกล้ ๆ เลย
• จะบอกว่าบันทึกที่ 6.1 ที่ว่าถูกใจโอ ก็ถูกใจ (กว่าบันทึกไหน ๆ ) ซะจริง ๆ เลยล่ะค่ะ
• ที่อยากจะบอกมากที่สุด ก็ พี่เมตตาเป็นคนน่ารักค่ะ อยู่ใกล้แล้วรู้เลยว่า ช่างเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ซะจริง ๆ
• ทำให้คนที่อยู่ด้วยประทับใจได้มาก ๆ เลย (อย่างน้อยก็ โอ คนนึงล่ะ)
• เพราะเป็นผู้หญิงตั้งใจทำงาน พูดเก่ง เลยทำให้คุยด้วยแล้วสนุก น่าชื่นชม
• อ่ะ ชมแล้วจะเขินไปยกใหญ่ อย่างน้อยก็แบบน้องที่ประทับใจพี่สาวกับทัศนคติในการทำงานและการดำเนินชีวิตค่ะ
• เจอกันอีกจะได้ไม่ต้องพยายามหลีกหนีแบบ "หนุ่มประเภทสอง" ที่เคยเจอ

ด้วยรักและเคารพ

[เมตตา]

โอจ๊ะ อ่าน 6 ตอนจบแล้วอย่าลืมไปที่นี่สัมพันธ์กันจริงๆ  ที่ด้านบนน่ะ รักอย่างเดียวก็พอ ไม่ต้องเคารพก็ได้

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

ยิ้ม ๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[เมตตา]

ยิ้มนานๆ ระวังเท้ากาขึ้น นะคะ คุณsomporn poungpratoom

[ขจิต ฝอยทอง]

• กลัวเท้ากา ครับ
• เริ่มมาเยือนแล้ว

[อ.หนึ่ง]

• ไม่น่าเชื่อเลย
• ไม่น่าเชื่อในหลายๆเรื่อง
• ที่สำคัญทำไมกล้าเล่า
• แต่เล่าได้รสชาดมากครับ
• ผมเป็นผู้ชายยังเขินอายเลยครับ