ลิฟท์...รอก...บอกนิสัยของคน

คน ค้น คน มีหลายเหล่าหลายพวก หลายประสบการณ์และหลายการศึกษา

การเรียนรู้เกิดขึ้นได้ในทุกแห่งทุกที่และทุกเวลา หากเรารักการเรียนรู้ไม่ปฏิเสธที่จะรับความรู้นั้น ก็จะรู้ว่า การเรียนรู้นั้นคือชีวิต

อยู่ในกรุงเทพฯ เป็นชีวิตที่ต้องการความรวดเร็ว ความสะดวก ความสะบาย และโก้หรู ซึ่งคนที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ ก็ต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆที่มีอยู่ในกรุงเทพฯ โดยเฉพาะเทคโนโลยี

เทคโนโลยี แผ่เข้ามามีอิทธิพลในทุกเรื่องทุกด้านในชีวิตของคน ตั้งแต่ การดำรงชีวิต การศึกษา การอยู่การกิน ความรัก ตลอดเรื่องของการคมนาคม

วันนี้ครูอ้อยเปิดประเด็น เรื่อง ลิฟท์..รอก ...บอกนิสัยของคน

ลิฟท์ ภาษาอังกฤษ เรียกว่า elevator ไม่ใช่เรียกว่า lift

lift เป็นคำกริยา แปลว่า ยกขึ้น

ลิฟท์ คือ บริเวณพื้นที่สี่เหลี่ยม ที่พาคน สิ่งของ สัมภาระ ขึ้นลงในอาคารสูงๆ แทนการขึ้นบันได

รอก คือ หลักการที่ลิฟท์ใช้ในการผลิต และวิวัฒนาการมาจนเป็นลิฟท์ที่ใช้ระบบมอเตอร์ไฟฟ้า

บอกนิสัยคน คือ คนที่ใช้บริการของลิฟท์ตัวนั้นมีนิสัยอย่างไร

ครูอ้อยจะเขียนในประเด็นที่ไปพบเห็นมา หากไม่ตรงกับความรู้สึกของท่านใดก็ขออภัยด้วยค่ะ

วันหนึ่งไปขึ้นลิฟท์ที่ ตึกธนาคารสาขาใหญ่แห่งหนึ่ง ที่มีความสูงมาก ยิ่งสูงมากก็จะมีคนมาใช้บริการมาก เพราะขึ้นทางบันไดไม่ไหวแน่

เมื่อก้าวเท้าเข้าไปในลิฟท์ ทุกคนก็จะกดปุ่มที่แสดงชั้นว่าจะไปชั้นใด คนที่กดเป็นใคร ก็จะเป็นคนที่ขึ้นไปทำธุระในตึกนั้นเหมือนครูอ้อย ไม่ได้มีหน้าที่กดปุ่มให้คนทุกคนในลิฟท์ แต่ในโอกาสและฐานะที่ยืนอยู่ใกล้ปุ่มกดมากที่สุด จึงมีหน้าที่กดปุ่มโดยปริยาย

เป็นอันรู้กันว่า คนที่อยู่ใกล้ปุ่มนะเป็นคนกดปุ่มหมายเลขชั้นต่างๆนะ

แต่บางครั้งครูอ้อยไปทำธุระอีกตึกหนึ่งที่เป็นสถานที่ราชการ คนที่ยืนอยู่ใกล้ปุ่มที่สุด ผูกเน็คไทใส่เสื้อนอกคงจะมีหน้าที่การงานใหญ่โต แต่ไม่ทำหน้าที่กดเลย ทุกคนบอกให้กดก็ยืนเฉย และต้องยื่นมือมากดเอง

ครูอ้อยพูดเสียงอ่อนหวาน " กรุณากดชั้นแปดค่ะ " ก็ยืนเฉย เหมือนกับคิดว่าไม่ใช่หน้าที่ของผม ผมเป็นอะไรกับคุณ ทำไมผมจะต้องมากดให้คุณ ครูอ้อยก็เลยยื่นนิ้วมือเรียวยาวไปกดเอง

ดังนั้นคราวต่อไป เมื่อครูอ้อยมีโอกาสไปทำธุระที่ตึกสูงและมีลิฟท์ ครูอ้อยต้องพยายามไปยืนตรงปุ่มเพื่อที่จะกดปุ่มได้สะดวก เมื่อได้ยืนที่สมใจแล้ว ทุกคนในลิฟท์ก็บอกให้ครูอ้อยกดปุ่มทีละคน ครูอ้อยก็กดปุ่มตามคำสั่ง โดยไม่คิดอะไร สนุกเสียอีก บางคนก็พูดว่าขอบคุณค่ะ บางคนก็เฉยๆ ครูอ้อยก็ยิ้มอย่างเดียว

พอจะดูออกหรือยังคะ ว่า ลิฟท์...รอก...บอกนิสัยของคน ได้อย่างไร....

เขียนใน GotoKnow โดย ครูอ้อย แซ่เฮ
ใน ครูสิริพรกับบันทึก

คำสำคัญ (Tags): #บันทึก#รอยยิ้ม

หมายเลขบันทึก: 57259เขียนเมื่อ 4 พฤศจิกายน 2006 15:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 30 มีนาคม 2012 11:41 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน