ช่วยหยุดกรุงเทพฯให้หน่อย ไอ้จ่อยจะลง
ว๊าว..?..เมืองอะไรนี่..เมืองฟ้ามหานคร..เมืองอะไรจะโตเร็วปานนี้ ย้อนหลังไปเมื่อหลายร้อยปีนี่เอง เขมร ลาว ญวน พม่า เพื่อนบ้านของเรา ได้สร้างบ้านแปงเมืองมาพร้อมๆกัน แต่ บัดเดี๋ยวนี้ เหล่าเพื่อนบ้านเรากลุ่มดังกล่าวมีโอกาสมาเยือนกรุงเทพเมืองฟ้าอมรของเรา ก็ต้องตกตะลึงแข้งขาสั่น ทำไมมันได้ถึงใหญ่โตมโหฬารปานนี้ ไม่ใช่เฉพาะเพื่อนบ้านเหล่านี้หรอก คนแก่คนเฒ่าบ้านนอกที่นานๆเข้ามาบางกอกสักครั้ง ก็ตกอยู่ในอาการเดียวกัน
เมื่อคืนได้ฟังการอภิปรายของสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ เกี่ยวกับนโยบายรัฐบาล นโยบายคือสิ่งที่รัฐบาลประกาศว่า จะทำ หรือ จะไม่ทำอะไร เมื่อฟังไปก็เหมือนๆกับหลายรัฐบาลที่ผ่านมา ก็คือการทุ่มงบประมาณใส่ก.ท.ม. หรือถม ก.ท.ม.เหมือนเดิม
ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีเนื้อที่ที่ยังว่างเปล่า สามารถที่จะพัฒนา หรือก่อสร้างอะไรต่างๆได้อีกมากมาย สามารถที่จะกระจายทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างเหมาะเจาะ เหมาะสม แต่สิ่งต่างๆที่กล่าวกลับไปกระจุก ทับซ้อนอยู่ที่ส่วนกลางของประเทศ คือกรุงเทพมหานคร ทำให้มองภาพของประเทศไทยเป็นรูปร่างที่พิกลพิการเป็นอย่างยิ่ง ทั้งๆที่สามารถปั้นแต่งให้สวยงามอย่างไรก็ได้
ผมคิดของผมแบบนี้ สมัยก่อนผู้หลักผู้ใหญ่ของประเทศ มีความเห็นแก่ตัว หรือคิดไม่ลึกซึ้ง มีเม็ดเงินเท่าไรก็ถมลงที่ส่วนกลางคือกรุงเทพฯหมด สถานศึกษาดีๆ โรงพยาบาลชั้นดี และสารพัดกิจการ ได้รวมศูนย์ที่ส่วนกลางทั้งหมด เพราะลูกหลานจะได้เรียนสูงๆ ครอบครัวได้รับการรักษาพยาบาลชั้นเลิศ เมื่อได้เรียนสูงๆการเข้าทำงานก็ได้งานดีๆอีก
ข้าราชการส่วนกลางในอนาคตจะได้เป็นผู้บริหารระดับสูงของแต่ละหน่วยงาน เพราะอยู่ใกล้ศูนย์อำนาจ เวลาถูกย้ายออกไปส่วนภูมิภาคถึงกับร้องไห้เพราะลำบาก อาจจะต้องย้ายครอบครัวไปด้วย ถ้าไม่ร้องไห้ก็มีกรณีเดียวคือการหมุนเวียนกันออกไปแย่งตำแหน่งสูงของข้าราชการบ้านนอกที่ภูมิภาค แล้วย้ายกลับเข้าส่วนกลางใหม่ ในตำแหน่งใหม่ที่สูงขึ้น
จากการบริหารจัดการดังกล่าว หลายสิบปีผ่านไป กรุงเทพฯก็โตผิดรูปผิดร่าง ทำให้คนบ้านนอกทั่วประเทศหลั่งไหลเข้าไปกระจุกตัว แก่งแย่งกันในกรุงเทพฯ เข้ามาเรียนหนังสือ เข้าไปทำงาน เพราะบ้านนอกไม่มีงานทำ ทำนาก็ล่มจมขาดทุนเป็นหนี้เป็นสิน จึงมาตายเอาดาปหน้าที่กรุงเทพฯ ทิ้งลูกเล็กไว้กับย่า ยาย ที่บ้านนอก ครอบครัวแตกสลาย เพราะเด็กเหล่านี้ห่างอกแม่ ขาดการหล่อหลอมกล่อมเกลา เด็กเหล่านี้เติบโตเป็นเด็กมีปัญหา และสร้างปัญหาให้สังคมต่อไป
สุดท้ายกรุงเทพฯก็แออัด รถติดวินาศสันตะโร ทำให้ต้องสร้างถนนเพิ่ม สร้างทางด่วน ทางยกระดับ ทางต่างระดับ รถไฟฟ้า รถใต้ดิน และสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย และเป็นเงินจำนวนมหาศาลในชิ้นงานแต่ละชิ้น ที่เรียกว่า เมกะโปรเจค เงินเหล่านี้เป็นเงินของคนทั้งประเทศ เพราะเสียภาษีมาเหมือนๆกัน
ผมเป็นคนบ้านนอก เวลาเข้ากรุงเทพฯจะหายใจไม่สะดวก อยู่ไม่สบาย ซึ่งก็น่าจะเหมือนกับคนบ้านนอกส่วนใหญ่ ที่จำใจต้องอยู่กรุงเทพฯ เพราะถ้าอยู่บ้านนอกลูกเมียอดตายแน่นอน แต่ถ้าที่บ้านนอกมีงานทำก็จะไม่มาอยู่กรุงเทพฯแน่นอน
ในทางกลับกัน ถ้ารัฐฯจะคิดใหม่ ทำใหม่ หยุดการถมกรุงเทพฯสัก 3 ปี แล้วกระจายเม็ดเงินเมกกะโปรเจ็คไปสร้างภูมิภาคให้โต สร้างงานให้เกิดขึ้นในเขตส่งเสริมอุตสาหกรรมเขตพิเศษ เพิ่มมาตรการจูงใจให้ออกพ้นเขตสาม ซึ่งอยู่ใกล้ๆปริมณฑลกรุงเทพฯ ให้มีโรงพยาบาลดีๆ สถานศึกษาดีๆ ผมคิดว่าคนบ้านนอกเขาไม่อยากมาอยู่เป็นส่วนเกินของกรุงเทพฯหรอก
ถ้าตัดใจทำได้แบบนี้ อีกไม่กี่ปีข้างหน้า ประเทศไทยจะไม่เป็นแบบที่เขาว่า รวยกระจุก จนกระจาย หรอก กรุงเทพฯก็จะไม่แออัด ไม่ต้องก่อสร้างแบบไม่รู้จบ เป็นการสร้างความยุติธรรมให้กับคนส่วนใหญ่ด้วย....ใครก็ได้ ช่วยกดกริ่งให้หน่อย ...ไอ้จ่อยขอลงก่อน..ตาลาย..คะราบ..
ความเห็น (3)
ชอบบทความนนี้จังเลยค่ะ...ถูกใจยังไงก็ไม่รู้....คนบ้านนอกด้วยกัน
- ความเจริญที่เหมือนฟองสบู่
- แต่คนในระดับฐานล่างของประเทศซึ่งมีอาชีพเกษตรกำลังน่าเป็นห่วงไม่ว่ายุคใดสมัยใด ทำให้เกิดการย้ายถิ่นฐานเพื่อเข้าไปหางานทำในเมืองใหญ่
- เฮ้อ...ปัญหาระดับชาติ
- ขอบคุณมากค่ะที่แวะเข้าไปทักทายป้าเม้า
ป้าเม้า
- ชอบมากเลยครับ
- ขอผู้ใหญ่ลงด้วยคน
- แวะมาขอบคุณครับผม