คุณนายเอ๋อ..ภาค 2
ห่างหายจากการเขียน blog มานาน เพราะตอนนี้ป้าบวมลาออกจากงานประจำแล้ว เพิ่งจะมารู้สึกว่า..ตัวเองช่างตัดสินใจช้าไปจริงๆ ชีวิตมีช่างมีความสุขอะไรเช่นนี้หนอ สุขภาพจิตยอดเยี่ยม รู้สึกว่าตัวเองกระชุ่มกระชวยขึ้นเยอะมีพลังคิดทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย
แหม..ทำให้รู้สึกว่าตัวเองกลับเป็นสาวขึ้นอีกเป็นกองเลย อิๆๆๆ
แต่สิ่งที่ทำให้ความมั่นใจในความสาว(ขึ้นเป็นกอง) ของป้าบวม เป็นอันต้องหดหายไปก็เพราะ ไอ้เรื่องความหลงๆ ลืมๆ เป็นเหตุนี่แหละ....ชั้นล่ะเบื่อตัวเองเสียจริงๆกับเรื่องนี้
เมื่อก่อนเวลาไป Shoping ก็มักจะไปกะ moomi และ she จะคอยเป็นสมองในส่วนความจำให้ป้าบวม แต่เดี๋ยวนี้ป้าบวมลาออกจากงานประจำแล้วเลยต้องฉายเดี่ยว จะไปตอนไหน กลับตอนก็ได้ไหนก็ไม่ต้องมีเวลามากำหนด ฮาๆๆ สบายใจจริง จริ๊ง
แต่ว่า...
ในบันทึก เรื่องคุณนายเอ๋อ ภาค1 ได้เคยเล่าไปบ้างแล้ว มาคราวนี้พอขาดคู่หูไปไหนต่อไหนด้วยก็..แย่ล่ะสิ เพราะไอ้โรคขี้ลืมนี่แหละ ป้าบวมก็ยังคงเป็นหนักกว่าเดิม
- เพราะเดี๋ยวนี้ป้าบวมก็ยังลืมที่จอดรถเป็นประจำ แต่เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าจะเป็นมากกว่าเดิม
- ลืมแม้กระทั่งรถเข็นในห้าง จอดไว้แล้วเดินไปหยิบของ จะกลับเอาของมาใส่รถเข็น..ตายล่ะหว่าตะกี้ชั้นจอดเอาไว้ตรงไหน ต้องเดินหาให้วุ่นไปหมด นึกแล้วก็ขำตัวเอง
- บางทีขับรถไปจอดเติมน้ำมันรอๆๆ เอ..ทำไมพนักงานไม่เติมน้ำมันให้สักทีหว่า...ฉุน..นะเนี่ย ลงรถไปกะจะเฉ่งเด็กปั๊มซะหน่อย น้องบอกว่า ก็พี่ไม่เปิดฝาถังน้ำมันให้สักที ผมก็รออยู่..แป๊วววววว!!!
ไอ้ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ ตอนที่ป้าบวมช่วยแม่เตรียมผักเพื่อทำอาหารขาย อีชั้นก็ปลอกเปลือกแครอทและหั่นแบบสวยงามเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็เก็บเปลือกใส่ตู้เย็นแล้วเอาส่วนเนื้อทิ้งถัง....โอ้มายก๊อต...มารู้ตัวอีกทีตอนที่แม่เรียกหาจะใช้แครอท....โก๊ะ จริงๆ เลยยัยป้าบวมเอ๊ย!!!
เฮ้อ...คงต้องยอมรับว่าแก่แล้วจริงๆ สิเนี่ย
ความเห็น (10)
- สวัสดีครับท่านป้าบวมกับท่านmoomi ที่เคารพและรักที่ซู๊ด
- ตอนนี้มีความสุขมาก ๆ เลยใช่ไหมครับ ถ้าใครไม่เข้ามาสัมผัสชีวิตที่อิสระและอยู่ใกล้กับความรักแท้แบบเราก็คงจะไม่เข้าใจถึงความสุขที่เราได้รับซึ่งหาได้ใกล้ตัวมาก ๆ จากบ้านและพ่อแม่เราใช่ไหมครับ
- สำหรับเรื่องความเอ๋อ (อิอิ) ของป้าบวมนั้น ผมคิดว่าน่าจะเกิดจากความเครียดจากการทำงานที่สั่งสมมานาน ความเครียดจากการถูกสั่งและต้องทำสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมา ซึ่งบางครั้งเป็นสิ่งที่เราไม่อยากทำ
- แต่ผมคิดว่า อีกไม่นานท่านป้าบวมและต้องหายจากโรคนี้ไปแน่นอน เพราะป้าบวมจะได้ "ความรักบำบัด" ความสบายใจ ความผ่อนคลาย ใช้ตัวเองรักษาตนเอง
- ช่วงนี้ป้าบวมไม่ค่อยได้เข้ามา คิดถึงมาก ๆ ครับ
- ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะครับ
- รักและคิดถึงเสมอครับ
- ขอพลังแห่งความรักแท้และความสุขสถิตกับท่านตลอดไปครับ
- ท่าทางจะจริง
- ชอบสนุกดี
- อยากอ่านอีกครับ
คิดถึง มั่กๆๆๆ อยู่ใกล้ตรงนี้จะกอดสักทีให้หายคิดถึง -
โหย...โค ตะ ระ คิดถึง เล๊ย...ไอ้หลานชายมา ม๊ะ ให้ป้าบวม จุ๊บ ซะดีๆ
- ทำไมวันนี้หลายชายเราถึงได้อยู่เขียนบล็อคตอนกลางวันได้เล่านี่
- ตอนนี้อยู่ที่ไหน เป็นยังไงบ้าง ป้าบวมไม่ค่อย มีเวลาเข้า G2K เลยไม่รู้ว่าหลานป้าเป็นยังไงบ้างแต่ก็มี moomiกะseangja คอยส่งข่าวความเคลื่อนไหวให้รู้บ้าง
- อิจฉาที่ทำงานใหม่หลานจอห์นจังเลย อย่างไปอยู่บ้าง
- รักแท้ดูแลไม่ได้ ดูแลตัวเองด้วยนะจ้ะ
- รักนะเด็กฉลาด.....แต่โครตดื้อ
- ขำๆ ว่าป้าบวมลืมนั่นลืมนี้
- งานนี้ให้ป้าบวมยอมรับว่าแก่คนเดียวเห็นทีจะไม่ได้หรอกม๊าง...
- เคยได้ยินมาว่าท่านก็เคยหลงลืมอะไรน๊า..!!เห็นว่าฝาหมอหุ่งข้าวรึอะไรสักอย่างไว้ในตู้เย็นใช่รึเปล่าค่ะ
- 555 ตอนนี้บ้านผม "ปั๊ดทะนา (พัฒนา)" แล้วครับ
- ติด Internet ADSL ที่บ้าน ก็เลยใช้กลางวันได้ครับ
- เพิ่งติดมาสองวันเองครับ ตอนนี้ก็เลยมีโอกาสนเข้ามาทำงานในนี้มากขึ้นครับ
- โคตะระคิดถึงป้าบวมเช่นกันครับ
ดีใจและคิดถึงป้าบวมมากๆเช่นกัน..แต่เรื่องแก่ก็รับไปคนเดียวแล้วกันนะ555
เดี๋ยวนี้เป็นเสรีชนแล้วเลยลืมเพื่อนใช่ไหมจ๊ะ..อย่างจะไปบิ๊กซีน่ะเรียกเพื่อนติดไปหน่อยก็ได้เพื่อนจะได้ช่วยเตือนให้เรื่องที่จอดรถขับกะรถเข็น...
แวะมาเข้าb2bกันบ่อยๆนะคิดถึ้ง..คิดถึง
ป้าเปรี้ยว
เพิ่งเจอป้าบวมเมื่อวานดูท่าทางกระชุ่มกระชวยมีความสุข และดูหน้าอ่อนลงไปเยอะนะ อิจฉาจัง
แต่ทุกคนก็มีวาระ และเหตุปัจจัยของตัวเอง ป้าเปรี้ยวอีกปีกว่าๆก็ครบวาระ จะขอเป็นเสรีชนบ้างเหมือนกัน(ถ้าเหตุยังเป็นใจ)
ป้าเปรี้ยว
- ขอบคุณที่แวะเวียนมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบค่ะ รักป้าเปรี้ยวจัง ขอบคุณนะคะสำหรับคำชมว่าป้าบวมหน้าอ่อนลง อิๆๆ ชอบๆๆๆๆ
- ป้าบวมว่าสิ่งที่ทำให้ป้าบวมดูสดใสและกระชุ่มกระชวยน่ะมันมาจากความรู้สึกข้างในมากกว่า "ใจสุข ชีวิตก็สุข" จริงไม๊คะ
- สุขที่เราได้อยู่ใกล้ๆ พ่อแม่ (มั่กๆ เกือบ ตลอด 24 ชม.)
- สุขที่เรารู้ว่าเรากำลังทำอะไร ทำไปทำไม ทำเพื่อใคร
- สุขและสนุกในสิ่งที่ทำ เท่านี้ก็พอแล้ว
- เป็นกำลังใจให้ป้าเปรี้ยวต่อสู้ฟันฝ่า กับสิ่งต่างๆ ที่เข้ามากระทบจิตใจ จะรอจนถึงวันได้รับน้องเสรีชนคนใหม่ นะจ้ะ
HANAGO SAN
วันก่อนมีเด็กๆ(กำพร้า)3คน มาหาเราแถมยังไม่ได้กินอะไรมา เลยให้ตังค์ไป100 บาท บอกให้ไปที่ร้านป้าบวม ป้าบวมโทรมาบอกไม่คิดตังค์เลี้ยงเด็กๆ ( คนอะไรไม่รุ๊ หน้าตาดู๊ดุ แต่ใจดีที่หนึ่งเลย ขอชม) ..สาธุ วันนั้นก็บ่ายแก่ๆแล้วเราก็อดเป็นห่วงไม่ได้เหมือนกันว่าที่โรงอาหารจะมีอะไรขายให้กับเด็กๆบ้างแต่ใจหนึ่งก็มั่นใจว่า ถ้าไปร้านป้าบวมยังไงๆเด็กต้องไม่อดแน่และก็จริงดังคาด นี่ดีนะที่ป้าบวมลงมาดูแลกิจการส่วนตัวแล้วไม่งั้นเด็กๆอาจจะได้กินแต่น้ำกับขนมส่วนข้าวอาจจะอด
โมทนาสาธุ...
คนเราต้องยอมรับในความแก่ของตน....จึงจะเจริญ..
เอ๊ะ...มันเกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย...เอ๋อ...3 น่าจะเป็นเรานะ อิอิอิ