เช้านี้ตื่นเช้าตามปกติ ณ บ้านที่ขอนแก่น
อากาศยามเช้าเย็นสบาย ฉวยได้ผ้าคลุมไหล่..
แล้วเดินไปสูดอากาศหน้าบ้าน..รวมทั้งพูดคุยกับต้นไม้ที่ปลูก...
วันนี้ตาลปัตรฤาษียังไม่ออกดอก คลาดว่าสายๆ หน่อยดอกที่หุบอยู่นั้น...ก็คงจะบานรับแสงอันอบอุ่น
...
ขยับเท้าก้าวย่าง...ไปพื้นหญ้าเล็กๆ...บริเวณไม่กว้างมากนัก
เสียงนกร้อง...บินถลาไปมา
ยืดเส้น ยืดสาย สักพัก...จึงไปหุงข้าวกล้อง...และเตรียมผักบล็อกเคอรี่ไว้ผัดใส่เนื้อปลาอินทรีย์...
แล้วก็ชงนมถั่วเหลืองของดอยคำ ดื่มอุ่นๆ...ท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ...
...
แล้วก็ขยับกายและจิตเริ่มต้นทำงาน...ทำงาน...
ช่วงสัปดาห์นี้..เลือกทำงานอยู่ที่ขอนแก่น...ที่บ้าน...สะสางงานวิจัย
และงานเขียนที่ต้องส่งต้นฉบับ...รวมถึงงานวิชาการบางอย่างในงานประจำ
โดยอาศัยการติดต่อผ่านการสื่อสารทุกรูปแบบกับเพื่อนร่วมงาน...
ทำงานต่อเนื่องมา...ตั้งแต่เช้ามืด
ประมาณสักเก้าโมง...จึงกดสายไปอรุณสวัสดิ์ยามสายๆกับพี่ทาน...และชวนไปวัดถวายเพล
เมื่อเตรียมอาหาร ใส่ปิ่นโตเรียบร้อย
เราตกลงกันว่าจะไปวัดที่ไม่ค่อยมีคนไป...หรือห่างเมืองนิดหน่อยไม่ไกลมาก
จึงตกลงไปได้ที่วัด "ไทรทอง" บ้านคำไฮ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากใน มข. มากนัก...
ไปถึง วัดเงียบมาก...ไม่มีคน จึงเดินไปที่ศาลา
เตรียมสำรับไว้ถวายเพล จากนั้นก็นั่งสนทนากันเงียบ เงียบ...ถึงเรื่องภายใน จิต และปัญญาญาณ
สักพักชาวบ้านเริ่มทยอยมา สักสามสี่คนไม่เกินนี้...ถึงเวลามรรคทายกตีกลองเพล
มีเณรรูปหนึ่งเดินมาก่อน พร้อมเตรียมดูของถวายหลวงปู่...
ไม่นาน "หลวงปู่สง" ก็เดินมาพร้อมลูกสมุนเป็นพรวน
ช่างเป็นภาพที่ทำให้รู้สึกน่าทึ่งมาก "ลูกสมุน" ของหลวงปู่นั้นเป็นสุนัขประมาณ 9 ตัว
และต่างป่วยด้วยโรคผิวหนัง แต่ละตัวนิ่งไม่เห่า เดินตามหลวงปู่และไปหมอบนอนอย่างรู้ที่รู้ทาง...อย่างสงบ
ระหว่างที่หลวงปู่ฉันเพลพร้อมพระภิกษุอีกรูป รวมทั้งเณร เราก็นั่งสังเกตความเป็นไปรอบด้านอย่างเงียบๆ
ความเย็น...รอบตัว..เป็นความเย็น..ที่ก่อให้เกิดความสงบ
พี่ทานบอกว่า "กะปุ๋มสังเกตให้ดีนะ...บางวัดที่เราไป...ดูร่มเย็น..แต่ทำไมเรารู้สึกร้อน"...และ
"บางวัดเข้าไปเราสัมผัสได้เลยถึงความเย็น..สงบนั้น"...
"ในคนก็เช่นเดียวกัน...บางคนเราอยู่ใกล้เรารู้สึกเย็น...บางคนเราอยู่ใกล้กลับรู้สึกร้อน"
...
"หากนึกไม่ออก..ให้พยายามนึกถึงคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา..."
นี่เป็นประเด็น..ที่เราได้คุยกันมาหลายครั้ง...และสติเป็นตัวก่อให้เกิดการพิจารณา...และมองให้เห็นความเป็นไป
มีหลายคน..ที่เราได้สัมผัส...ผ่านเข้ามาในชีวิต
บางคนเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม...บ่วงกรรม และทุกข์ของชีวิต ความไม่เคยพอ
ความโกรธ ความโลภ และความหลง...ผิด
บางคน..นิ่งสงบ...เย็น..
หน้าที่เราคือ..เฝ้าดู พิจารณา และแผ่เมตตา...รับได้ก็รับ รับไม่ได้นั่นก็ขึ้นกับบุคคลนั้น...
...
เมื่อพระฉันเพลเสร็จท่านก็ให้พร...และเรากับชาวบ้านสองสามคนช่วยกันเก็บสำรับ
สักพัก..ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมา...ท่าทางเหมือนคนป่วยด้วยโรคร้ายพร้อมถุงสองสามใบ
ดิฉันไม่ได้ถาม..แต่พอที่จะคาดเดาได้ว่าเขามาขออาหาร..จึงได้ยกปิ่นโต..ไปให้เพราะมีกับข้าวเหลืออยู่
สักพักก็มีหญิงใบ้ ทำหน้าตาเลิกลั่กเข้ามา..ผู้ชายดูท่าจะหวงและไม่แบ่งกับข้าวให้
ดิฉันจึงพูดว่า "แบ่งให้น้าเขาด้วยเถอะนะ..เหลือกับข้าวอีกอย่าง..แบ่งกันคนละครึ่งเถอะ..." ชายคนนั้นจึงยอมแบ่ง
และมีท่าทีอ่อนลง...จากที่ทีแรกดูแข็งกร้าวจะไม่ยอมแบ่งกับข้าวให้...
...
สักพักพี่ทานเดินมา..หลังจากช่วยเณรเก็บกวาดบริเวณ...เรียบร้อย
เราจึงเดินออกมาจากศาลาเงียบๆ..
พร้อมความคิดคำนึง...เรื่อง "คน"...
ทำให้หวนนึกถึง..คำสอนของหลวงปู่ชา(วัดป่าที่ จ.อุบลราชธานี)ที่ว่า...
คน..มีทั้งเป็น "สัตว์ และ เทวดา"...
คนที่เป็นสัตว์...จะเต็มไปด้วยกิเลส ตัณหา ความลุ่มหลง ทั้งหลาย
คนที่เป็นเทวดา...จะเต็มไปด้วย ความมีเมตตา ยึดมั่นศีล,,,และคุณงามความดี
...
กลับจากวัด...แวะไปที่ภาควิชาที่คณะฯ...และเข้าบ้าน
สะสางงานต่อ...ตามวิถีแห่งหน้าที่ต่อไป
อืม...ได้บรรยากาศความสงบค่ะ และกับข้าวเพื่อสุขภาพดูจะน่ากินมากค่ะ
คุณพี่แอ๊ดคะ...
จำนวนพระในวัดนั้นกะปุ๋มไม่ทราบแน่ชัดนะคะ...
แต่ว่าวันที่ไปถวายเพลน่ะ มีพระสองรูปและเณรอีกหนึ่งรูป..รวมสามรูปที่มารับภัตราหารคะ...
(^_____^)
ขอบคุณนะคะ...ที่แวะมา
กะปุ๋ม
ดร.แจน...คะ
เช้าวันนี้..กะปุ๋มทำผัดเห็ดเข็มทองใส่ปลา...
ผัด...ราดข้าว...แล้วคลุกเคล้าเข้ากัน...อร่อยคะ
(^________^)
แซบๆๆ..คะขอบคุณนะคะที่แวะมา...
ตอนนี้ปรับมาทานเฉพาะมื้อเช้ามื้อเดียว...คะ
กะปุ๋ม
Wellcome to Thailand...จ้ะแนน...
คงอบอุ่น...และมีความสุขกับการพร้อมหน้าพร้อมตานะคะ...เมื่อสองสามวันก่อนยังพูดถึงเรื่องย้ายบ้าน...แต่วันนี้...อยู่เมืองไทยเสียแล้ว...
(^________^)
ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย
กะปุ๋ม
ขอบคุณนะคะพี่อึ่งอ๊อบ..ที่แวะมาทักทาย...
และแลกเปลี่ยน...กะปุ๋มไปวัดตามสะดวกและโอกาสคะ...และเท่าที่ใจอยากจะไปคะ...
...
ขอให้มีความสุขกับวันหยุดนะคะ
ว่าแต่ว่า...รถซ่อมเสร็จหรือยังคะ...
(^___________^)
กะปุ๋ม
ครูอ้อยขา..
เมื่อคืนนี้กะปุ๋มแวะไปกราบคุณตาคุณยายและรู้จักน้องๆ แล้วนะคะ...อบอุ่นใจมากเลยคะ...
...
คืนนี้จะไปลอยกระทงคะ
กะปุ๋ม
น้องชาย...Mr_Jod
ไม่น่าเชื่อนะคะ...ว่าปิดเทอมคุณ Jod จะทำอะไรได้มากมายขนาดนี้...
...
เย็นย่ำนี้พี่กะปุ๋มลอยกะทงใน มข. คะที่บึงศรีฐาน...
(^___^)
กะปุ๋ม
พี่เล็ก...คะขอบคุณนะคะ
ที่แวะมาเติมเต็ม "ในใจ"...ให้เสมอ
อิ่มเอิบใจคะ...
(^_________^)
กะปุ๋ม
คุณออต...
ค่ำคืน...นี้หากโชคดีอาจได้เดิน..เจอะเจอกัน
ในวันลอยกระทงนะคะ
...
ขอบคุณหลายเด้อ...ที่แวะมาเยี่ยมเยือน
(^___^)
กะปุ๋ม
สวัสดีคะคุณน้อง...
มีมาแอบแซวใน Blog เชียวนะคะ...
เมื่อคืนไปซึมซับศิลปวัฒนธรรมอีสานที่ลานเวทีหน้าหอศิลปคะ...ได้ชมผ้างาม...ทอมือด้วยคะ...ชอบมาก
...
ว่าแต่ว่าทำไมกะปุ๋มมองหาคุณน้องไม่เจอคะ...
(^________^)
กะปุ๋ม
โชคดีได้เกิดในชาติภพที่เป็นคน เป็นกึ่งกลางที่จะพบการหลุดพ้นและการจมอยู่กับกิเลส ซึ่งภพภูมิของสัตว์เดรฉาน ภพภูมิเทวดามีโอกาสน้อยมากๆที่จะค้นพบความเป็นนิพพาน
พี่หรอย
ผู้ใหญ่เพ็ญฝากความระลึกถึงมาและพบได้ที่ http://gotoknow.org/blog/bampen
อุ๊บ...เจอคุณ Sompornp ทักสะดุ้งเล็กน้อย หุหุ กำลังจะไปรายงานตัวพรุ่งนี้พอดีเล้ย ...มาสัมมนานะคะเนี่ย ^___^ รอดตัวไป (ได้ค่าตั๋วและค่าสัมมนาฟรีด้วย ฮิฮิ)
ขอบคุณกับการต้อนรับจ้ากะปุ๋ม กลับมาก็สัมมนาเลยสองวัน ปรับเวลาไม่ได้อยู่พักนึง ตื่นตั้งแต่ตีสี่เลยสองวันแรก (เท่ากับแปดโมงเช้าออสเตรเลีย)
จำได้อีก...ย้ายของไปอยู่ที่หอก่อนเดินทางจ้า กลับไปโน้นอีกครั้งก็ได้พักที่ใหม่เลยจะได้รู้สึกตื่นเต้นกับการจัดห้องใหม่ (กลัวว่าจะ homesick ต้องทำอะไรใหม่ๆ คิคิ)
สวัสดีคะ...พี่หรอย
ขอบคุณนะคะที่มาส่งข่าวเรื่อง blog ของผู้ใหญ่เพ็ญ...
ยอดเยี่ยมมากเลยคะ...ที่ท่านเปิด blog ด้วย นับว่าเป็นการขับเคลื่อนทีมไตรภาคีได้ดียิ่งเลยคะ...
...
ขอบคุณนะคะที่มาช่วยเติมเต็ม
(^____^)
กะปุ๋ม
เดินทาง...กลับวันไหนคะ...แนน
ขอให้มีความสุขทั้งที่อยู่บ้านเมืองไทย
และการเดินทางกลับออสเตรเลียด้วยนะคะ
(^___^)
กะปุ๋ม