วิธีทำบุญของเจ้าพนักงานบังคับคดี

วันที่คุณณฤทธิ์...นิติกรสำนักงานพาผมไปเยี่ยมเจ้าพนักงานบังคับคดี(ภาษาชาวบ้านเรียกว่าเจ้าหน้าที่ยึดทรัพย์)... วันนั้นผมได้คุยกับคุณซือ(นิติกรทำหน้าที่เจ้าพนักงานบังคับคดี)...

เห็นแฟ้มร้องเรียนยึดทรัพย์กันแล้วก็หัวหมุนแทนคุณซือจริง ๆ ...อะไรมันจะมากมายขนาดนั้น(แอบดูชื่อที่สันแฟ้ม...เรารู้จักไม่น้อยเลย...อิอิ)

เรื่องงานกลายเป็นเรื่องที่ผมสนใจน้อยลงเมื่อคุณซือทำให้ผมทึ่ง...ในวิธีคิดของเขา...

เขาขอโทษคุณณฤทธิ์...แล้วบอกว่า..."ขอโทษนะครับที่ผมจะบอกว่า...คนที่เรียนนิติศาสตร์มาโดยตรงส่วนใหญ่จะเป็นกบในกะลา"(รวมทั้งตัวคุณซือด้วย...555) เพราะว่ามีเข็มมุ่ง มีเป้าหมายชัด...และมีเส้นทางเดินที่เป็นแบบแผนเดียว...

เขาบอกว่าถ้าจะให้ดี...ก่อนเรียนนิติศาสตร์ควรเรียนสายอื่นมาก่อน....โดยเฉพาะสายสังคม...(ที่จริงมาถึงตรงนี้ผมยังไม่เข้าใจที่เขาพูดทั้งหมด)

คุณซือทำให้ผมถึงบางอ้อและประทับใจอย่างมากตรงที่การวิเคราะห์งานของตนเอง(ที่มองเลยขอบเขตของการยึดเอาแต่กฎหมายเป็นที่ตั้ง)...เขามองเห็นว่า...งานบังคับคดีของเขามีส่วนช่วยให้เขาสามารถวิเคราะห์เรื่องเศรษฐกิจของประเทศได้(ประมาณนั้นเชียว...อิอิ)

ถ้ามีทรัพย์ที่ถูกยึดขายทอดตลาดได้หมดทุกรายการ(ถึงแม้ว่าจะมีคดียึดทรัพย์มากมายแค่ไหน)...นั่นแสดงว่าระบบเศรษฐกิจของประเทศยังดีมาก  แต่กลับกัน...ถ้ายึดแล้วขายทอดตลาดไม่ออกเลย...อันนี้เศรษฐกิจกำลังแย่...

"แล้วปัจจุบันล่ะครับคุณซือ"(ผมถาม)

"พอไปได้ครับพี่สอน...ไม่ถึงกับแย่"(คุณซือตอบ)

คุณซือพูดคุยมาจนถึงช่วงสำคัญของการทำหน้าที่"ผมเคยยึดทรัพย์ผู้ว่ามาแล้ว"และเป็นงานที่ยุ่งยากที่สุดสำหรับคนทำหน้าที่บังคับคดี...(ทำให้ผมนึกถึงการทำหน้าที่ยึดทรัพย์นักการเมืองของ คตส.มิใช่ของง่ายเลย...555)

"คนเรานี่ก็แปลก...ยิ่งทำหน้าที่บริหารยิ่งมีเรื่องยุ่ง...ถ้าใครทำงานเพื่อผลประโยชน์ตนเองมากก็เหมือนทำกรรมมาก...วันนี้ 3 กรรม พรุ่งนี้อีก 7 กรรม...ตามแก้กันไปเถอะ เมื่อไหร่จะหมดกรรม" คุณซือกล่าวประเด็นนี้เล่นเอาผมอึ้ง

"ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ทำเพื่อลูกและดูแลครอบครัว...รวมถึงตอบแทนคุณพ่อแม่...อันนี้แหละคือการทำบุญ"คุณซือโยกเข้ามาประเด็นโดนใจผมจนได้... จนเราได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างเข้าได้เข้าเข็ม

นี่เป็นแนวคิดที่ผมประหลาดใจอย่างยิ่ง...และทำให้ผมต้องคิดใหม่ว่า...ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร...อยู่ที่ไหน...ทำงานอะไร...ความคิดของคุณไม่จำเป็นต้องติดยึดอยู่ในกรอบคุมขังที่แน่นหนา...ถ้าคุณประสงค์ที่จะเปิดประตูสู่โลกแห่งการเรียนรู้ที่กว้างขวาง ยิ่งใหญ่...แล้วมันก็จะตกอยู่ในมือคุณในที่สุดครับ