“อากงกระสับกระส่ายไม่สงบ จะทำอย่างไรดี” อากงตอนจบ


                   10 มีนาคม 57 รับแจ้งจากคุณหมอโอปอว่า   อากงกระสับกระส่ายไม่สงบไม่ปิดตา จะทำอย่างไรดีล่ะพี่ฟ่ง”

“อากงอยู่ที่ไหน”  ฉันถาม

“อยู่ที่ห้องพิเศษของโรงพยาบาลตอนนี้ลูกๆหลานๆญาติพี่น้องมากันมากและพระกำลังสวดมนต์”  คุณหมอโอปอตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“จะขึ้นไปเยี่ยมเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”  ฉันตอบ

                   สภาพที่เห็นคือ อากงนอนลืมตากระสับกระส่ายอยู่บนเตียงใส่หน้ากากออกซิเจนลักษณะการหายใจคล้าย air hunger พระกำลังสวดมนต์อยู่ข้างเตียงลูกๆหลานๆญาติพี่น้องนั่งพนมมืออยู่ที่พื้นห้องประมาณ 10 คน ทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียดวิตกกังวลฉันได้เข้าไปนั่งร่วมพิธีสวดมนต์หลังจากพระสวดมนต์/กรวดน้ำเสร็จคุณหมอโอปอเข้ามาสวัสดีแล้วกระซิบว่า  “พี่ฟ่งจะทำอย่างไรดี”

ฉันถาม  คุณหมอโอปอได้บอกอากงบ้างแล้วยังว่าภูมิใจมากที่เกิดเป็นหลานอากงถ้าไม่มีอากงเลี้ยงดูคอยสั่งสอนตักเตือนโอปอก็ไม่ได้เป็นหมออากงเป็นแบบอย่างที่ดี….”

คุณหมอโอปอ  “ ยังค่ะ”

ฉันเสริมต่อ   “ถ้าอย่างนั้นคุณหมอโอปอเข้าไปบอกอากงตอนนี้เลยน่ะ”

                 ก่อนที่คุณหมอโอปอจะเข้าไปพูดกับอากงได้แนะนำญาติทุกๆคนว่านี่คือพี่ฟ่งเป็นพยาบาลที่คอยช่วยเหลือดูแลอากงมาตลอดฉันเดินเข้าไปยกมือไหว้อากง    “สวัสดีค่ะอากงพยาบาลชื่อฟ่งอยู่รพ.มอ.ได้รู้จักกับคุณหมอโอปอและครอบครัวอากงมาหลายเดือนทุกคนเคารพรักยกย่องชื่นชมอากงมากที่อากงเป็นแบบอย่างของผู้นำครอบครัวที่ดีทำให้ลูกหลานได้ดีทั้งหมอวิศวกรเภสัชกรนักจิตวิทยาวันนี้มาเยี่ยมและเป็นกำลังใจให้ค่ะ”

หมอโอปอเดินเข้าไปกอดอากง   โอปอรักอากงมากที่โอปอได้เป็นหมอก็เพราะอากงได้อบรมสั่งสอนเลี้ยงดูเป็นอย่างดีอากงเป็นแบบอย่างในด้านความเข้มแข็งขยันอดทนและมุมานะ”

หลังจากคุณหมอโอปอพูดจบหลานๆที่เป็นเภสัชนักจิตวิศวกร เข้าไปพูดและปฏิบัติเหมือนอย่างคุณหมอโอปอ

คุณหลิน(อาหญิง)เรียกน้องชายคุณโป้ง(นามสมมติ) ลูกชายอากงคนสุดท้องให้มากราบที่เท้าอากงเพื่อขออโหสิกรรม   “ ป๊าลูกจะลดการดื่มสุราจะดูแลสวนยางให้ดีและวันนี้เอาบัญชีค่าสวนยางมาให้อากงดู”

คุณหลินเรียกคุณหมอโอปอและปูเป้มากราบขอขมาอโหสิกรรมอาโป้งที่ข้างเตียงอากง  “หลานทั้งสองคนขอขมาขออโหสิกรรมที่เคยได้ล่วงเกินพูดจาไม่ดีกับอาโป้ง”

                  บรรยากาศในขณะนั้นเต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นฉันรู้สึกประทับใจที่ได้เห็นลูกหลานอากงได้ขอขมาขออโหสิกรรมซึ่งกันและกันแสดงถึงพลังของความรักและความสามัคคีทุกคนบอกกับอากงว่า   “จะรักและช่วยเหลือกัน”  หลังนั้นอาการกระสับกระส่ายของอากงลดลงตาเริ่มปิด ในที่สุดสงบหลังจากนั้นประมาณ 1 ชั่วโมงอากงก็จากไปอย่างสงบ

หมายเลขบันทึก: 570098เขียนเมื่อ 9 มิถุนายน 2014 14:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 มิถุนายน 2014 15:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ขอบคุณครับ ขอนำไปรวบรวมไว้ ที่นี่ http://www.gotoknow.org/posts/567212 ครับ

และขอตั้งคำถามเพื่อถอดเป็นบทเรียนว่า

 พี่คิดว่า การที่ครอบครัวนี้เก็บสุขกลางทุกข์ได้ เพราะอะไร

อันนี้เป็นตัวอย่างคำตอบของบันทึกคนอื่น เก็บสุขได้เพราะ

- ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แล้วได้ทำจนสำเร็จ

- เข้าใจในธรรม ธรรมชาติ

- พลังแห่งความรัก

- การมองความทุกข์เป็นบทเรียน โอกาสพัฒนาตนเอง

- ต้องอาศัยเวลาและการเตรียมตัว

แล้วถ้าเราจะเตรียมตัวเพื่อจะได้เก็บสุขกลางทุกข์ให้เป็น ต้องเตรียมตัวเองอย่างไรครับ

คำพูดที่เป็นกุศล ก่อเกิดกำลังใจในวาระที่ต้องการการปล่อยวาง คือ ขอบคุณ ขอโทษ ให้อภัย อวยพร และสัญญา ครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท