10 มีนาคม 57 รับแจ้งจากคุณหมอโอปอว่า “อากงกระสับกระส่ายไม่สงบไม่ปิดตา จะทำอย่างไรดีล่ะพี่ฟ่ง”
“อากงอยู่ที่ไหน” ฉันถาม
“อยู่ที่ห้องพิเศษของโรงพยาบาลตอนนี้ลูกๆหลานๆญาติพี่น้องมากันมากและพระกำลังสวดมนต์” คุณหมอโอปอตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“จะขึ้นไปเยี่ยมเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” ฉันตอบ
สภาพที่เห็นคือ อากงนอนลืมตากระสับกระส่ายอยู่บนเตียงใส่หน้ากากออกซิเจนลักษณะการหายใจคล้าย air hunger พระกำลังสวดมนต์อยู่ข้างเตียงลูกๆหลานๆญาติพี่น้องนั่งพนมมืออยู่ที่พื้นห้องประมาณ 10 คน ทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียดวิตกกังวลฉันได้เข้าไปนั่งร่วมพิธีสวดมนต์หลังจากพระสวดมนต์/กรวดน้ำเสร็จคุณหมอโอปอเข้ามาสวัสดีแล้วกระซิบว่า “พี่ฟ่งจะทำอย่างไรดี”
ฉันถาม “ คุณหมอโอปอได้บอกอากงบ้างแล้วยังว่าภูมิใจมากที่เกิดเป็นหลานอากงถ้าไม่มีอากงเลี้ยงดูคอยสั่งสอนตักเตือนโอปอก็ไม่ได้เป็นหมออากงเป็นแบบอย่างที่ดี….”
คุณหมอโอปอ “ ยังค่ะ”
ฉันเสริมต่อ “ถ้าอย่างนั้นคุณหมอโอปอเข้าไปบอกอากงตอนนี้เลยน่ะ”
ก่อนที่คุณหมอโอปอจะเข้าไปพูดกับอากงได้แนะนำญาติทุกๆคนว่านี่คือพี่ฟ่งเป็นพยาบาลที่คอยช่วยเหลือดูแลอากงมาตลอดฉันเดินเข้าไปยกมือไหว้อากง “สวัสดีค่ะอากงพยาบาลชื่อฟ่งอยู่รพ.มอ.ได้รู้จักกับคุณหมอโอปอและครอบครัวอากงมาหลายเดือนทุกคนเคารพรักยกย่องชื่นชมอากงมากที่อากงเป็นแบบอย่างของผู้นำครอบครัวที่ดีทำให้ลูกหลานได้ดีทั้งหมอวิศวกรเภสัชกรนักจิตวิทยาวันนี้มาเยี่ยมและเป็นกำลังใจให้ค่ะ”
หมอโอปอเดินเข้าไปกอดอากง “โอปอรักอากงมากที่โอปอได้เป็นหมอก็เพราะอากงได้อบรมสั่งสอนเลี้ยงดูเป็นอย่างดีอากงเป็นแบบอย่างในด้านความเข้มแข็งขยันอดทนและมุมานะ”
หลังจากคุณหมอโอปอพูดจบหลานๆที่เป็นเภสัชนักจิตวิศวกร เข้าไปพูดและปฏิบัติเหมือนอย่างคุณหมอโอปอ
คุณหลิน(อาหญิง)เรียกน้องชายคุณโป้ง(นามสมมติ) ลูกชายอากงคนสุดท้องให้มากราบที่เท้าอากงเพื่อขออโหสิกรรม “ ป๊าลูกจะลดการดื่มสุราจะดูแลสวนยางให้ดีและวันนี้เอาบัญชีค่าสวนยางมาให้อากงดู”
คุณหลินเรียกคุณหมอโอปอและปูเป้มากราบขอขมาอโหสิกรรมอาโป้งที่ข้างเตียงอากง “หลานทั้งสองคนขอขมาขออโหสิกรรมที่เคยได้ล่วงเกินพูดจาไม่ดีกับอาโป้ง”
บรรยากาศในขณะนั้นเต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นฉันรู้สึกประทับใจที่ได้เห็นลูกหลานอากงได้ขอขมาขออโหสิกรรมซึ่งกันและกันแสดงถึงพลังของความรักและความสามัคคีทุกคนบอกกับอากงว่า “จะรักและช่วยเหลือกัน” หลังนั้นอาการกระสับกระส่ายของอากงลดลงตาเริ่มปิด ในที่สุดสงบหลังจากนั้นประมาณ 1 ชั่วโมงอากงก็จากไปอย่างสงบ
ขอบคุณครับ ขอนำไปรวบรวมไว้ ที่นี่ http://www.gotoknow.org/posts/567212 ครับ
และขอตั้งคำถามเพื่อถอดเป็นบทเรียนว่า
พี่คิดว่า การที่ครอบครัวนี้เก็บสุขกลางทุ
อันนี้เป็นตัวอย่างคำตอบของบั
- ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แล้วได้ทำจนสำเร็จ
- เข้าใจในธรรม ธรรมชาติ
- พลังแห่งความรัก
- การมองความทุกข์เป็นบทเรียน โอกาสพัฒนาตนเอง
- ต้องอาศัยเวลาและการเตรียมตัว
แล้วถ้าเราจะเตรียมตัวเพื่
คำพูดที่เป็นกุศล ก่อเกิดกำลังใจในวาระที่ต้องการการปล่อยวาง คือ ขอบคุณ ขอโทษ ให้อภัย อวยพร และสัญญา ครับ