กว่าที่คนเราจะเกิดมา ได้เรียนหนังสือ หรือเติบโตขึ้นมาได้ พ่อแม่ต้องลำบากเพียงใด
หลายคนจึงไม่มีใครคิดสั้นๆอยากตายง่ายๆ แต่ก็มีคนที่ตัดสินใจคิดสั้น เพราะจัดการกับอุปสรรค และปัญหาชีวิตไม่ลงตัว พบกับทางตัน เกิดความกดดันมากๆ เริ่มคิดที่หาทางพ้นทุกข์ หนีจากภาระที่แบกอยู่
หนึ่งทางออกที่คิด คือ การฆ่าตัวตาย
คนรอบข้างหลายคน ไม่ค่อยจะใส่ใจ ไม่เคยสังเกต เพราะแต่ละวันก็ยุ่งกับชีวิตของตัวเองอยู่ กว่าจะรู้ว่าคนใกล้ตัวกำลังจะฆ่าตัวตาย ก็เกือบจะย่ำแย่เข้าไปแล้ว
ยิ่งถ้าช่วยเหลือไม่ทัน ยิ่งทำให้คนรอบข้าง เศร้า เสียใจยิ่งขึ้น
กรณีศึกษาจากการสังเกตเยาวชนคนหนึ่งใน จ.กาฬสินธุ์ ที่กำลังคิดที่จะฆ่าตัวตาย
ในเวลาปกติ หนุ่มคนนี้เป็นคนเรียบร้อย ร่าเริง ใจดี เคารพผู้ใหญ่
แต่วันหนึ่ง เขาเปลี่ยนไป กลายเป็นคนซึมเศร้า ขัดแย้งกับคนรอบข้าง กลายเป็นคนวู่วามง่าย
คนรอบข้าง ต่างคิดว่า คงจะเหมือนกับวัยรุ่นใจร้อน อาจจะเกิดจากการไม่สมหวัง อกหัก รักคุดเหมือนคนอื่นๆทั่วๆไป
หนุ่มน้อยคนนี้ ทำงานรับจ้างใน จ.กาฬสินธุ์ เขากำลังกดดันเรื่องงาน และเรื่องเงินที่ไม่พอใช้ เนื่องจากกำลังผ่อนรถอยู่
หนุ่มคนนี้ เริ่มเงียบ ไม่สุงสิงกับใคร
เพื่อนของเขาสังเกตว่า เขาชอบพูดขึ้นมาลอยๆในวันหนึ่งว่า ถ้าตายไปแล้วจะเป็นยังไง??
สิ่งที่เปลี่ยนไปอีกอย่าง จากคนที่ไม่ชอบแบ่งสิ่งของให้ใคร รวมทั้งของรักของหวง เขาเอามาแบ่งปันให้คนอื่นแบบผิดคาด
เพื่อนๆสังเกตว่า เมื่อเขาอยู่เงียบๆ เขานั่งเขียนอะไรบางอย่างใส่กระดาษไว้ ถ้าจะเขียนจดหมายก็ดูไม่มีความจำเป็นอะไร เพราะเขาเล่น Internet ส่งอีเมล์ติดต่อคนอื่นๆอยู่เป็นประจำ
เพื่อนหลายคนคิดในแง่ดีว่า เขาคงอยากจะเขียนอะไรที่เป็นส่วนตัว ที่ไม่สามารถบอกกับคนอื่นๆได้
แต่เพื่อนคนหนึ่ง ที่ชอบรู้เรื่องของคนอื่น ไปแอบเอากระดาษที่เขาเขียนนั้นมาดู เพราะคิดว่า เป็นจดหมายรัก แต่เมื่ออ่านแล้ว ต้องตกใจ เพราะเป็นจดหมายบอกกล่าวเรื่องความตาย คล้ายๆกำลังจะเขียนจดหมายลาตาย!!!!
เพื่อนๆเริ่มจับสัญญาณผิดปกติได้แล้ว
เมื่อเพื่อนเฝ้าสังเกตดูเขาคนนี้ ดูสิ้นหวัง ท้อแท้
เพื่อนที่เคยอ่านข่าว นสพ. เกี่ยวกับคนโดดตึก ปีนเสาไฟฆ่าตัวตาย มักจะมีอาการแบบนี้ จึงรีบหาทางช่วยเพื่อนทันที
รายการสนทนาทางสุขภาพทางเคเบิ้ลทีวี เคยแนะนำว่า
ในการช่วยเหลือคนที่กำลังคิดที่จะฆ่าตัวตายนั้น
คนรอบข้าง สามารถแสดงความเห็นใจ เป็นห่วง แสดงความรู้สึกในทำนองที่ว่า ใครเจอสถานการณ์แบบนี้ก็จะรู้สึกเหมือนกัน
จากที่เคยคิดสั้น ไม่มีทางออก ก็ให้มีความหวัง คิดยาวอีกนิดขึ้นมาได้บ้าง
เป็นบันทึกที่ดีมากครับ อยากให้ผู้ที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยโรคเรื้อรังต่างๆ เช่นมะเร็ง หรือ เอดส์ ได้อ่านบันทึกนี้บ้าง เพราะทาง ร.พ.ศรีฯ ก็ยังมีเหตุการณ์ที่ผู้ป่วยเหล่านี้กระโดดตึกอยู่เนืองๆ
ถ้าเราคิดว่าตัวเอง "มีค่า" เราก็คงจะไม่ทำอะไรแบบนั้น ชีวิต 1 ชีวิต มันสั้นนัก อย่าทำลายตัวเองด้วยวิธีโง่ ๆ แบบนี้ และให้พยายามคิดซะว่า นี่คือบททดสอบชีวิตบทนึง เท่านั้น !!
ขอบคุณสำหรับบันทึกดี ๆ เพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน