เพราะภาระหน้าที่ที่ผูกพัน
เราจึงห่างกันไปเฉย ๆ
อาจคล้ายกับว่าละเลย
เหมือนไม่เคยมีใจ
แท้จริงคิดถึงตลอดเวลา
แต่ไปหาไม่ได้
อยากให้รู้ว่ายังคงห่วงใจ
แม้นจะไกลแค่ไหน
แต่หัวใจก็ยังเป็นของเธอ
พักหน่อยเถอะน่ะคนดี
วันนี้อาจเศร้าสับสน
อย่างนั้นแหละเจ้าใจคน
อย่าจริงเสียจนเสียใจ
หากหัวใจของเจ้านั้นอ่อนล้า
เจ้าจงหาที่พักใจก่อนดีไหม
อาจมีใครช่วยปลอบโยนเจ้าหัวใจ
เจ้าจะได้เดินต่อไปอย่างมั่นคง
เปิดโอกาสให้ตัวเองเถิดน่ะเจ้า
เพราะความเหงาอาจทำให้หัวใจหมอง
เจ้าจงมองความรักเป็นสีทอง
ที่สุกงามอยากอยู่ใกล้ทุกคืนวัน
ไพเราะดีนะคะ อ่านแล้วทำให้อ่อยโยนขึ้นค่ะ ขอบคุณ