ชีวิตที่พอเพียง : 147. ลืมต้น
เมื่อต้นสัปดาห์ น้องชายที่ทำสวนอยู่ที่ชุมพรเอาลองกองที่ปลูกและจำหน่ายเองมาให้ ๓ กล่อง กล่องละ ๕ กก. เขาทำกล่องใส่สวยงาม มีชื่อการค้าว่า Mana สวนมานะ ส้มโชกุนคุณภาพ สด อร่อย ปลอดภัย
เขาเอากล่องส้มโชกุนใส่ลองกองมาให้ผม น้องชายเขาทำสวนผลไม้หลายอย่าง เขาเคยบอกผมว่า ผลผลิตที่สร้างรายได้หลักคือมะนาว
น้องเอาลองกองมาให้ที่ลูกสาวคนโตที่เป็นทันตแพทย์ ลูกสาวชิมแล้วบอกว่าไม่อร่อย ไม่หวาน
กว่าลองกองจะตกถึงมือ (ที่จริงถึงปาก) เราก็ค้างอยู่ที่ลูกสาว ๓ - ๔ วัน เมื่อเรากินก็พบว่า หวาน หอม อร่อยมาก ยิ่งผ่านไปอีก ๒ - ๓ วัน ยิ่งอร่อย
ทำให้ผมระลึกชาติกลับไปเมื่อเกือบ ๖๐ ปีก่อน สมัยผมเด็กๆ ที่หน้าบ้านมีส้มโออยู่ต้นหนึ่ง อยู่ติดชายคาระเบียงบ้านทีเดียว (ก็ตรงระเบียงบ้านที่ผมเคยนั่งดูน้ำขาวกับน้ำแดงสู้กันนั่นแหละครับ) ออกลูกทุกปี ปู่จะบอกว่าส้มโอ "พอง" แล้ว นี่คือภาษาปักษ์ใต้ที่หมายความว่าแก่จัดแล้ว เราก็ใช้ไม้สอย ผู้ใหญ่จะบอกว่าให้เก็บไว้ให้มันลืมต้นเสียก่อน จะได้มีรสหวานอร่อย แต่เด็กๆ ใจร้อน ปอกกินทันที พบว่าเปรี้ยวจี๊ด ไม่อร่อยเลย
ต่างกับลูกที่เก็บไว้สัก ๑ เดือน จนเปลือกเหี่ยว เมื่อปอกกิน รสจะหวานอมเปรี้ยวกลมกล่อม
คนสมัยก่อนรู้จากการลองผิดลองถูก เกิดภูมิปัญญา ในการกินผลไม้ ผลไม้หลายชนิดต้องเก็บไว้ระยะหนึ่ง เรียกว่ารอให้ "ลืมต้น" จึงจะมีรสดี
สมัยนี้เรามีความรู้ว่าในกระบวนการ สุก ของผลไม้หลายชนิด จะมีปฏิกริยาเคมีเปลี่ยนกรดไปเป็นน้ำตาล ต้องเก็บผลไม้อีกระยะหนึ่งหลังเก็บมาจากต้นให้กรดเปลี่ยนเป็นน้ำตาลมากขึ้น รสจะดีขึ้น
เมื่อต้นเดือน เราไปเยี่ยมลูกชายที่โคโลราโด ลูกรู้ว่าเราชอบกินผลไม้ ก็ไปซื้อผลไม้มาให้กิน และปรารภว่า คนไทยชอบผลไม้รสหวาน แต่ฝรั่งชอบผลไม้รสเปรี้ยว ภรรยาบอกว่าผมก็ชอบผลไม้รสเปรี้ยว ผมคิดว่าจริง แตไม่ใช่รสเปรี้ยวจี๊ดจนเข็ดฟัน
ที่แน่ๆ ผมไม่กล้าชอบผู้หญิงเปรี้ยว นี่หมายถึงตอนหนุ่มๆ นะครับ ย้ำว่าไม่กล้า ทั้งๆ ที่ตอนนั้นผมก็เนื้อหอมไม่เบา แต่ผมเป็นคนขี้ขลาด เจียมตัวว่าเป็นเด็กบ้านนอก ลูกคนจน กลัวตามเขาไม่ทัน
รวมทั้งแม่คอยเตือนสติอยู่เสมอ ว่าเรียนสูงๆ แล้วต้องอย่า "ลืมตีน" คือต้องอย่าลืมกำพืดของตนเอง อย่าไปเอาเมียที่ดูถูกพ่อแม่ว่าเป็นคนบ้านนอก
อ้าว! เริ่มต้นเรื่องผลไม้ "ลืมต้น" กลับวนมาหา คน "ลืมตีน" จนได้
วิจารณ์ พานิช
๑๕ ตค. ๔๙
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น