การเดินทางภายใน...ยอมรับความจริง


         ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ก็รู้มาแต่ไหนแต่ไร แต่บางครั้ง ความจริงก็เล่นซ่อนแอบและเลือกจะแสดงเมื่อถึงเวลาที่พร้อม

ความจริงบางอย่างจึงเป็นเรื่องของเวลาช้าหรือเร็วที่จะเปิดเผยตัวเอง  

แม้แต่ความจริงเกี่ยวกับตัวเองที่เจ้าตัวน่าจะรู้ดีที่สุด กลับพบว่า มีอีกหลายมุมที่มองไม่เห็น มีแต่คนอื่นเห็น และก็ต้องอาศัยเวลาเช่นกันที่จะได้รับรู้หรือไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย

ดังนั้นเมื่อใครเขามาบอกเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเองซึ่งมักไม่ค่อยดี ไม่ค่อยเหมาะสม จึงนึกขอบคุณและรับฟัง หากพบว่าเป็นความจริงก็น้อมรับรู้ไว้ด้วยความเคารพเพราะมองเห็นว่าคนที่จะอดทนบอกความจริงให้ฟังนั้นจัดเป็นคนที่จริงใจ

เมื่อได้หัดน้อมรับฟังบ่อยๆเข้าก็พบว่าช่วยให้ได้รับรู้ความจริงเร็วขึ้น แต่ถ้าปิดกั้นสิ่งที่คนอื่นอยากบอก คอยคิดเถียงคำไม่ตกฟาก ก็คงยากกว่าที่จะได้รู้...หรืออาจจะไม่เคยได้รู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเองเลย กลับมัวหลงชื่นชมตัวเองจนเลยเถิดไปก็ได้..

เมื่อรู้ความจริงแล้ว ยอมรับความจริงนั้น ไม่ว่าเรื่องในเชิงบวกหรือลบก็ตาม จึงช่วยผ่านช่วงเวลาของความไม่รู้ไปได้เร็วขึ้น

คำสำคัญ (Tags): #psychological_health
หมายเลขบันทึก: 56840เขียนเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2006 23:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 01:32 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

อยู่กับใจในความจริงอันยิ่งใหญ่

ร้อนหรือหนาวก็อยู่ได้ไม่กังขา

จริงไม่จริงพินิจได้ในปัญญา

ลดอัตตาเปิดใจรับกับคำคน

เมื่อตอนเที่ยงของวันเข้าไปมหา'ลัย มีเหตุตามมาจากปลายสาย "...เถียง ๆ ตลอด ไม่เคยยอมฟังใครหรอก ตกลงที่พูดมาทั้งหมด....ไม่ผิดเลยใช่ใหม...คุยอะไรไม่ได้หรอกตอนนี้เพราะดูจากสภาพแล้วไม่พร้อมที่จะรับฟังอะไร จากใครเลย" ก็อึ้งไปเมื่อได้ฟังบวกกับความโมโหของตัวเองที่ผสมผสานเข้าไปด้วยจึงไม่อยากฟังเสียงจากปลายสาย และเมื่อวางสาย จึงมานั่งทบทวน สรุปแล้วในความเป็นจริงเราไม่เคยฟังใครเลยเหรอโดยเฉพาะเวลาเราโกรธ เราเข้าข้างตัวเองมากไปหรือเปล่า ก็คิดว่าเรามีเหตุผลและถูกทุกครั้งนะ นี่คือความคิดของเราที่มักจะหาข้อสรุปเพื่อเข้าข้างตัวเองเสมอ

สุดท้าย พอได้นิ่งจึงได้มาคิดทบทวนอีกรอบ และพอนิ่งจริง ๆ จึงได้เข้าใจอย่างที่ว่า "แม้แต่ความจริงเกี่ยวกับตัวเองที่เจ้าตัวน่าจะรู้ดีที่สุด กลับพบว่า มีอีกหลายมุมที่มองไม่เห็น มีแต่คนอื่นเห็น และก็ต้องอาศัยเวลาเช่นกันที่จะได้รับรู้หรือไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย" จึงโทรไปขอโทษอย่างที่ใจสำนึกอยากจะขอโทษ

ขอบคุณบันทึก อ.จันทรรัตน์ ที่มักมากับข้อคิดและการเตือนสติ กับความเป็นจริงของชีวิต

ขอบคุณค่ะ ท่าน ผอ บวร

นานๆ เจอท่านที แต่ก็ตื้นตันใจกับรอยบันทึก ของท่านเหมือนทุกครั้งค่ะ

ขอบคุณค่ะ อาจารย์ Vij

ขอแสดงความยินดีค่ะที่ปรับความเข้าใจกันได้เร็ว...

เจอเหตุการณ์คล้ายคลึงกันเลยค่ะ...

ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท