ก็อาย ๆ เหมือนกันแฮะที่จะเปิดเผยเรื่องราวของตัวเอง .... จำได้ว่าแต่ก่อนตัวเองเป็นคนขี้อายและขี้กลัวมาก ตอนนี้ก็ยังเป็น...แต่อาจลดดีกรีลงสักหน่อย....(จาก100 เหลือ 99.9 เปอร์เซ็นต์)
ที่อยากเขียนเรื่องนี้ก็เพราะเมื่อวันอาฑิตย์ที่ผ่านมามีคุณครูประจำชั้นน้องใบเตยและน้องต้นตาลมาแวะเวียนเยี่ยมบ้าน จึงได้พูดคุยกับคุณครูทั้งสอง ...
ทำให้รับรู้ว่า..ลูกสองคนนิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิงเกือบ ๆจะ หน้ามือกับหลังเท้า เอ๊ย ! หลังมือ น้องใบเตย(ผู้หญิงคนพี่) ชอบแสดงออก ชอบแกล้งเพื่อน โดยเฉพาะใครที่เรียบร้อยล่ะเสร็จน้องใบเตย และคอยแต่จ้องจะออกไปข้างหน้าชั้น ในขณะที่น้องต้นตาล (ผู้ชายคนน้อง) ขี้กลัวและอายสุด สุด เมื่อต้องออกไปหน้าชั้นก็จะยืนแอบอยู่หลังสุดของเพื่อน แต่ถ้าออกไปคนเดียวล่ะก็ ตัวสั่งยังกะเจ้าเข้าแน่ะ
ประเด็นอยู่ที่ว่า แต่ละคนนิสัยเหมือนใคร ???กันแน่ --(นายดำถาม )
เราสรุปกันว่าน้องใบเตยนิสัยเหมือนพ่อ น้องต้นตาลนิสัยเหมือนแม่ โดยเฉพาะขี้อายและไม่กล้าแสดงออก ผู้เขียนยอมรับโดยดุษฏี โดยเฉพาะตอนเด็ก ๆ ขี้อายและกลัวมาก ๆ จำได้ว่าเมื่อต้องออกไปหน้าชั้น ผู้เขียนสวดมนต์ภาวนาขอให้เวลาหมดเร็ว ๆ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ส่วนใหญ่ได้ผลทุกที
จำได้ว่านิสัยตัวเองเริ่มเปลี่ยนได้บ้าง.(พอประมาณ)...ก็คงเป็นตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยนั่นเอง เพราะตอนปิดเทอมผู้เขียนไปสมัครทำงานโดยไปสอบถามชาวบ้านในเขตภาคใต้ ...เกี่ยวกับเรื่องการคุมกำเนิด อะไรประมาณนั้น วันหนึ่งต้องไปสอบถามเรื่องราวชาวบ้าน แบบสอบถามต่อรายเป็นเล่ม เล่มหนึ่งสิบกว่าหน้าหรือ 20 หน้าจำไม่ค่อยได้ วันหนึ่งผู้เขียนทำได้.....(จำไม่ค่อยได้ แต่มากกว่าคนอื่น ๆทุกวัน) .เล่นเอาเกือบจะนอนละเมอพูดออกมากลางคืน
ผู้เขียนเป็นคนทำงานดี เร็ว เป็นที่ชื่นชม (เข้าข้างตัวเองไปรึเปล่าเนี่ย !!) ถ้าเป็นเรื่องงานผู้เขียนจะกล้าพูดกล้าถามและกล้าเสนอตามหน้าที่... แตกต่างจากพี่คนหนึ่งที่เป็นคนเงียบ เรียบร้อย ทำงานช้า ไม่พูดไม่จา ไม่ค่อยแสดงความเห็น ซึ่งไม่เป็นที่ชื่นชอบและชื่นชม และบ่อยครั้งที่โดนดุและว่ากล่าว ตัวเองเลยเห็นชักเห็นประโยชน์ของความแตกต่าง จึงกล้าที่จะพูดกล้าคุยและเสนอมากขึ้น แต่ก็ไม่มากจนเกินไป.....
คิดไปคิดมา จริง ๆ แล้ว....
เราก็เลี้ยงลูกมาแบบเดียวกัน แต่ทำไมแตกต่างกันราวฟ้ากับดินได้ก็ไม่รู้? หรือจะเป็นที่ยีน และกรรมพันธ์ (โทษเข้าไปนั่น) จะอะไรก็ช่างมันเถอะ ยังไง๊ ยังไง ก็เป็นคนแบบ....เนี๊ยะ
รู้ตัวเหมือนกันว่าแบบเนี๊ยะ ...ไม่ค่อยจะดี (เท่าไร)
คุณรัตติยาค๊ะ ขอบคุณค่ะ รู้สึกอายเล็ก ๆแต่ยอมรับความจริงค่ะ ที่จะบอกว่าตัวเองเป็นคนแบบไหน ??
พี่เม่ยค๊ะ อ่านแล้วนึกถึงเรื่องของตัวเองเลย นายดำพูดประจำเลยว่า ที่ดี ๆ น่ะเอามาจากเขาทั้งนั้น นิสัยซุ่มซ่าม ทะเล่อทะล่าหรือเวลาทำอะไรผิด นำมาจากแม่ค่ะ เฮ้อ! เป็นงั้นไป --อิ อิ
พี่เมตตา ขอบคุณที่ชมค่ะ ผู้เขียนก็รู้สึกตัวเองค่ะว่าเป็นคนละเอียดอ่อน และใส่ใจความรู้สึกของผู้อื่น นอกจากนี้ยังเป็นคนมองโลกในแง่ดี๊ แง่ดีอีก (เห็นมั๊ยค๊ะ ไม่ค่อยจะเข้าข้างตัวเองสักเท่าไรเลย)