ตามหานางฟ้า(4):อกหักที่ท่าพระจันทร์
ตามหานางฟ้า (1):ทบทวนตัวเอง
ตามหานางฟ้า (2):รูปกายภายนอก
ตามหานางฟ้า (3):สเปคใครว่าไม่สำคัญ
ก่อนตีพิมพ์บันทึกนี้ ...ดิฉันได้ขออนุญาติเจ้าของเรื่องแล้วเมื่อกลางวันนี้เองค่ะ.......
แอบมองไปเจอฉับพลัน..นั้นเธอก็เหม่อมองสบสายตา..ให้ต้องอุราให้ฉันนึกรักเธอในแรกเราพบกัน....งานรับน้อง "ชมรม..." ปี 2529 สายตาสบกันโดยบังเอิญตากลมโตคู่นั้นทำให้ดิฉันตะลึง..คนอะไรตาหวานชะมัด....หลบตา....ดิฉันหลบตาประสานางเอก
เราคบกันคล้ายเพื่อน จะพบเห็นเราได้เสมอตามม๊อบต่างๆ ดิฉันเคยโดนตำรวจจับในม็อบไร่อ้อย ครั้งหนึ่งกับเพื่อนนักศึกษาหลายคน..โอ้โห! เขารอดไปได้ทิ้งฉันไว้ในที่กักขังครึ่งคืน..กว่าจะตามพี่ชายมาประกันตัวดิฉันได้
ปิดภาคเรียนเขาชวนดิฉันแวะพัทลุง.....บ้านเขาอบอุ่นดี..ครอบครัวครูตกดึกมีแม่คอยสังเกตว่าเราคบกันลึกซึ้งขนาดไหน......ดิฉันเข้านอนปล่อยให้แม่ลูกคุยกันได้ยินแว่วๆ......."ลูกชอบผู้หญิงสวยไม่ใช่หรือ" .....ลูกพูดว่าอะไรดิฉันไม่ได้ยิน.....ดิฉันสรุปตั้งแต่เห็นอาการที่พ่อแม่ปรนนิบัติพัดวีเขาว่า."""เด็กในกรอบที่ถูกปล่อยสู่โลกกว้าง..ทำอะไรไมค่อยเป็นขณะที่ดิฉันถูกเลี้ยงมาแบบ....."แม่สั่งลุยตัดสินใจอะไรๆได้ด้วยตัวเอง(ทุกเรื่อง)"...ต่างกันมากในเรื่องการถูกเลี้ยงดู เราคบกันเรื่อยไปเรื่อยๆในทำนองครองธรรม...
ดิฉันเรียนจบก่อนเขา......แล้วดิฉันก็จากเมืองกรุงฯมาแบบไม่หันหลัง...โดยไม่สนใจแม้คำขอร้องของเขา จากนั้นเขาทำงานเป็นนักข่าวในสำนักพิมพ์ชื่อดังเรายังคงคุยกันจ๊ะจ๋าทางโทรศัพท์เล่าเรื่องราวของกันและกันต่อเนื่อง ดิฉันดูข่าวเหตุการณ์"พฤษภาทมิฬ"ทราบข่าวว่าเขาขาหัก...จากเหตการณ์นั้น ดิฉันโผล่ไปกรุงเทพฯโดยไม่บอกล่วงหน้าหวังจะ "เซอร์ไพส์" และเยี่ยมเยียนอาการเขา
ที่บ้านเช่าอยู่กับเพื่อนๆของเราหลายคน..ทุกคนตาค้าง..ดิฉันสัมผัสทันทีว่ามีอะไรที่ผิดปกติไป มีคำแซวว่า "ไม่ขึ้นมาดูโอ๋เลยเดี๋ยวมีใครเอาไป..จะหาว่าไม่เตือน"ดิฉันตอบอย่างมั่นใจ.."ก็สุดแล้วแต่เขา"
วันนั้นกว่าเราจะเจอกันก็ตกบ่ายเราชวนกันไป"ท่าพระจันทร์" เขาถามดิฉันว่า "น้องทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมา" ซึ่งไม่ใช่.....เขาไม่เคยแทนคำเรียกดิฉันเช่นนั้น...ฉลาดอย่างดิฉั๊นนั่นเหรอจะไม่รู้ว่าเขาคงคุ้นเคยการเรียกอย่างนี้กับหญิงอื่น........เราคุยกันไปเรื่อยประสาคนรักกันที่ไม่เจอกันนาน
และแล้ว "เขาชวนดิฉันแต่งงาน...โดยจดทะเบียนสมรสก่อนกลับหาดใหญ่สำหรับเรื่องตามธรรมเนียมจะตามมา ด้วยดวงตากลมโตคู่นั้นวิงวอนว่ากรุณาอย่าถามอะไรมากขอให้เชื่อเขาอย่างเดียวขอเขาเป็นผู้นำดิฉั๊นสักครั้งได้มั๊ย......อย่างอื่นค่อยว่ากัน"...
ดิฉันเกือบใจอ่อน...แต่ไม่ยอม....เล่ามาเดี๋ยวนี้นะว่าเกิดอะไรขึ้น...แล้วเขาก็เล่าเขามีสัมพันธ์กับผู้หญิงคนหนึ่งโดยประมาท..เขาบอกดิฉันแบบนั้น"
หัวใจเหมือนหยุดเต้น..หยามกันชัดๆ... ดิฉันบอกเขาว่า"ดิฉันอาจจะผิดที่ไม่ยอมทำงานที่กรุงเทพฯ..แต่คนที่ดิฉันจะเลือกมาเป็นคู่ต้องเป็นคนมีความรับผิดชอบ...จงกลับไปรับผิดชอบสิ่งที่ทำลงไป" นึกขอบคุณกาลเวลาช่วยพิสูจน์รักของเรา และแล้วสาวใต้ก็พ่ายรักกลับมาหลบเลียแผลใจ หลังจากนั้น 3 วันเขาพาผู้ใหญ่มาสู่ขอดิฉัน...ดิฉันบอกต่อหน้าทุกคนว่าขอนำความปราถนาดีครั้งนี้ไปให้เด็กผู้หญิงคนนั้นเถิด...อย่าทำร้ายเขาเลย...เขาไม่รู้เรื่องของเรา....แม้เขาจะพร่ำอธิบายว่าเป็นอุบัติเหตุ..แต่หัวใจดวงน้อยของดิฉันได้สลายไปแล้ว.......แล้วเราก็จากกัน..
trick : แม้จะรักกันปานจะกลืนแต่ต้องหลีกทางให้ความถูกต้อง
ความเห็น (33)
- เข้มแข็งจังค่ะ (ธิดาโดมหรือเปล่าคะเนี่ย?)
- ถ้าเป็นพี่เม่ยนะ คงร้องไห้ลอดช่องโป่ง แล้ววิ่งกระโดดลงเรือข้ามฟากไปฝั่งพรานนก...แล้ววิ่งหนีไปให้สุดขั้วโลก....
- โกรธแทนนะ คนดี!
เศร้าค่ะ...สามวันจากนารีเป็นอื่น..ฮึ
- ขอบคุณในความเด็ดเดี่ยว ถึงแม้จะโดดเดี่ยว แต่ก็ถูกต้อง
- "รักคงยังไม่พอค่ะ"
- เรายังมีโอกาสข้างหน้าค่ะ
- และแล้วก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ
- จะรออ่านต่อนะคะ
- (แต่แอบแซว เล็ก ๆ ถามจริง รักเต็มหัวใจหรือเปล่าตอนนั้น อิอิ)
- เศร้าค่ะ
- พี่เมตตา เข้มแข็งจริงๆ เด็ดเดี่ยวมากค่ะ
- รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ
- เข้มแข็งค่ะ
- เพราะ ถูกเลี้ยงมาแบบ....."แม่สั่งลุยตัดสินใจอะไรๆได้ด้วยตัวเอง(ทุกเรื่อง)"...
- ในวันนั้นเป็นเพราะอุบัติเหตุ แล้ววันหน้าจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นอีกไหมหนอ
- เพราะเลือกความถูกต้อง วันนี้มีความสุขแล้วใช่ไหมค่ะ
- take care
- อ่านบันทึกตามหานางฟ้า ของคุณเมตตา จบไปสามตอน เมื่อคืน ดิฉันฝันถึง รักแรกของดิฉันสมัยอยู่ ป. 3 ย่าง ป.4 เขาแก่กว่าดิฉัน 3 ปี เป็นผู้ชายคนแรกที่ดิฉันสนิทด้วย ด้วยความที่เราอยู่บ้านพักใกล้กัน แต่แตกต่างกันลิบลับ ไม่ว่าจะฐานะ ความอบอุ่นในครอบครัว หรือแม้แต่เรื่องของความเก่งในการเรียน เขาเป็นผู้ชายที่เป็นที่ใฝ่ฝันของสาว ๆ ดิฉันเฝ้ามองเขาฝ่ายเดียวตั้งแต่ ป.3 จนกระทั่งเขาเรียนจบมหาวิทยาลัย ปัจจุบันนี้ เขาแต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่น ไปแล้ว แต่ดิฉันไม่ได้ติดต่อกับพี่เขาเลยมาเกือบสิบปีแล้ว เพราะคุณเมตตาแท้ ๆ ดิฉันฝันถึงเขาได้งัยเนี่ย ส่วนจะฝันว่าอะไรนั้น ขอเก็บไว้เป็นความฝันต่อไปนะคะ เกรงใจคนนอนด้วยข้าง ๆ รู้แต่ว่า เป็นฝันที่อบอุ่นมากค่ะ
- คืนนี้ ดิฉัน จะฝันถึงใครอีกเนี่ย
- มาบอกว่าขออนุญาติ
- ไม่มีสระ อิครับ
- ดิฉันเกือบใจอ่อน...แต่ไม่ยอม..
- นึกว่าจะยอม
- เชื่อมั่นในความถูกต้องครับ
- พี่เมตตารู้ไหมว่าผู้หญิงแพ้ อะไร
- ขออนุญาตพี่เมตานะครับ
- เมื่อไรพี่รัตติยาจะเล่าให้ฟังบ้างครับ
- จะตั้งชื่อว่า รักเดียวของ รัตติยาดีไหมครับ
อ่านแล้วจี๊ดขึ้นมาเลย เหมือนมีอะไรมาจุกอก ฮือๆๆ ทำไมรักถึงไม่มั่นคงเพียงแค่เพราะประมาทนะ เครียดๆ สงสัยอินมากไปหน่อยค่ะ
นั่งลุ้นภาคต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
^____^
- บางครั้งเรานึกว่า เรารักเขาปานจะกลืนกิน....ขาดเขาไปแล้ว เราจะอยู่อย่างไร....หรืออะไรอีกสารพัดที่สรรหามาได้ ....แต่พอเขาหายหน้าไปสักพัก....เราก็เฉยๆ ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน...แล้วอย่างนี้เรียกว่ารักกันไหมนี่.....
- เหตุการณ์สมมติข้างบนนี่(ไม่เกี่ยวกับของน้องเมตตานะครับ) จริงๆแล้วเกิดขึ้นบ่อยทั้งกับผู้ชายและกับผู้หญิง....อาจเป็นเพราะเรามีเวลาอยู่ด้วยกันมากเกินไป จนเราเข้าใจเองว่า...ใช่เลย...คนนี้แหละช่ายเลย.....สิ่งนี้แหละตอกย้ำในใจไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่ในใจเราจริงๆ อาจไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งมากขนาดนั้น.....ลองหายหน้าไปไหนที่ไม่สามารถติดต่อกับเขาคนนั้นได้สัก 2-3 อาทิตย์ซิครับ อาทิตย์ที่หนึ่งอาจจะสุดทน ก็คนเคยเห็นหน้ากันทุกวัน พอห่างกันก็จะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง...ย่างเข้าอาทิตย์ที่สอง เริ่มรู้สึกว่าเข้าที่เข้าทาง แม้ไม่มีเขาอยู่ อาจแปลกๆบ้าง แต่เราก็อยู่ได้ ....พอเข้าอาทิตย์ที่สาม เราก็น่าจะเป็นตัวของตัวเองพอสมควรแล้ว ......เพราะฉะนั้น ตอนปลายอาทิตย์ที่สามลองถามตัวเองดูอีกสักครั้งว่า.....เรารักเขาจริงหรือเปล่า หรือแค่หลอกตัวเองไปวันๆเท่านั้น .....ถ้ายังตอบตัวเองได้มั่นคงไม่เปลี่ยนแปลงก็....กลับไปขอเขาแต่งงานเลยก็แล้วกัน.....แต่ถ้ารู้สึกเหมือนอิสระเป็นของเรา...ก็ให้รู้ไว้เสียเถอะว่า....ที่ผ่านมาเราก็แค่หลอกตัวเองไปวันๆเท่านั้น
- ผมเห็นเพื่อนคนหนึ่งคบกันมานาน 8 ปี แล้วสุดท้ายเมื่อเรียนจบ ต่างคนต่างทำงานคนละที่ เลยค่อยๆห่างจากกัน แล้วต่างคนก็ต่างไปมีแฟนใหม่....จะเรียกว่าเขารักกันจริงมั้ยนี่
- หาเวลาอยู่กับตัวเองสักพักก่อนที่จะตัดสินใจแต่งงาน ผมคิดว่าน่าจะดีเหมือนกัน....เพราะเราจะได้รู้ใจที่แท้จริงของเราว่า....จริงๆแล้วเราคิดยังไงกับเขา....
- จริงมั้ย....น้องเมตตา...
ว่าแต่ว่า คุณ Mitochondria ไปญี่ปุ่น กี่อาทิตย์แล้วค่ะ ตอนนี้ สถานการณ์ เป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้ข้างบนรึเปล่าค่ะ อยากรู้จัง
- คุณเมตตา ขออนุญาตนะคะ
- คุณขจิต ขา เมื่อคืนดิฉันนอนหลับไปแล้วและเกือบจะฝันถึงรักที่สองแล้วเชียว แต่บังเอิ้ญบังเอิญ เสียงโทรศัพท์มือถือดังซะก่อน เลยต้องตื่นจากพวังค์ ส่วนจะถูกปลุก หรือถูกขัดจังหวะโดยใครนั้น เก็บไว้เป็นความลับเหมือนเดิมค่ะ
อาจารย์จันทรรัตน์ คะ งานนี้ 2 ปีจาก.บุรุษ..เป็นอื่นค่ะ ขอบคุณค่ะที่คอยลุ้น.....ดิฉันเขียนไปก็รู้สึกอายๆ ว่านี่มานั่งเล่าเรื่องตัวเองทำไม...เขียนไปบางที อิน มากๆ ก็ซึมๆ ไปเหมือนกันค่ะ...
คุณsomponrp คะเราไม่รู้หรอกค่ะว่าเต็มหัวใจหรือเปล่า...บอกตรงๆ...ไม่รู้ว่าเป็นโรคจิตหรือเปล่า..ระหว่างเขากับพ่อเขา...ดิฉันชอบพ่อเขามากกว่า.....ฮา....
คุณcome to learn ขอบคุณค่ะที่เข้ามาติดตามจะพยายามเขียนจนจบค่ะ
- เหตุการณ์นี้เกิดกับผมเมื่อปี 2536 ครับ ตอนนั้นผมไปเรียนที่มาเลเซีย 6 เดือน ตอนไม่ไปก็ไม่รู้หรอกครับ ตอนนั้นเกาะแกะกับเขาไปทั่ว เป็นพ่อพวงมาลัยครับ ลอยไปลอยมา พอตอนไปนี่แหละถึงได้รู้ใจตัวเอง ว่าเป็นอย่างไร ไป 6 เดือนเขียนจดหมายไปทั้งหมด 36 ฉบับ เฉลี่ยแล้วเดือนละ 6 ฉบับ ได้รับจดหมายตอบไม่ถึง 20 ฉบับตอนนั้นเรียกว่าทั้งไปรษณีย์ผมรู้จักหมด นี่ไม่รวมกับการทุรนทุรายหนีกลับมาตอนปีใหม่อีก 3 วัน พอกลับมาก็เลยหาโอกาสขอแต่งงานเสียเลย หมดเรื่องหมดราว
- ถ้าต้องอยู่หาดใหญ่ต่อ ผมก็คงไม่รู้ใจตัวเองหรอกครับ ว่าคิดอะไรอยู่
- หลังจากนั้นผมไม่เคยไปมีข่าวเกาะแกะกับใครอีกเลย.....อยู่ในโอวาทเสมอมา
- เข้าเรื่องคุณเมตตาเถอะครับ
- ไม่ได้ฟังเพลงนี้ของชาตรีมานานมากแล้วครับ เมื่อก่อนเคยมีเทปคาสเซตต์อยู่ แต่ตอนนี้ไม่รู้ไปอยู่ไหนแล้ว
คุณขจิตคะ คุณรัตติยาคุยสนุกมากอย่าบอกใครเชียวทั้งยังหัวเราะง่าย อารมณืดีค่ะลุ้นให้เขียนมากๆ อยู่คะ อย่าลืมเชียร์กันอีกแรงนะคะ
รักเป็นเพียงพึงพอใจ....มันสรรค์สร้างจินตนาการ...เกิดเป็นพลังงานแฝงมากมายเกินคาด... ท่านคงรู้ดี...แต่ทว่าดิฉันเกิดมาไม่เคยเห็นใครตายเพราะรักสักที
โห....เผลอไปแป๊บเดียว
เรื่องเล่าเคล้าความรักของคุณเมตตา มาถึงตอนที่ 4 แล้ว แต่ละตอนนะ อ่านไปลุ้นไป แล้วนี่จะให้รออีกตั้งสัปดาห์ รอไม่ไหวมั๊ง ...คุณพี่
ส่วนคุณรัตติยาและคุณไมโต ก็ดูจะ innnnnn กับความรักม๊ากมาก
เฮ้อ....เสียดายจัง มีประสบการณ์น้อย เลยมาเติมต่ออะไรได้ไม่มาก
- ผมไม่ได้มีประสบการณ์อะไรมากมายหรอกครับ ปัจจุบันก็ไม่มีเขี้ยวเล็บแล้ว เอามือจับบนหัวก็ไม่มีหัวงู แต่เอะ อะไรแข็งๆ หรือจะเป็นเขาเพิ่งงอกใหม่หรือปล่าวหนอ.....อ๋อ! ไม่ใช่ เป็นเม็ดกระดุมที่ติดบนหมวกนี่เอง
- ชีวิตที่ล่องลอยไปเป็นพ่อพวงมาลัยนั้นสนุกครับ แต่ไม่สุขใจ.....จนกระทั่งวันหนึ่งมีเจ้าของ.....ก็จะรู้ว่าสุขใจครับ...แล้วก็สนุก
- คุณน้องเมตตาก็เอาแต่ทำงาน หัวฟูทุกวัน ก็เลยไม่เคยเห็นคนตายเพราะความรัก ....วางปากกาลงครับ เก็บเอกสารเข้าแฟ้มครับ แล้วเดินไปเปิดเพลงเบาๆฟัง.... จากนั้นกลับมานั่งที่โต๊ะครับ ผมจะเล่าให้ฟัง
เฮ่ย!! คุณแม่สั่งลุยเหมือนกันค่ะ ถ้าเป็น Vij นะ...จะฟาดหน้าให้หายแค้นสักทีก่อนไป แล้วส่งท้ายด้วยคำว่า "ทรยศ!!...แล้วยังหน้าด้านมาขอแต่งงานอีก......" ประมาณว่าด่าไปพลางเช็ดน้ำตาไปพลาง เพราะใจไม่แข็งพอ เรื่องความรักคุณ "เมตตา" เยอะจังค่ะ มันส์!! ได้รสชาติดีแท้ มันส์ส์ส์...โดยไม่ต้องกินโก๋แก่ (ได้แรงอกนิ...)
เพราะคนที่เลือกจะต้องเป็นผู้นำครอบครัว ผู้นำคน ต้องรู้จักคำว่า "รับผิดชอบ" ค่ะ หากไร้ซึ่งความรับผิดชอบแล้ว ไม่ทราบจะเอาไปทำพันธุ์ทำไม สู้ปีนขึ้นไปอยู่บนคานยังมันส์กว่าเยอะ ใจหวิว ๆ ดีเมื่อมองมาข้างล่าง
ตามมาอ่านตั้งแต่นิยายภาคแรก เอ้ย บันทึกแรกครับ
แต่อ่านแล้วสนุกมากจนวางไม่ลง จนถึงบันทึกนี้ค่อยมาเขียน
บันทึกนี้รวมหลากประสพการณ์หลายท่าน ทำให้ได้รับรู้ชีวิตกับความรักที่หาฟังได้ยาก
จากคนที่ตามความรักทุกอารมณ์
ตรอมตรมเพราะไร้ประสพการณ์
ขอบคุณสำหรับบันทึกครับ
ผ่านไปอีกวันกะวันอันซึ้งๆ
เมาแล้วเมาเล่าเฝ้าแต่เมา
หัวอกเราใครเอยจะรับรู้
เมียพี่มี...ชู้
เขารู้กันทั่ว เอื้อก
(กำลังเมาได้ที่ครับ อย่าใส่ใจ)
- เมาแล้วอย่าลืม กลับไป Fitness ต่อนะครับ อยากรู้ว่ามีอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกบ้าง....อิ อิ
- อ่านเรื่องพี่เมตตา และ พี่ไมโต สนุกดี
- โอย อยากมีประสบการณ์บ้าง
- รอพี่รัตติยาเขียนอยู่ครับ
- หายเครียดจากการอ่านหนังสือแล้วครับ
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ต้องคารวะพี่ๆทุกท่าน
พี่ Mitochondria พี่ เมตตา
งานนร้ผมติดตามแบบไม่กระพริบตาเลยทีเดียว ได้ทราบมาว่า Tacit K. (ด้านละมุน)ทั้งสองท่านมีอะไรดีๆ ให้ค้นหาอีกมากทีเดียว
ซีรีส์ทั้งหมดเพื่อให้ผมได้เรียนรู้ และผมก็ได้เรียนรู้บวกกับอินในเนื้อหาอีกต่างหาก
นับถือครับ
:)
- ถ้าจะเอาด้านละมุน ต้องให้คุณกะปุ๋มมาเล่าครับ คุณเธอมีด้านละมุนเยอะ
- ส่วนใหญ่ความโมแรนติกของผม (ถ้าจะมีกับเขาบ้าง) ก็ถูกสั่งการด้วยสมองซีกซ้ายครับ คือใช้เหตุผลเข้าว่า.... เห็นมั้ยว่าสมองซีกซ้ายทำงานอีกแล้ว...^____^
- ผมพยายามฝึกสมองซีกขวาบ้าง ...ตามคำแนะนำจาก....เธอ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเท่าไหร่
- ยิ้ม ยิ้ม
- สวัสดีค่ะพี่เมตตา
- อ่าน ตามหานางฟ้า ของพี่มาถึง 4 ตอน
- ตอน 1 - 3 ไม่มีความเห็นจริงจริ๊ง ไม่ได้มีความรู้สึกช้านะ อินเหมือนกันค่ะ แต่มาตอนที่ 4 ทนไม่ได้ที่จะต้องเข้ามา เพราะเหตุการณ์ลักษณะนี้เคยเจอมาเหมือนกันค่ะ การหลีกทางให้กับความถูกต้อง แม้ตนเองจะเจ็บปวด แต่ต้องขอบคุณที่เราไม่ได้ไปใช้ชีวิตกับผู้ชายแบบนี้
- เสียใจ... ไม่นานก็หายดี คุณค่าของเรามากมายกว่าผู้ชายพันธุ์นี้ จริงมั๊ยคะพี่
นำเพลงคุณต่าย เพ็ญพักต์ (ไม่ใช่ต่าย อรทัย นะค่ะ) มาฝากค่ะ...เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศการชมวรรณคดี เฮ่ย!! ซีรี่ส์ เรื่องเยี่ยม ตอน 2 "อกหักที่ท่าพระอังคาร" หลังจากคุณเมตตากลับมาจากการไปสำรวจทางช้างเผือก และไปติดตั้ง net ที่นั่น พบว่าแฟนหนุ่มคนใหม่เปลี่ยนใจอีกแล้ว เลยมอบเพลงนี้ให้หนุ่มคนนั้น
"ตายไปเถอะ รีบไปตายซะที จะไปตายที่ไหนก็ไป จะไปหลงระเริง ระรื่นกับใคร ก็ไปไปซะดีกว่า ฉันจะเจ็บเจ็บเท่าไรก็ทน จะไม่ยอมให้ยอมให้เห็นน้ำตา จะไม่ขออ้อนวอน ไม่ขอให้กลับมาให้รกลูกตารกใจ ทั้งชีวิตฉันพลีให้เธอ ให้เธอมากเกินใคร เธอยังแปลเปลี่ยนไปรักคนใหม่ คนอะไรไม่รักดี จะเจอะกันเลยอย่าคบกันเลย ลบคำว่าเคยเคยรักกันทิ้งไป แล้วจงรีบรีบไปไกล ๆ คนอะไรไม่รักดี แล้วจงรีบ ๆ เดินไปตาย คนอะไรไม่รักดี"
แล้วหันหลังจากท่าพระพระอังคาร กลับใต้ด้วยความสะใจ!!
- มีกุมารทองด้วยเหรอ
- ผมมีโหงพรายครับ
- โหงพรายบอกว่าพี่เมตตา จะเขียนเรื่องลูกสาว