การปกป้องเด็กจากการกระทำรุนแรง ในที่ชุมนุมทางการเมือง
ข่าวการใช้ความรุนแรงระหว่างการชุมนุมต่อต้านรัฐบาลรักษาการ
ที่ จ.ตราด และกรุงเทพมหานคร เป็นเหตุให้เด็กได้รับความสูญเสียถึงชีวิต
ทำให้หลายฝ่ายต้องรีบกลับมาทบทวน รวมทั้งชุมชนโรงเรียนพ่อแม่
“องค์การทุนเพื่อเด็กแห่งสหประชาชาติ หรือยูนิเซฟ
ออกแถลงการณ์ผ่านทางเว็บไซต์เรียกร้องให้ทุกฝ่าย
ทั้งรัฐบาล แกนนำประท้วงทั้งฝ่ายที่สนับสนุนและต่อต้านรัฐบาล
ตลอดจนพ่อแม่ผู้ปกครอง นำเด็กๆ ออกห่างจากสถานที่ชุมนุมประท้วงทุกแห่ง” อ่านเพิ่มเติม
พิจารณากรณีศึกษาที่ จ.ตราด
การจัดชุมนุมจัดขึ้นในตลาด เด็กทั้งสองคน เล่นอยู่บริเวณใกล้เคียงที่ชุมนุม
เมื่อมีการใช้อาวุธสงครามเข้าทำร้ายผู้ชุมนุม จึงเลี่ยงยากที่เด็กจะไม่ได้รับผลกระทบ
กรณีนี้หากทำตามคำแนะนำของ ยูนิเซฟ คือควรนำเด็กออกจากตลาด
หรือควรจัดชุมนุมทางการเมืองห่างจากชุมชน
กรณีศึกษาที่หน้าห้างสรรพสินค้า ย่านราชดำริ กรุงเทพมหานคร
เด็กทั้งสองไปซื้อของกับน้าในเวลาราว ๑๗นาฬิกาวันอาทิตย์
ห้างดังกล่าวอยู่รอบนอกพื้นที่ชุมนุมพอสมควรผู้ค้าโดยรอบยังดำรงวิถีชีวิตปกติ
การใช้ระเบิดซึ่งขณะนี้เข้าใจว่ายิงมาจากระยะไกลตกในที่ชุมชนใกล้เคียง
จนเป็นเหตุให้เด็กเสียชีวิตทั้งสองราย
กรณีนี้คำแนะนำของ ยูนิเซฟ ที่ให้นำเด็กๆ ออกห่างจากสถานที่ชุมนุมประท้วง
อาจไม่เพียงพอปกป้องเด็กทั้งสองคนนี้จากความรุนแรง
การที่รัฐบาลเสนอไม่ให้นำเด็กเข้าในที่ชุมนุมประท้วงต่างๆ
เป็นข้อเสนอที่ดีระดับอุดมคติแต่ยังไม่เคยมีการชุมนุมใหญ่ครั้งใดนำสู่การปฏิบัติ
ขอบคุณภาพประกอบจาก กรุงเทพธุรกิจ
ผู้เขียนติดตามข่าวการบาดเจ็บของเด็กด้วยทุกข์ใจ
ความคิดเตลิดไปถึงวิธีอื่นๆที่จะลดผลกระทบต่อเด็ก
จึงขอเสนอคำแนะนำเพิ่มเติมที่คิดขึ้นเองดังนี้
ก.) การสั่งการใช้ความรุนแรงควรได้รับการพิจารณาซ้ำแล้วซ้ำอีก
ด้วยจิตสำนึกของผู้สั่งการและผู้ให้คำปรึกษา
ข.) การรับคำสั่งปฏิบัติการที่เล็งเห็นว่าไม่อาจควบคุมผลลัพธ์ไม่ให้เกิดแก่เด็ก
ควรได้มีความพยายามทัดทาน
ค.) การลงมือใช้ความรุนแรงที่ชอบธรรม(ผู้เขียนนึกไม่ค่อยออกว่ากรณีใดบ้าง)
ควรทำตามแผนอย่างระมัดระวังและยุติแผนได้รวดเร็วเมื่อมีเหตุไม่พึงประสงค์
มาตรการดังกล่าวทั้งหมดยังต้องพึ่งความสำนึกปกป้องเด็กของผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่าย
ทำให้ผู้เขียนเองก็ทราบว่า
ความคิดเหล่านี้คงไม่ได้ถูกนำมาใช้ในยามที่ต้องการเอาชนะกันอย่างถึงที่สุด
ก่อนเขียนบันทึกนี้
ตั้งใจจะเรียกร้องทุกฝ่ายให้ร่วมกับปกป้องเด็กไว้ในบรรทัดสุดท้าย
แต่เมื่อไม่มีความหวังมากนัก
บรรทัดสุดท้ายที่มีค่า
จึงขออุทิศแด่ดวงวิญาณเด็กผู้บริสุทธิ์ ให้ไปสู่สุขคติด้วยเถิด..
ความเห็น (2)
เราต้องช่วยกัน คิดว่าเป็นดุลยพินิจของครอบครัวด้วยค่ะ ว่าที่ใดควรนำเด็กไปบ้าง นอกจากที่ชุมชนที่ได้เสนอแล้ว เช่น โรงพยาบาล ห้างสรรพสินค้า เพราะเชื้อโรคมีมากมายเช่นกันค่ะ เคยเตือนลูกศิษย์เหมือนกันค่ะ ดีที่เขาเชื่อในสิ่งที่เรามองเห็นอนาคตค่ะ ขอบคุณนะคะที่ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้
