น้อยใจ เสียใจ และในที่สุดคือ ..ภูมิใจ ความรู้สึกแบบนี้เคยมีมาหาครูอ้อยตั้งแต่ยังเด็ก
ครูอ้อยมีพี่น้อง 4 คน ครูอ้อยเป็นพี่คนโต รักน้องทุกคนมากเลย ถึงแม้ว่า น้องเป็นต้นเหตุทำให้ครูอ้อยถูกพ่อตีหลายครั้งก็ตาม ครูอ้อยก็รักน้องเสมอ
วันหนึ่งครูอ้อยและน้องๆ2คน วิ่งเล่นที่สนามหญ้าหน้าบ้านพักห้องแถว มีเด็กๆมาวิ่งเล่นมากมาย ครูอ้อยก็ชอบเล่น และต้องดูแลน้องๆด้วย
อุ้ย..เป็นน้องชายของครูอ้อยที่น่าสงสาร เพราะสายตาสั้นตั้งแต่ยังเล็กมาก เพื่อนๆชอบล้อเรียกอุ้ยว่า " ไอ้แว่น " เพราะเด็กสมัยนั้น ไม่ค่อยมีใครสายตาสั้น
เมื่อเล่นเสร็จแล้ว ความจริงการเล่นไม่มีวันเสร็จหรอก เพราะเด็กๆเล่นได้ตลอดเวลา จนพ่อแม่มาเรียกจึงจะเลิก วันนี้พระอาทิตย์จะตกดินแล้วจึงเลิก
พอมาถึงหน้าบ้าน เห็นอุ้ยยืนอยู่กับพ่อ แล้วพ่อก็เรียกครูอ้อยไป บอกว่า " ไปหาพระหลวงพ่อทวดที่อุ้ยแขวนไว้ที่คอ หลุดหายตอนวิ่งเล่น" เท่านั้นล่ะ พ่อสั่งมา ครูอ้อยก็สั่งเพื่อนลุย
แล้วรู้ได้อย่างไร วิธีการสั่งลุยชองครูอ้อยก็คือ การเดินเป็นแนวในการหา พาเพื่อนๆหาตั้งแต่หัวสนามจนท้ายสนาม หาเท่าไรก็ไม่เจอ จนท้องฟ้ามืดมิดแล้ว จึงขึ้นบ้าน
ก่อนขึ้นบ้าน ก็ถอดรองเท้าเรียงไว้ที่หัวบันได พ่อสอนไว้ พอเรียงรองเท้าก็เรียงให้น้องด้วย จึงได้เจอหลวงพ่ออยู่ในรองเท้าของอุ้ย
ครูอ้อยดีใจ กำลังจะตะโกน นิมนต์หลวงพ่อไปให้พ่อ ก็เหลือบเห็นน้องนั่งดูดไอติมอยู่ พอขึ้นบ้านแม่พูดว่า " หมดแล้ว อยากขึ้นบ้านมึดดีนัก " ครูอ้อยเสียใจ ไม่ได้ให้หลวงพ่อทวดกับพ่อ เดินแอบมายืนกอดเสาบ้านร้องไห้คนเดียว
น้อยใจ เสียใจ และในที่สุดคือ ภูมิใจ
ลองทายซิคะว่า............. ภูมิใจอะไร
ครูอ้อยเล่า แล้วทำให้นึกย้อนไปในอดีตเหมือนกัน วีรกรรมเยอะ ยิ่งตอนนี้ใกล้วันลอยกระทง ก็ทำให้นึกถึงวันที่เล่นดอกไม้ไฟ ครูอ้อยจำดอกไม้ไฟที่ทำแล้วผูกติดกับแส้เวลาจุดจะพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าไหมคะ........
มีเรื่องเล่า เป็นลูกคนที่ 5 จาก 6คน ค่ะ มีพี่สาวคนโต และพี่ชาย 3 คน และหนูเป็นคนที่ 5 ส่วนน้องสุดท้องเป็นผู้หญิง (ห่างกัน 6 ปี) คิดดูสิว่าหนูมีพี่ชาย 3 คน น่าจะห้าวแค่ไหน......วันหนึ่งพ่อทำดอกไม้ไฟให้เพื่อเตรียมเล่นกันในวันลอยกระทง เจ้าพี่ชายคนที่สาม (ตัวดี) อยากแกล้งเรา แทนที่จะจุดอกไม้ไฟแล้วพุ่งขึ้นฟ้า แต่นำมาตั้งกับพื้น แล้งเล็งมาที่เรา.................คิดภาพตามว่าถ้ามันพุ่งมาที่เราแล้วอะไรจะเกิดขึ้น..........มันก็ต้องโดนหนูแน่ ๆ ......แต่........แต่.......พระเจ้าไม่เข้าข้างคนคิดไม่ดี พอพี่ชายจุดดอกไม้ไฟแล้วแทนที่มันจะพุ่งตรง ๆ มันกลับพุ่งวกไปวนมาชนฝาบ้าน ชนสิ่งกีดขวางต่าง ๆ สุดท้ายมันพุ่งเข้าพุงพี่ชายเอง.....(หวาดเสียว) เป็นแผลเล็กน้อย แต่ด้วยความที่พี่ชายกลัวโดนพ่อตี ก็แอบไปนอนคลุมโปงในห้อง.....ตอนนั้นหนูไม่สนใจอะไรนอกจากคำว่า "สมน้ำหน้า" อิอิ (ภูมิในเหมือนกันคะ ภูมิใจที่ทำให้พี่ชายเจ็บได้โดยไม่ต้องลงแรง.....เราเป็นคู่ชกกันด้วยค่ะ.....)
ครูอ้อยคะ
หนูอ๊อบ
ครูอ้อยเป็นพี่ที่น่ารักมาก ๆ ค่ะ ช่วงวัยเด็กคงแก่นแก้วน่าดูชม
ขอทายเล่น ๆค่ะ ครูอ้อยภูมิใจที่หาหลวงพ่อจนเจอและคงยังเก็บไว้ -แฮะ แฮะ
ไม่ใช่ค่ะคุณศิริ
สวัสดีค่ะคุณ sompornp
วันนี้มีบันทึกมากเลยคอยอ่านด้วยนะคะ