การติดตามอ่านบันทึก มีส่วนร่วมในการแสดงความคิดเห็น เป็นประตูในการก้าวเดินไปสู่สิ่งใหม่ๆผ่านทางปลายนิ้วได้เช่นกัน
จากบันทึกครูอ้อยในเรื่อง ดอกไม้ดอกเล็กๆที่แสนสวยของครูอ้อย บันทึกที่ผู้เป็นแม่ หยิบยกเอาลูกมาบันทึกไว้ พร้อมรูปถ่าย
ใน gotoknow นั้น ครูอ้อยผู้เป็นแม่ ได้พบกับความรู้สึกที่หลากหลายจาก gotoknow บันทึกความรู้สึกไว้ในบล็อกต่างๆ ในหลายบันทึก
เป็นความรู้สึกที่ถูกถ่ายทอดผ่านปลายนิ้วที่สัมผัสแป้นคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์ จนติดหนึบ..
ใครจะไปนึกว่า แค่ปลายนิ้วจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง
เมื่อหลายคนได้สัมผัสในสิ่งดีๆ ได้รับความประทับใจจากสถานที่แห่งหนึ่ง ก็มักจะบอกต่อๆกันไปถึงความรู้สึกที่ดีๆที่ได้รับมานั้น
ถ้าผู้เป็นแม่ได้รับความรู้สึกที่ดีๆในสถานที่แห่งหนึ่งแล้ว ถ้าลูกสาวได้พบสิ่งที่ดีๆเหมือนแม่บ้างล่ะ???
จะเกิดอะไรขึ้น
แค่ปลายนิ้วเท่านั้น ปลายนิ้วที่ถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิด และได้รับสิ่งตอบรับเป็นข้อคิดเห็ต่อท้ายบันทึกของครูอ้อย จากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
....จากคนแปลกหน้าที่ไม่เคยพบกันด้วยซ้ำ
แต่ปลายนิ้วก็ทำให้เกิดความรู้สึกที่ดีๆหลายอย่างตามมา
คนหนึ่งคน เมื่อได้รับสิ่งที่ดีๆ ก็มักจะทำสิ่งดีๆให้กับคนรอบข้าง ถ่ายทอดออกมากับสิ่งที่ถูกเรียกว่า ความสุข
"ถ้าผู้เป็นแม่ได้รับความรู้สึกที่ดีๆในสถานที่แห่งหนึ่งแล้ว ถ้าลูกสาวได้พบสิ่งที่ดีๆเหมือนแม่บ้าง....."
อย่างน้อย บ้านของครูอ้อย มีคนที่ได้รับความรู้สึกที่ดีๆ 2 คน ...และ 2 คนนี้ จะเป็นพลังในการสร้างความรู้สึกที่ดีๆให้แก่คนในครอบครัว และคนรอบข้าง คนรู้จักได้เพิ่มขึ้นอีกเพียงใด
จากการขยับแว่น ขยับมุมมองอีกนิดเท่านั้น จนเป็นบันทึกชิ้นนี้........
สวัสดีค่ะคุณบอน
อีกมุมหนึ่งครูอ้อยก็เขียนเกี่ยวกับการศึกษา ซึ่งผู้อ่านประจำก็จะทราบดี งานนอกเหนือจากการสอน ความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์ ฯลฯ อ้อ ลืมเล่าเรื่องการไปเรียนต่อด้วย
ซึ่งท่านผู้อ่านเลือกอ่านได้ตามความพึงพอใจ
ขอบคุณ..คุณบอน
สวัสดีค่ะคุณบอน
ขอบคุณค่ะ
คุณบอนคะ