สิ่งที่เกิดที่ขึ้นกับฉัน ในปี 2556


สุขบ้าง ทุกข์บ้าง คือรสชาติของชีวิต

ใกล้จะสิ้นปีแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะขึ้นปีใหม่ ช่วงเวลานี้คงเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนมีความสุข ดีใจ คนที่อยู่ต่างจังหวัดก็คงเตรียมตัวกลับบ้าน และที่สำคัญเป็นช่วงที่คนไทยเกิดอุบัติเหตุมากที่สุด อยากให้ทุกคนเดินทางกันอย่างระมัดระวัง เครารพกฎจราจร เพื่อที่จะลดอุบัติเหตุมากที่สุด

.

.

ช่วงเวลาปี 2556 ที่กำลังจะผ่านไปนั้น มีเรื่องราวต่าง ๆ ผ่านเข้าในชีวิตฉันมากมาย มีทั้งเรื่องที่เป็นความสุข และเรื่องที่เป็นความทุกข์ แต่ทุกอย่างนั้นก็ได้เกิดขึ้นผ่านไปแล้วทั้งนั้น

 

 

มาทบทวนดูกันดีกว่า ว่าในปี 2556 ฉันได้ทำสิ่งใด หรือไม่ได้ทำอะไรไปบ้าง ??

สิ่งที่ตนเองทำได้สําเร็จตามหวัง

เป็นเรื่องของการเรียน เพราะการเรียนเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตตอนนี้ ฉันใช้ความพยายาม ความขยัน อดทน เพื่อไม่ให้เกรดในเทอมนี้ลดลง และความพยายามนั้นก็ประสบผลสำเร็จ ฉันได้เกรดเฉลี่ยเป็นที่น่าพอใจ คือ 3.91 เป็นเกรดที่ถือว่ามากที่สุดเท่าที่เคยได้มา และคนแรกที่ฉันโทรไปบอกให้ครูก็คือ คุณแม่ และคำแรกที่คุณแม่บอกฉันคือ "เก่งมาก" ถึงแม้จะเป็นคำสั้น ๆ ธรรมดา ๆ แต่ฉันก็ประทับใจ และมีความสุขมาก 

 

สิ่งที่ตนเองทำไม่สําเร็จได้ตามหวัง

อยากทำงานพิเศษ หาประสบการณ์ใหม่ ๆ หารายได้เสริมช่วยคุณพ่อคุณแม่ เพราะบางทีของใช้ส่วนตัวของเราหรือสิ่งของเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันจะได้ซื้อเองไม่ต้องขอเงินคุณพ่อคุณแม่ แต่จริง ๆ แล้วคุณแม่ไม่อยากให้ทำงาน อยากให้ฉันตั้งใจเรียน ทุ่มเทกับการเรียน คุณแม่บอกว่าถ้าจะทำงานด้วยให้หาที่ทำงานใกล้ ๆ หอพัก เพราะถ้าทำไกลเวลาขับรถมันอันตราย และฉันต้องขับรถไป-กลับคนเดียว ฉันรู้ว่าแม่เป็นห่วงฉันมาก ฉันจึงพยายามทำตามที่แม่บอก คือหางานท่ใกล้ ๆ หอ แต่มันช่างเป็นเรื่องยากซะเหลือเกิน เพราะแถวหอพักส่วนมากก็เป็นร้านค้าเล็ก ๆ ถ้าจะเป็นร้านใหญ่ก็คงเป็นร้านนั่งดื่ม ซึ่งแม่คงไม่ให้ฉันทำแน่ ๆ เพราะฉะนั้นในปีนี้ฉันจึงยังไม่ได้ทำงานพิเศษอย่างที่ได้ตั้งใจไว้ แต่ฉันคิดว่าไม่เป็นไรหรอก เพราะ เทอมหน้าฉันก็ต้องไปฝึกสอนอยู่ที่โรงเรียนตลอดทั้งปีแล้ว ถึงแม้จะไม่ได้เงิน แต่ก็ได้ประสบการณ์ ความรู้ เหมือนที่ฉันได้ตั้งใจไว้

 

อยากจะปรับปรุงอะไรในชวีตให้ดีขึ้นอีก

ฉันไม่รู้จะใช้คำพูดว่ายังไงดี คือ อยากเปิดรับเพื่อน ๆ ให้มากกว่านี้ เพราะ เวลามีงานที่เป็นงานกลุ่ม งานกลุ่มก็คืองานที่ทุกคนต้องช่วยกันทำ เป็นงานที่ต้องใช้ความสามัคคี เมื่อได้แบ่งภาระหน้าที่กันแล้ว โดยปกติทุกคนก็ต้องทำตามหน้าที่ของตัวเอง เช่น อาจจะหาข้อมูลคนละ 1 หัวข้อ แล้วนำมารวบรวมกัน แต่เมื่อถึงกำหนดวันที่ต้องเอางานมารวมเล่ม ต้องมีอยู่ 1-2 คน ในกลุ่มที่งานไม่เสร็จหรือไม่ยอมทำ เพราะคิดว่าเพื่อนต้องทำให้อยู่แล้ว และนิสัยที่ไม่ดีของฉันนี่เองเป็นนิสัยที่อยากปรับปรุงมาก ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ฉันจะไม่พูดอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่าเราต้องเป็นคนทำ จึงทำงานเอง ฉันคิดเพียงแค่ว่าคนเราเรียนมาถึงขนาดนี้ โตแล้ว น่าจะมีความรับผิดชอบในตัวเอง เพื่อนบางคนจึงบอกฉันว่าไม่ต้องทำให้ ให้เขาทำเองถ้าเสร็จไม่ทันจริง ๆ ก็เอาชื่อออก แล้วแจ้งอาจารย์ เพื่อจะได้สอนเพื่อนด้วย....

 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 557538เขียนเมื่อ 28 ธันวาคม 2013 07:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 28 ธันวาคม 2013 08:15 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

สวัสดีค่ะ คุณสุภรัตน์ รัตนงาม

ขอให้สิ่งที่ตนเองทำไม่สําเร็จได้ตามหวัง ขอให้สำเร็จในปี 2014 นะคะ

ขอบคุณค่ะ

"ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด" น่าจะถูกต้องแล้วครับ

ใครไ่ม่ทำอะไร ก็ย่อม ไม่สมควรได้สิ่งนั้น

สวัสดีค่ะ อาจารย์ Ongkuleemarn

หนูจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ

ขอบคุณอาจารย์ที่เข้ามาอ่านบันทึกน่ะค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ สุภรัตน์ รัตนงาม

ขอให้หน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด ในทุก ๆ ปี นะค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ สายชล เจริญศรี

ขอบคุณที่แวะมาอ่านบันทึกน่ะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

สวัสดีครับ คุณ สุภรัตน์ รัตนงาม
ขอให้สิ่งที่ตนเองทำไม่สําเร็จได้ตามหวัง ขอให้สำเร็จในปี 2014
ขอบคุณมากครับ

สวัสดีค่ะ คุณ สุภรัตน์ รัตนงาม

ขอบคุณที่แวะมาอ่านบันทึกน่ะคะ และคำอวยพรนะค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท