เริ่มต้นเดินทาง...ก็กลางคนแล้ว

เวลาที่เราพบกับเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต...เราก็ซึมซับเอาบทเรียนจากสิ่งเหล่านั้นไว้...ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว

หลายครั้งที่เราก็สงสัยตัวเองว่า...มัยนะ...เราต้องคิดถึงเรื่อง ๆ นึงอยู่ตลอด(ที่จริงมันหลายเรื่องต่างหาก...555) นั่นก็เพราะว่าบางเรื่องมันให้คุณค่าแก่ชีวิตและจิตใจอย่างชนิดฝังลึก(คล้าย ๆ Tacit) บางเรื่องมันบาดลึกลงไปในจิตใจชนิดหมอผ่าตัดก็ไม่สามารถงัดมันออกมาจากกระปุกจิตได้..

เราก็ผ่านทางเดินมากว่าครึ่งชีวิต...หลาย ๆ เรื่องราวที่เราควรค่าแก่การจดจำ...บางครั้งมันนึกไม่ออก(เรียกว่าบุญเบาบาง...อิอิ) หลาย ๆ เรื่องที่ควรค่าแก่การเอามาเป็นบทเรียน(ที่เจ็บปวดสำหรับบางคน)เราก็ลืมเลือนไป(เรียกว่าบาปจาง ๆ ...อิอิ)

ชีวิต...มันก็เดินของมันไปตลอด...ความคิด...มันก็เดินของมันไปตลอด...บทเรียนก็มากมายมหาศาลเหมือนคนอื่น ๆ .... กว่าจะมีโอกาสบันทึกเก็บไว้กันก็วันนี้แหละเรา...555

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ดีคะ  เชิญอ่านที่นี่ค่ะ  ขอบคุณค่ะ