ไกล...ก็เหมือนใกล้..ถ้าหัวใจ..นำทาง
ผมคิดว่า..ถ้าเราจะรักและคิดถึงใครสักคน..ไม่ว่าเขาคนนั้น จะเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง ถ้ามีโอกาสสื่อสารกันได้ ด้วยช่องทางใดช่องทางหนึ่ง การอยู่ไกลกันสุดขอบฟ้าเขาเขียว ก็เหมือนอยู่ใกล้เคียงกัน สามารถบอกผ่านความรู้สึก แลกเปลี่ยนทุกข์สุข เกิดเป็นความเข้าใจใน"มิตรภาพ"ที่เป็นสิ่งสำคัญส่วนหนึ่งของชีวิต
งาน ก็เช่นเดียวกัน..ไกล กันดาร ปัญหา อุปสรรคยากยิ่ง ภาพความสำเร็จจึงมักไม่อยู่ใกล้กับความฝัน ความจริงก็คือ..ฝันไกล แต่มักจะไปไม่ถึง ..ทำอย่างไรสิ่งอันเป็นที่รักแห่งงานการศึกษา..ที่สุดเอื้อมมือคว้า มองเห็นได้อย่างเลือนลาง..จะกระจ่างอยู่ใกล้ตาเราได้บ้าง.... ในย่างก้าวที่มั่นคงและค่อยเป็นค่อยไป
ผมไม่แปลกใจ..ที่มักจะเห็นผู้บริหารหนุ่มสาว จะอยู่บริหารสถานศึกษาขนาดเล็กไม่ได้นาน ประสบการณ์ของผมบอกว่า มันยากจริงๆ ในการพัฒนาหลายๆอย่าง และในแต่ละอย่างก็มีความหลากหลาย ในปัจจัยที่ขาดแคลน มากบ้างน้อยบ้าง ทั้งด้านงบประมาณ บุคลากร สื่อ นวัตกรรม ทรัพยากรและเวลา...
สำหรับ"ผู้นำ"องค์กรการศึกษาเล็กๆ ผมคิดว่าปัจจัยที่จำเป็นและไม่น่าขาดแคลน คือ หัวใจ..ต้องนำมาใช้อย่างกล้าแกร่ง..หัวใจที่พร้อมจะให้ด้วยความรัก..หัวใจที่พร้อมสู้สิ่งยาก..แม้จะต้องร้องขอ..อย่างนอบน้อมเพื่อการแบ่งปันแก่เด็กด้อยโอกาส..และท้ายที่สุด หัวใจ..จะต้องไม่ขาดซึ่งคุณธรรม สัจจะและกตัญญู
ผมมองงานมาตลอด ๒ ปี.... ๒๕๕๕ - ๒๕๕๖ กับคณะทำงานที่เข้มแข็ง แต่ทุกงาน/โครงการ ใช่ว่าจะสำเร็จง่ายดาย เริ่มต้นและหารือ คิดแล้วคิดอีก ทบทวนและลงมือทำ ท้ายสุดคือภูมิใจและใช้ประโยชน์ร่วมกัน
แต่ก่อนหน้านั้น..ก็ถามครูอยู่เสมอ โดยตั้งโจทย์ว่า..เราทำไปเพื่ออะไร ถ้าทำเพื่อแข่งขันกับใคร ก็จบ ไม่ต้องทำ..เพราะถ้าเริ่มต้นด้วยกิเลส ผลที่ได้จะเป็นทุกข์ แต่ถ้าทำเพื่อการเรียนการสอน เพื่อแหล่งเรียนรู้และสิ่งแวดล้อมที่ดีและยั่งยืน การใช้หัวใจตัดสินใจ ก็ไม่ใช่เรื่องยาก
ธรรมชาติของเพื่อนร่วมงาน ที่เป็นครูมืออาชีพ ย่อมจะมองผู้นำ ว่าทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้าง โดยเฉพาะ "อำนวยการ" ด้านความสะดวก ที่จักช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน ไม่ใช่ดีแต่ปาก..และชอบขออภัยในความไม่สะดวกอยู่ร่ำไป..ผู้ปกครองนักเรียนก็เช่นเดียวกัน สายตาหลายคู่..ก็จับจ้องมองว่าสร้างสรรค์อะไรให้ลูกหลานเขาบ้าง
ครับ หลายอย่างผมทำได้ในช่วงเวลา ๗ ปีที่บ้านหนองผือ และบางอย่าง..ห่างไกลเกินความจริง..ที่จะทำได้ ให้เวลาตัวเองนับ ๑๐ ปี แต่ตอนนี้เสร็จแล้ว..และไม่กระทบเงินงบประมาณอุดหนุนที่รัฐจัดสรรให้..อาทิ การซ่อมบำรุงประปาของโรงเรียน ที่มีอายุกว่า ๒๐ ปี ผุพังไปตามกาลเวลา มองอย่างขลาดกลัวว่ามันจะล้มทับเด็กอยู่เป็นเวลานาน
ด้วยหัวใจ..ที่กล้า นำทางให้ไปขอรับบริจาค..คุณนิตยา บุญยก และคุณนภาพร(คุณแจ้) สองพี่น้องผู้เป็นพี่สาวของลูกศิษย์ผมที่สอนในโรงเรียนแห่งแรกเมื่อปี ๒๕๒๙ เธอทั้งสองทำบุญกับโรงเรียนเป็นจำนวนเงิน ..๕๐,๐๐๐ บาท..บริหารจัดการประปาโรงเรียนจนแล้วเสร็จ มีเงินเหลือปรับปรุงห้องเรียนอนุบาล ทั้งปูกระเบื้องและทาสี
วันนี้..มีเหตุการณ์ที่ทำให้นึกถึงเงินบริจาคในวันนั้น ...ที่ใจหนึ่งก็อยากแปลงเรื่องน้ำประปา..เป็นค่าตัดชุดดุริยางค์และชุดกลองยาว..เป็นขวัญกำลังใจแก่นักเรียนผู้มีความสามารถโดดเด่นมาตั้งแต่ปี ๒๕๕๓ ตั้งใจฝึกซ้อมและมีผลงาน สิ่งใดเล่าที่จะช่วยให้เด็กน้อยมีความภูมิใจในตนเองและรักโรงเรียน..พวกเขาไม่เคยเห็นไม่เคยสัมผัสชุดสวยงามเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ครูขอทำประปาก่อน..ขอพัฒนาห้องเรียนของน้องอนุบาลให้มีความพร้อม..จากนั้นครูจะนำหัวใจไปลุยต่อ..ทำในสิ่งที่ยาก..ให้เป็นจริง โดยจะขอรับบริจาคจากภาคเอกชน ผนวกเงินงบประมาณและเงินสมทบส่วนตัว
คุ้มค่ากับการรอคอย..เรื่องยากก็เป็นเรื่องง่าย..ไกล..ก็เหมือนใกล้..ถ้าหัวใจนำทาง
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๖
ชุดดุริยางค์ของโรงเรียน
ชุดกลองยาวโรงเรียนบ้านหนองผือ
ความเห็น (13)
เห็นเด็กๆสวมชุดสดใส ใจก็สดชื่นนะครับอาจารย์
หัวใจเปิดเส้นทางใหม่ ๆ ให้เราก้าวเดินเสมอค่ะ
ขอชื่นชม ยินดีกับความสำเร็จเล็ก ๆ ที่ยิ่งใหญ่ค่ะ
เด็ก ๆ ยืนตรงมีระเบียบวินัย ยิ้มแย้มแจ่มใสกันทุกคนเลยค่ะ
ร่วมยินดีกับ ผอ. ด้วยค่ะ
บันทึกนี้ ของ ผอ. ทำให้คุณมะเดื่อนึกย้อนไปเมื่อสัก20 ปีก่อนหน้านี้ เวลานั้น โรงเรียนของคุณมะเดื่อมี
นักเรียนประมาณครึ่งร้อย... มีครู รวมทั้ง ผู้บริหารเป็น 7 คน กระแสยุบโรงเรียนที่นักเรียนไม่ถึง 60 คน เริ่ม
เกิดขี้นเป็น ครั้งแรกในประวัติศาสตร์ ซึ่งในจำนวนนั้น ก็มีชื่อโรงเรียนของคุณมะเดื่อด้วย....อัตราครูก็เกิน
ทำให้ครูย้ายได้ .... แค่คุณมะเดื่อ และครูที่เหลืออยู่ไม่ยอมแพ้ แม้จะอยู่ท่ามกลางสารพัดปัญหา...สู้ด้วยใจ
และปัญญา...จนชนะได้ในที่สุด....
ชุดสวยจังอาตุ๋ย
นางอรทัย ทองเนียม
เป็นร.ร.ขนาดเล็กแต่การพัฒนาไปได้ดีและรวดเร็ว ขอให้กำลังใจและร่วมช่วยพัฒนาอีกแรงนะค้ะ
... ชอบชุดนี้จังค่ะ ท่านผอ. ... เด็กได้เรียนรู้ ... วิชา ทำข้าวไทย นะคะ
....โอกาสของผู้กล้า..ศรัทธา..ไม่เคยท้อ..
ขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้โอกาส..และให้เกียรติอ่านบทความนี้ครับ
สุดยอดเลยท่าน ผอ.
เป็นกำลังใจค่ะ...เด็กๆหน้าตาสดใส...ทำให้มีกำลังใจนะคะท่านผอ.ชยันต์
เด็กๆดูตั้งใจและมีความสุขทั้งดนตรีและทำข้าวไทย ขอบคุณมากครับผม
พัฒนาไปมากเลยครับ
ตอนนี้เริ่มทำนะประปาได้ทั้งหมดแล้วใช่ไหม
ขอแสดงความยินดีด้วยครับ
มาให้กำลังใจครับ
โอ๊ะ แม่จ้าว !!!!! เท่ระเบิด เถิดเทิง
อันนี้ ก็ กินกันไม่ลง เลย อิ อิ เหลืองเด่นเป็นสง่า