๙ ธันวาคม ๒๕๐๕..๕๑ ปี กับสิ่งดีๆในชีวิต
ชีวิต..เป็นเพียงตัวเลข แล้วไง จะไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ เฝ้าถามตัวเอง.. จะเอาแค่ปลอบใจตนเองไปวันๆ หรือจะรู้เนื้อรู้ตัวเสียที กับบางสิ่งบางอย่างที่กำลังจะเปลี่ยนแปลงไป..๕๑ ปี ก็ควรจะทำทุกสิ่งให้ดีมีความเหมาะสมกับวุฒิภาวะ เพื่อดำรงอยู่และก้าวต่อ..อย่างสง่างามและสมวัย....
เช้าวันนั้น..แปดโมงยี่สิบ..แม่บอกว่าคลอดยากมาก หนักไปกว่านั้น เลี้ยงยากที่สุด ตัวเล็กซีดเหลือง ไม่กินนม ร้องงอแงตลอดเวลา เป็นที่รำคาญของพ่อ...ได้แม่ปกป้องคุ้มครอง..แต่พ่อก็พยายามจะสร้างสิ่งที่เป็นมงคลแก่ชีวิต เพื่อผลักดันสิ่งที่คิดว่าจะไม่ดีออกไปจากตัวผม บังเกิดเป็นชื่อ..ชยันต์..อันมีความหมายว่า.ผู้ประสบความสำเร็จ.จนรอดมาได้ทุกวันนี้
และไม่ลืมว่า"คุณพระช่วย" เสริมแรงด้วยอีกทางหนึ่ง..ผมป่วยแล้วป่วยอีก แม่ต้องนำผมไปยกให้ หลวงพ่อพุทธโสธร..จากนั้น..ผมก็ดีขึ้น..โตวันโตคืน..แข็งแรงขึ้นเหมือนฟื้นคืนชีพ จนแม่แปลกใจ..ที่ทำไปทำมาผมเป็นคนเดียวที่เป็นหลักให้ครอบครัว..ที่มีลูก ๔ คน
พ่อ..เป็นลูกจ้างประจำสังกัดกรมชลประทาน..แม่..เป็นแม่ค้าผลไม้ไม่รู้หนังสือ..แต่มีคำพูดที่เป็นสุดยอดคำสอน ให้ขยัน อดทน และสู้ชีวิต แม่ทำให้ดู อยู่ให้เห็น มีผมเป็นคนแบกหามและช่วยแม่ขายผลไม้ข้างถนน ลูกทุกคนเขินอาย แต่ผมกลับออกหน้าออกตา ช่วยแม่เหมือนสำนึกผิดที่เลี้ยงยากตอนขวบปีแรก..แต่สำนึกที่ว่า..มันยาวนาน..และเหนื่อยหนักหลายปี
ลูกของแม่จบมัธยมและต่อป.ตรีทุกคน..ผมกับแม่เข้าโรงรับจำนำนับครั้งไม่ถ้วน นิ้วของแม่ที่แปะโป้ง ผมเห็นจนชาชิน..ความยากจน..ไม่มีในหมู่ชนที่ขยัน..ปัจจุบันแม่ผมอายุ ๗๖ ปี มีลูกหลานเลี้ยงดูและแม่ก็แข็งแรง มีเงินทองเลี้ยงดูตนเองได้
ตอนบ่าย..ของวัยใกล้ ๔๙ ปี โชคชะตามาพร้อมของขวัญวันเกิด..คุณหมอบอกเป็นเนื้องอกในสมองน้อยด้านซ้าย..พอเดินทางถึงโรงพยาบาลกรุงเทพ.ฯ คุณหมอดูประวัติและกำหนดวันผ่าตัด ผมพยายามลืมเรื่องค่าใช้จ่าย แต่น้ำใสๆไหลอุ่นๆออกจากดวงตา..ความรู้สึก ณ เวลานั้น คิดถึงแม่ คิดถึงโรงเรียน..คิดถึงคนที่รัก..ทั้งปัจจุบันและอดีต พี่เพื่อนน้องและญาติมิตรที่ห่างหาย..ผมไม่ค่อยจะได้ติดต่อใคร..จะมีเวลาไหม..ที่ผมจะได้เริ่มต้นและกลับไปหาพวกเขา...คุณหมอถามว่า เป็นอะไร กลัวใช่ไหม...ผมยิ้ม ไม่ได้ตอบคุณหมอ นอกจากขอร้องในใจว่าทำให้ผมรอดด้วยเถิด..แล้วผมจะทำความดีให้ถึงที่สุด
๓ เดือนต่อมา หลังผ่าตัด ผมไปพบคุณหมอตามนัด..คุณหมอ ตรวจร่างกายอย่างละเอียด สภาพโดยทั่วไปดีขึ้น ฟื้นตัวเร็ว ..ถามผมว่า..ออกจากโรงพยบาลไปแล้ว ได้ทำงานอะไรบ้าง..ผมเรียนคุณหมอไปตามตรงว่า..ปรับโครงสร้างโรงเรียนใหม่ ปรับระบบภายในด้านการเรียนการสอน ทำโรงเรียนให้เป็นปัจจุบัน จนได้รับรางวัลโรงเรียนขนาดเล็กยอดเยี่ยม ด้านบริหารการจัดการ ระดับประเทศ..ของสพฐ. ..คุณหมอมองหน้าและมีสีหน้าเคร่งขรึม เหมือนจะต่อว่า..ผมบอกคุณแล้วนะว่าไม่ให้ทำงานหนัก..
วันนั้น..รับยามากินหลายขนาน และจ่ายเงินค่ายามากเหมือนเคย ก่อนกลับบ้านเข้าไปลาคุณหมอ..คุณหมออวยพรขอให้ผมโชคดีและมีคำพูดทิ้งท้ายให้คิดว่า..."การมีชีวิตและการทำงานที่มีความสุข..ไม่จำเป็นต้องแข่งขันกับใคร..ทำใจให้สบาย..ที่สุดแล้ว..จะพบว่า..ชีวิตไม่จำเป็นต้องเป็นที่หนึ่งก็ได้..นะ"
คำพูดของคุณหมอในวันนั้น..ช่วยเตือนสติผม และจากนั้นเป็นต้นมา ผมก็ใช้เป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินชีวิต ไม่เคยคิดที่จะนำพาองค์กรและตนเอง..ไปสู่การประกวดแข่งขัน ไม่น้อมรับการเป็น ต้นแบบ ใดๆ แต่ถ้าเป็นกิจกรรมอะไรก็ตาม นำมาซึ่งการพัฒนาคุณภาพผู้เรียน ทั้งวิชาการและทักษะชีวิตของนักเรียน สามารถบูรณาการได้ทั้งองค์รวมบนพื้นฐานของความพอเพียง ที่ทำแล้วครูและเด็กมีความสุข..นั่นคือ..สิ่งที่ผมให้ความสำคัญเป็นพิเศษ
เกือบสองปีแล้ว..ที่ผมเข้าใจตนเอง เข้าใจชีวิตมากขึ้น เข้าถึงความพอประมาณได้อย่างลงตัว ไม่เกิดความคับข้องใจ แต่หลายเรื่องราวฉายภาพแห่งความสำเร็จ.อย่างไม่คาดคิด
และวันนี้...๕๑ ปีเต็ม..กับความสุขและความภาคภูมิใจ..ขอเริ่มต้นสิ่งดีๆ ในชีวิตอีกครั้ง ด้วยพลังแห่งตนและกำลังใจจากคนรอบข้าง..ที่รักและจริงใจกับผม
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๙ ธันวาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (18)
เรียนท่านผอ.
เช้านี้เป็นเช้าที่ ประเสริฐ
ได้เข้ามาอ่านบันทึกแรกในโกทูโนว์ ที่ประเสริฐ
กับเรื่องเล่าเร้าพลังที่เป็นพลังอันประเสริฐ
ขอบคุณ ผอ.ที่ให้สิ่งประเสริฐ ก่อนออกไปทำงานตามหน้าที่ ที่ประเสริฐ
ชีวิตไม่จำเป็นต้องเป็นที่หนึ่งก็ได้..นะ
อ่านถึงตรงนี้นึกได้ว่าเราต้องระมัดระวังการดำเนินชีวิตอยู่ตลอดเวลาจริงๆค่ะ
นอกจากต้องมีสติ ไม่ประมาท ยังจะต้องพอประมาณอีกด้วย
ขอบคุณบันทึกดีๆเช่นนี้ค่ะ
ขออวยพรให้อาจารย์มีความสุขและมีสุขภาพแข็งแรงครับผม
....วันนี้...๕๑ ปีเต็ม..กับความสุขและความภาคภูมิใจ....เป็นความงดงามของชีวิตแล้วค่ะ ....
..... วัย ๕๑ ปี ... ฃีวิตท่านผอ. ชยันต์ ประสบความสำเร็จแล้วค่ะ ....
ขอบคุณบันทึกดีดีนี้ค่ะ
-สวัสดีครับ ผอ.
-ตามมาร่วมรีบความสุขใน"วันสุข"นี้ครับ
-ขอให้อาจารย์มีสุขภาพแข็งแรง ๆ นะครับ
-ขอบคุณครับ
ขอบคุณบันทึกที่ดีงาม
ขอให้อาจารย์มีสุขภาพแข็งแรงค่ะ
อ่่าน แล้ว ประทับใจ ในความแกร่งชีวิตของผอ นะคะ (แบบอย่างที่ดี มีค่า มากกว่าคำสอน) ดีใจ ภูมิใจ ยังมี ลูกที่ดีของแม่ พ่อที่เป็นแบบอย่างชองลูก สามีที่ดีของภรรยา และ ผู้บริหารที่เป็นแบบอย่างของลูกน้องและเพื่อนร่วมงาน อีเรียมขอชื่นชมด้วยจายยยยยยยย และจะเป็นกำลังใจให้ (โดยไม่คิดกะตังสสสส) อิ อิ
ขอคุณพระอวยพรให้ท่าน ผอ. สุขภาพแข็งแรงและมีความสุขครับ
สุขสันต์วันเกิดครับ ผอ.ตุ๋ย
ขอบคุณดอกไม้ทุกช่อ..และทุกถ้อยคำแห่งกำลังใจให้่ชยันต์..ครูบ้านนอก ที่ไม่เก่งอะไรมากมาย แต่หัวใจ..แกร่งสุดๆ เพราะผ่านประสบการณ์ชีวิตหนักๆมามากมาย มีความกล้าหาญในการทำงาน รักองค์กรและกตัญญููต่อผู้มีพระคุณ..เป็นหลักในการดำเนินชีวิต..ครับ
สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะคะ
ขอให้อาจารย์สุขภาพแข็งแรงตลอดไปนะครับ
พูดให้ฟัง ทำให้ดู เป็นอยู่ให้เห็น สงบเย็นให้สัมผัส...
ครูคือ แบบอย่างสร้างศิษย์...
ขอคารวะด้วยใจครับ
ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อาจารย์นับถือ
ได้โปรดบันดาลให้อาจารย์...
อยู่ดีมีสุข อยู่รอดปลอดภัย และมีสุขภาพกายใจแข็งแรง
HBD ครับอาจารย์
ขออวยพรให้ ผอ.มีความสุข และสุขภาพแข็งแรงตลอดไปนะครับ
คนดีมีธรรมรักษาตลอดปีและตลอดไป รักษาสุขภาพนะคะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ..
นางอรทัย ทองเนียม
หนูเชื่อเสมอว่าความกตัญูญูจะทำให้มีแต่ความเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้าและพบเจอแต่สิ่งที่ดีในชีวิต
(เห็นภาพแล้วซาบซึ้งค่ะ คิดถึงพ่อ กับแม่ที่บ้าน )
ขอให้ผอ.มีความสุขมากๆ
มีความสุขกับเรื่องที่ทำครับ
รักษาสุขภาพดีๆนะครับ ขอบคุณมากครับที่ทำให้มีกำลังใจที่จะทำเพื่อนักเรียนมากขึ้นเพราะได้แรงใจจากผอ.นะครับ