อยากอยู่อย่างไร้พันธนาการ..


การมีเครื่องยึดเหนี่ยจิตใจเป็นสิ่งที่ดี...แต่การมีเครื่องเหนี่ยวรั้งจิตใจเป็นเรื่องที่ลำบากใจอย่างยิ่ง...เพราะแท้จริงทุก ๆ สิ่ง ...ไม่มีใครสามารถเป็นเจ้าของอย่างแท้จริงได้

จะกี่ร้อยถ้อยสำเนียงเฝ้าเพียรบอก   

คงมีเพียงความช้ำชอกที่ฝากไว้

กี่คำหวานเฝ้าเพียรถามด้วยห่วงใย  

คงมีเพียงความข้องใจให้กังวล

จะกี่ครั้งที่นั่งดูความโศกเศร้า           

คงเพราะเราให้รู้สึกนึกขื่นขม

กี่รอยช้ำเจือสีขุ่นวุ่นใจจน

เศร้าใจปนระคนสุขน่าทุกข์ใจ

ะบรรเทาด้วยยาใดไม่อาจรู้    

ที่ทนสู้ยืนหยัดอยู่รู้ไม่ไหว

หากมีรักแล้วเหนื่อยยากลำบากใจ    

ขอทิ้งรักและอาลัยไว้ลำพัง...

ะบังคับจับจองใจคงไร้ค่า 

เพราะรู้ว่าไม่อาจเติมเพิ่มความฝัน

เป็นความสุขที่ผันผ่านเพียงวานวัน  

ไม่มีทางสร้างความฝันได้ดังใจ

ะขอเพียงความสงบพอพบบ้าง  

แสงสว่างส่องนำทางพลางสดใส

ให้ได้หยุด ณ จุดนี้ที่พอใจ

ไม่หวังไกลเกินวันนี้ให้ดีพอ

จะคราใดเวลาไหนไม่กล้าคิด

ขอชีวิตยังมุ่งมั่นอยากฝันต่อ

ความสุขล้นจนบรรจบพบเพียงพอ    

ไม่นานรอขอสักวันฝันเป็นจริง... 

หมายเลขบันทึก: 55530เขียนเมื่อ 24 ตุลาคม 2006 15:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 มีนาคม 2012 16:21 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)
  • หากมีรักแล้วเหนื่อยยากลำบากใจ

ขอทิ้งรักและอาลัยไว้ลำพัง

ไพเราะจับจิตมากค่ะ  คารวะจากใจจริง

ครูอ้อย

  • บทกลอนอ่อนช้อย รัดร้อยความคำนึง
  • เพลิดเพลินเสมอเมื่อได้อ่านค่ะ

 

สังสัยว่าคนเขียนกำลังมีความรักหรือเปล่าค่ะ (พูดเล่นนะค่ะ)   

ดีค่ะชอบอ่านเหมือนกัน อ่านแล้วมีความสุขดีค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท