แม่ไม้มวยไทย..สุดยอดกายบริหารประกอบเพลงไทยลูกทุ่ง
ผมไม่ได้จบทางพลศึกษาแต่อย่างใด แต่ก็โชคดีที่ครั้งหนึ่งในชีวิต ได้มีโอกาสร่วมงานมหกรรม"กายบริหารแม่ไม้มวยไทย"ในระดับจังหวัด ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ก็ช่วยจุดประกายให้มีใจรักมวยไทย เข้าใจวิธีการฝึกนักเรียน แม้จะยากเย็นแสนเข็ญ ก็สู้ที่จะสอนและใช้บทเพลงลูกทุ่งประกอบท่าทางการออกแม่ไม้ต่างๆ
ครั้งแรกในชีวิต..เกิดขึ้นเมื่อปลายปี ๒๕๒๙ ผ่านมาแล้ว ๓๒ ปี เมื่อครั้งที่เป็นครูบรรจุใหม่ ที่โรงเรียนบ้านไพรพะยอม อ.ห้วยทับทัน จ.ศรีสะเกษ ทางอำเภอให้คัดเลือกครูโรงเรียนละ ๑ คน ไปฝึกที่สำนักงานการประถมศึกษาอำเภอ โดยมีนักศึกษาวิทยาลัยพลศึกษาศรีสะเกษ เป็นวิทยากร ผมได้รับเลือกจากโรงเรียน เพราะครูใหญ่เห็นว่าหนุ่มที่สุด จริงๆก็มีคนหนุ่มและแข็งแรงกว่าผม แต่เขามีครอบครัวแล้ว ผมเองก็ยังใหม่อยู่ และโสดด้วย เขามอบอะไรให้ก็ต้องทำ ทั้งที่ไม่มีพื้นฐานเลย
ใช้เวลาฝึกซ้อม ๓ วัน แล้วซ้อมใหญ่อีก ๑ วันที่จังหวัด วันจริงจะต้องแสดงต่อหน้าพระที่นั่ง ซึ่งตอนนั้นสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฎราชกุมาร เสด็จพระราชดำเนินไปที่จังหวัดศรีสะเกษ..เป็นวันที่ผมตื่นเต้นที่สุด..เป็นครั้งแรก..ของการรับราชการครู ที่เข้าร่วมงานที่ยิ่งใหญ่
ผมสงสัยมาจนถึงบัดนี้ว่า..ทำไมวันนั้นผมถึงเรียนรู้วิชามวยไทย ในรูปแบบกายบริหารได้ช้ามาก ในช่วง ๓ วัน ทรมานจริงๆ ไม่รู้สึกสนุกเลย กลับถึงบ้านพักครู ต้องรีบซ้อมทันที กลัวจะลืม ชาวบ้านที่เดินผ่านไปมาก็ขำ คงสงสัยว่าครูใหม่จะยืนชกลมอยู่ทำไม ซ้อมที่อำเภอวันสุดท้าย ผมต้องบอกรุ่นพี่ในกลุ่มว่า เวลาจัดแถวในวันแสดงจริงให้ผมอยู่ตรงกลางนะ เวลาลืมในบางท่าจะได้ไม่อายเขา...
ท่าแม่ไม้มวยไทยที่ผมฝึกมา..เริ่มตั้งแต่ท่าหมัดตรงหน้า หมัดตรงหลัง หมัดสะวิงหน้า หมัดสะวิงหลัง...ศอกหน้า ศอกหลัง....จวบจนถึง ถีบเท้าหน้าและถีบเท้าหลัง ราวๆสัก ๒๐ ท่าเห็นจะได้ เวลาก้าวเท้าเพื่อทำแต่ละท่า ต้องนับทุกครั้ง นับ ๑ - ๘ และ ๘ - ๑ โดยต้องจบในท่าตรงเสมอ
ผมไม่มีทักษะพื้นฐานมาก่อน..หรือใจยังไม่รักก็ไม่ทราบเหมือนกัน นับถูกแต่ก้าวผิดและเปลี่ยนท่าใหม่ก็มักจะลืม ..พอถึงวันจริง ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แล้วยิ่งตัวเล็กแถมเตี้ยอีก เขาจัดให้อยู่หัวแถว พูดไม่ออกเลย โชคดีที่ไม่ได้แสดงตรงกลางสนามมากนัก แถวของผมจะเยื้องไปทางซ้าย ตรงกลางเขาจะให้อำเภอเมือง และนักศึกษาเอกพลศึกษา ให้ยืนเด่นเป็นสง่ากว่าเพื่อนเพราะเป็นมือ(มวย)อาชีพ รวมผู้แสดงมากกว่า ๑ พันคน
ยังจำไม่เคยลืมเลือน เพลงที่ใช้ประกอบการแสดงมวยไทย วันนั้น..ชื่อเพลง เมดอินไทยแลนด์..ของ แอ๊ด คาราบาว..ช่วงอินโทร..ต้องฟังให้ดี จับจังหวะให้ได้ ไม่เช่นนั้นจะก้าวผิดแล้วนับ ๑...อายเขาตาย ใช้เวลาแสดงรวมจัดแถวแปรขบวนด้วย ราว ๑๐ นาที(แต่แลว่านานจัง)
ครับ...ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา..แทบไม่น่าเชื่อ..อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด คนมันจะเก่งก็ต้องเก่ง..การแสดงครั้งยิ่งใหญ่จบลง..แต่เป็นการจบที่ใจ..ฝังแน่น ทนนาน ไม่มีวันลืม ได้ยินเพลงเมดอินไทยแลนด์ หรือเพลงลูกทุ่งเร้าใจไม่ได้ เป็นต้องออกหมัดทันที ขั้นตอนกระบวนการจำมาได้หมด ลงจังหวะเป๊ะๆ นี่ล่ะครับ..การผ่านประสบการณ์หนักๆมา มันจะช่วยสอนเราให้กล้าแกร่ง และเป็นบทเรียนที่ยั่งยืน
ที่บ้านหนองผือแห่งนี้..เคยฝึกเด็กมาหลายรุ่นแล้ว ใช้เพลงหลากหลาย ท้ายสุดใช้เพลง"คนบ้านเดียวกัน" ของ ไผ่ พงศธร ...เคยได้รับเชิญให้ไปเปิดงานกีฬาอำเภอมาแล้ว ตอนหลัง..ต้องหยุดพักไป หันมาใช้กายบริหารมือเปล่าแบบง่ายๆ วันนี้..จึงขอทบทวนและรื้อฝืนกันอีกครั้ง เพื่อการอนุรักษ์และออกกำลังกายและต้องการให้รุ่นพี่เป็นหลัก ได้ช่วยสอนน้องๆต่อไป
นานๆ..จะได้สอนชกมวย...วันนี้..แทบจะเป็นลมเลยครับ
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๖
ความเห็น (10)
....
มาชวน ..ท่าน ผอ.ไปเที่ยว งานวัด นะคะ
อ้าวท่าน สอนมวยได้ด้วยค่ะ เป็นอาจารย์ผู้บริหารที่พัฒนาจริงๆ ค่ะ
ชื่นชมค่ะ
เข้ามาเรียนรู้วิธีการสอนในอีกรูปแบบหนึ่งครับ
มาเชียร์การสอนแม่ไม้มวยไทย
ผมเคยสอนให้ฝรั่งครับ
เขาชอบมากๆๆ
อาจารย์ ออกแบบหลักสูตร เองได้ยอดเยี่ยม ทั้งคิด และ ทำ ค่ะ
มาอ่านและให้กำลังใจอาจารย์ค่ะ
ดูสีหน้า เด็กๆมีความสุขและสนุกกันนะคะ
..สอน..มั่ง..ฮี่..(แก่แล้วเรียนได้ไหม..อ้ะะๆ..เผื่อ..มาอยู่..บ้าน..บางระจัน..)...ยายธี
เพลงเพราะ สนุก ค่ะ
คุณยายขอสมัครเป็นลูกศิษย์ด้วยคนนะคะท่านผอ.