ประช่าธิปไตยกับความรัก
พออิมมี่เริ่มโตขึ้น มีความคิดเป็นของตัวเองมากขึ้น ก็ทำให้การปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของครอบครัวเราซับซ้อนขึ้น เพราะเขาจะกลายเป็นผู้แสดงความคิดเห็นในสิ่งที่เกี่ยวกับในบ้านมากขึ้นตามมา เช่นในเรื่องการเลือกไปร้านอาหารมื้อเย็น เมื่อก่อนก็จะมีเรากับแฟนเราเท่านั้นที่ต้องตัดสินใจกันว่า เย็นนี้จะกินข้าวที่ไหนกันดี โดยเฉพาะวันศุกร์แห่งชาติ ที่เป็นวันที่พวกเราชอบกันมาก เพราะเราสองคน ก็จะเลือกหนังไปดูที่บ้าน ส่วนอิมมี่ก็จะมีอิสระในการนอนอ่านหนังสือได้ตามใจชอบ และสุดท้ายก็คือการได้ไปกินข้าวนอกบ้านกัน ไม่นับรวมการไปอ่านหนังสือที่ร้านซีเอ็ดด้วยนะ เดี๋ยวนี้เราก็เลยต้องมี 3 ตัวเลือก ในการเลือกร้านอาหาร จนพ่อเขาต้องเป็นคนสอนเรื่องประชาธิปไตย ว่า ต้องใช้หลักการประชาธิปไตยในการรับประทานอาหาร โดยยึดเสียงข้างมากเป็นหลัก ซึ่งอิมมี่ก็เข้าใจดี แต่ก็ยังมีท่าทียกมือไหว้อ้อนเราให้เลือกร้านเดียวกับเขาอีก วิธีการแบบนี้ใช้ได้ ถ้าเรามีความเห็นตรงกัน 2 คน แต่ถ้าทั้ง 3 คนเลือกไม่ตรงกันเลย ก็จะเพิ่มหลักการเข้าไปอีกหนึ่งก็คือ คิวใครเป็นคนเลือก วนกันไปในแต่ละครั้ง ซึ่งก็ยังเป็นปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ได้พูดคุยกันพักหนึ่งแหละ
เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา อิมมี่อยากดูรายการเมกกะเคลปเวอร์ ส่วนเราก็ติดละครเรื่องแก้วตาพี่ เราก็บอกเค้าว่า วันนี้ตอนกลางวันอิมมี่ดูโทรทัศน์เยอะแล้ว แล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปที่ทำงานม๊าด้วย เขาก็ไม่ยอม พ่อเขาก็เข้ามาแก้ปัญหา โดยบอกว่า จริง ๆ แล้วพ่อเขาก็อยากดูเหมือนกันแต่เขาก็เสียสละให้ม๊าดู เพราะเราจะสลับดูกันระหว่างละคร กับรายการนั้น แต่ละครนั้นไม่เหมาะกับเด็ก อิมมี่ก็ยกตัวอย่างเรื่องประชาธิปไตยที่พ่อเคยสอนไว้ว่า ถ้าใช้หลักนั้น ม๊าก็ต้องยอมให้เขาดู แต่พ่อเขาก็สอนต่อว่า บางอย่างในครอบครัว ใช้หลักประชาธิปไตย ไม่ได้แต่ต้องใช้หลักความรัก ความเข้าใจ และความเสียสละมาแทน เช่นตอนเช้า ป๊าม๊า จริง ๆ แล้ว ก็ไม่มีใครอยากตื่นไปส่งหนูที่โรงเรียนหรอก แต่เพราะความรัก พวกเราจึงยอมทำ ไม่ได้ส่งหนูให้ขึ้นรถโรงเรียนเหมือนเด็กคนอื่น เพราะฉะนั้น ความรัก มันยิ่งใหญ่กว่า สำคัญกว่า หลักประชาธิปไตย สำหรับในครอบครัวเรา เขาก็เงียบไป ไม่รู้จะเข้าใจหรือเปล่า แต่ก็หยุดพูดเรื่องนี้ไปได้พักใหญ่ล่ะความเห็น (1)
- อิจฉาคนมีลูกนะคะ อบอุ่นดีค่ะ อุ่นมากกว่าดื่มเนสกาแฟค่ะ
- มีความสุขนะคะ