บทบาทของมหาวิทยาลัย กับ การสร้างวัฒนธรรมการพัฒนาที่ยั่งยืน (sustainability)

"Sustainable development is...development that meets the needs of the present without compromising the ability of further generations to meet their own needs." - World Commission on Environment and Developmeny (1987)

พันธกิจข้อนึงของ UBC คือ การสร้างวัฒนธรรมการพัฒนาที่ยั่งยืนในชุมชนมหาวิทยาลัย โรงเรียนมีวิสัยทัศน์ว่าจะเป็น ชุมชนแบบอย่าง (model) ในด้านนี้เลยทีเดียว

ประสบการณ์ที่เรียนที่นี่มา 4 ปี  ยิ่งนานวันยิ่งรู้สึกว่าอย่างน้อย เราึคนนึงนี่หล่ะที่ "ถูกเปลี่ยน" ไปในทางที่ดีขึ้น ในเรื่องการคำนึงถึงผลกระทบของตนเองต่อสังคมและสิ่งแวดล้อม

เมื่อเราได้อยู่ในชุมชน (ในกรณีนี้คือ มหาวิทยาลัย) ที่มีโครงสร้างพื้นฐาน (infrastructure) ที่ส่งเสริมให้รักธรรมชาติรวมทั้งเพื่อนมนุษย์ ให้คิดการไกล ให้เห็นใจกันและกัน และเห็นใจรุ่นลูกรุ่นหลาน... เมื่อเราได้อยู่ในชุมชนที่มี "เพื่อน" มี "แนวร่วม" ในการที่จะทำตัวให้ดีขึ้น อะไรๆมันก็ง่ายขึ้นจริงๆ

UBC มีออฟฟิศ ที่รับผิดชอบด้านนี้แยกออกมา จัดโครงการหลากหลายมาก

มหาวิทยาลัยนี้ใหญ่ และ มีการปกครองคล้ายกับเมืองพิเศษเมืองนึงเลยทีเดียว มีไร่สวนในมหาวิทยาลัย มีร้านขายผักผลไม้ไร้สาร มีสหกรณ์ที่ดำเินินการโดยนักศึกษา มีร้านกาแฟ fair-trade ส่งเสริมความแตกต่างในสังคมและวัฒนธรรม ไม่ว่าเรื่องเพศ ผิว หรือ ศาสนา

UBC มีระบบรีไซเคิลเอง ทำปุ๋ยเอง มีนโยบายประหยัดน้ำไฟจริงจัง ตึกเรียนก็ถูกออกแบบให้ใช้แสงอาทิตย์มากที่สุด ใช้ไฟและเครื่องทำความร้อนน้อยที่สุด (เช่นการหักมุมของหน้าต่าง ตำแหน่งและจำนวนหน้าต่าง ที่เข้ากับทิศของตึก) ล่าสุดคือมีการเปิดหลักสูตรสอนและทำวิจัยสาขานี้โดยเฉพาะ

ที่สำคัญคือ การ "ย้ำ"  ไม่ใช่จัดโครงการเป็นครั้งๆแล้วหมดไป  โรงเรียนได้ส่งเสริมให้นักศึกษาคิดถึงผลกระทบของสิ่งที่ตนเองทำต่อทั้ง "สังคม ระบบนิเวศ และ เศรษฐกิจ" อย่างต่อเนื่อง ผ่านกิจกรรม โครางการ ข่าว ป้ายโฆษณา สัมมนา workshop

(ตอนที่อธิการบดีมาพูดเรื่องนี้ ถึงเพิ่งรู้ว่าท่านใช้รถ hybrid  ท่านโชว์ว่าท่าพก step meter ด้วย คือสนับสนุนให้เดินเยอะๆ) 

ในฐานะที่เราเป็นสมาชิกคนหนึ่งของชุมชน สิ่งที่เราทำได้ไม่ยากอย่างที่คิด เช่น

1. ขึ้นรถเมล์เป็นหลัก ไม่ต้องขับรถ หรือ ถ้าขับก็ชวนคนอื่นมาด้วย (share ride/ car pool)
   
2. ซื้อสินค้า (เช่น กาแฟ ผัก ผลไม้) ที่ผ่านพ่อค้าคนกลางที่เป็นธรรม (fair-trade) หรือ ซื้อตรงจากผู้ผลิตในชุมชน (direct-trade)
3. ใช้กระดาษสองหน้า
4. ลดการใช้แก้ว /ภาชนะ ที่ใช้แล้วหมดไป ไม่ว่าจะเป็น กระดาษ  พลาสติก หรือ โฟม ให้ใช้ ทัปเปอร์แวร์ หรือ แก้วกาแฟมีฝา หรือ กระติกน้ำ แทน แล้วล้างเอา
   
5. ถ้าจะไปช็อป ให้คิดดีๆว่าซื้อของมือสองได้ไม๊ หรือ ขอแลกกับเพื่อนฝูงเอา (ใช้บริการ web เช่น craigslist หรือ freecycle )
6. เตรียมกระเป๋าผ้าไปจ่ายตลาดเอง ลดปริมาณถุงพลาสติก
   
7. เอาหินก้อนใหญ่หน่อยใส่ไว้ในที่เก็บน้ำของส้วม ฟังดูเหมือนบ้าแต่ประหยัดน้ำได้ผลจริง!                                  

          ฯลฯ

อีกหนึ่งข้อสำคัญที่ที่นี่ทำกันได้ผลคือ ทำปุ๋ยจากขยะอินทรีย์ (เช่นเปลือกและแกนผลไม้ ผักส่วนที่โดนหั่นทิ้ง ถุงชาที่ใช้แล้ว เปลือกไข่ เศษใบไม้หรือวัชพืชที่ถูกถอน ฯลฯ)

เพราะ 1/3 ของขยะแต่ละวันที่ไปลงเอยเปลืองที่ถมขยะของจังหวัดนั้นจริงๆทำปุ๋ยกันใช้เองได้ที่บ้าน/แผนก

แทบทุกแผนก ทุกคณะที่ UBC จะมีถังขยะแยกสำหรับขยะอินทรีย์ (มีฝาปิด) แล้วทางมหาวิทยาลัยจะมีคนมาเก็บเอาไปทำปุ๋ยที่ถังรวม 

แต่ไม่รู้ว่าอากาศบ้านเราจะเหมาะกับข้อนี้รึเปล่า แล้วหนอนที่ใช้ที่นี่กับที่บ้านเราจะเหมือนกันรึเปล่า 

อ่านต่อเรื่อง worm bin ได้ที่นี่ค่ะ  ที่บ้านเราที่นี่ก็มีอยู่ 3 ถัง วางไว้ที่ระเบียง ลดปริมาณขยะได้จริงๆ