วิถีธรรมชาติของ...พี่หน่อยน้อย

กิจกรรมที่เลือกผ่อนคลายของพี่หน่อยน้อย

วันนี้ดิฉันออกจากที่ทำงานเร็วกว่าปกติ...ซึ่งทุกครั้งจะกลับประมาณเกือบจะหกโมงเย็น...
แต่ด้วยความที่มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นแสงแดดรำไร...จึงรีบเก็บโต๊ะ...หิ้วกระเป๋า..
และสะพายกล้อง...ตามพี่หน่อยน้อย ไปที่สวน...
...
ก่อนไปถึงดิฉันแวะไปที่บ้านเพื่อเอาอุปกรณ์เพิ่มเล็กน้อย..
ไปถึงบ้านพี่หน่อยน้อย...ก็เจอพี่หน่อยน้อยจะเดินเข้าไปสวนด้วยการแต่งตัวที่พร้อม...
ในสวนมีแปลงหญ้าเจนนี่...กว้างมาก และมีปลูกต้นไม้...หลากหลาย
พี่หน่อยน้อยค่อนข้างจะรับ case บำบัดยาเสพติดมากในแต่ละวัน...
และเมื่อกลับถึงบ้าน...สิ่งแรกที่ถือว่าเป็นภาระกิจที่ต้องทำเป็นประจำ คือ...การเข้าสวน
เพื่อเกี่ยวหญ้า..เตรียมดิน รดน้ำต้นไม้..ฯลฯ...ทุกอย่างที่เป็นงานสวน
ดิฉันนั่งคุยไปพลางขณะที่พี่หน่อยน้อยเกี่ยวหญ้า...พี่เล่าให้ฟังว่า
หญ้าปลูกไว้เยอะนี้เพื่อ..ให้วัวกินเพื่อเอามูลวัวไปทำปุ๋ยชีวภาพ...
และปุ๋ยชีวภาพนี้ก็นำไปใช้ในสวนที่อยู่เมืองจันทร์(จ.จันทร์บุรี)...

...
ดิฉันนั่งทำหน้าตะลึงเพราะทีแรกเข้าใจว่า..แปลงหญ้าเหล่านี้ปลูกไว้ขาย
แต่พี่หน่อยบอกว่า..สวนผลไม้ที่อยู่เมืองจันทร์นั้นพี่อุ๊(สามีพี่หน่อยน้อย)ต้องการที่จะใช้ปุ๋ยชีวภาพ
ไม่ต้องการใช้ปุ๋มเคมี...ภาพที่พี่หน่อยน้อยเล่านั้นแววตาเป็นประกาย มีความสุขมาก
ดิฉันโดนเตือนว่าระวังคันนะ..หญ้าน่ะทำให้คัน...ดิฉันได้แต่หัวเราะ..แต่ก็ยังมุดเดินไปในกอหญ้า..เพื่อตามไล่ผีเสื้อ
มีความสุขมากเลยคะ...
กับการแวะมาเที่ยวสวนบ้านพี่หน่อยน้อยในวันนี้...
ระหว่างที่พี่หน่อยน้อยเกี่ยวหญ้าไปเรื่อยๆ...ดิฉันก็เดินเที่ยวในสวนเก็บภาพไว้ในมุมที่ตนเอง...มองว่าสวย
เก็บและซึมซับไว้...ในอารมณ์แห่งสุนทรียะ...

...
วันนี้รับ case หนักหลาย case แต่ก็รู้สึกผ่อนคลายยิ่งนัก...ในความรู้สึกของยามเย็นในวันนี้