เรื่องเกิดขึ้นตอนต้นเดือน กันยายน 56 (ไม่กล้าบอกวันเพราะลืมไปแล้ว)
ติ๊ดๆๆๆๆๆๆ (สมมุติว่าเสียงโทรศัพท์ก็แล้วกัน)
"สวัสดีค่ะอาจารย์"
"กล้วยครับครูให้หนูเป็น ผู้ร่วมในโครงการปลูกผักกินได้ของครูด้วยนะครับ"
"อ๋อ ค่ะ (ในใจคิด อาจารย์กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่น้า) แล้วหนูต้องทำอะไรบ้างไหมคะ"(เขาถามตามมารยาท)
"กล้วยต้องเขียนบันทึกเรื่องผักกินได้เดือนละหนึ่งบันทึกครับ"
"ได้ค่ะ สบายมาก (อยากจะร้องไห้ดังๆ) แล้วเขียน.....แล้วเออหนูจะ......."
"อ๋อ กล้วยจะได้รับอนุญาตให้ไปภาคใต้กับครู"
"โอเค ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง จัดไป(เว่อ) มีอะไรที่หนูพอจะช่วยได้บอกหนูได้เลยนะคะ"
หลังจากที่รับปากไปแล้ววันนั้น(นานมาแล้ว) เราก็ไม่มีโอกาสได้เขียนบันทึกตามที่ได้ตกลงรับปากไว้เสียที (ขออ้างว่ายุ่ง ไม่มีเวลา มีสอนเยอะ ต้องเขียนแผน ต้องส่งงานวิจัย ต้องส่งแฟ้มสะสมผลงาน) เมื่อเราอ้างอาจารย์ไปจนหมดแล้ว หมายถึงหมดข้ออ้าง เราจึงต้องมานั่งเทียนเขียนกันจริงๆเสียที
ขอเล่าด้วยภาพ(เนื่องจากนั่งอยู่นานแล้วยังคิดอะไรไม่ออกเลย) ดังต่อไปนี้นะคะ
มะละกอสาวแรกรุ่น เพิ่งออกลูกชุดแรก ตื่นมารับไออุ่นจากแสงอรุณยามเช้า
ชายแก่ (บาป! ว่าคุณพ่อตัวเองแก่) คนหนึ่งเก็บมะละกอเพื่อจะไปส่งตลาด เก็บเงินให้ลูกน้อย(เราเอง ) ได้เรียนหนังสือ
เก็บมากองไว้เต็มไปหมด เพราะหวังว่าจะขายได้เงินเยอะๆ ไปให้ลูกน้อย
บ้างต้องฝากผีฝากไข้กับเจ้าต้นหญ้า เอาไว้ก่อนเพราะแบกออกไปไม่ไหว ชายแก่เริ่มปวดหลัง
นอกจากนี้ ชายแก่ยังมีกล้วยเครืองาม หลายเครือ ไว้ขายและเก็บไว้เป็นเสบียงยามลูกน้อยจอมกินจุกลับมาบ้าน
แต่ ณ วันนี้ภาพที่เห็นได้เปลี่ยนไป เพราะ
"เตี่ยจ๋า เก็บมะละกอไว้เต็มเลย ทำไมไม่เอาไปขายหละจ๊ะ"
"ขายไม่ได้ แม่ค้าบอกว่าขายไม่ดี เพราะมีของเยอะ ที่อื่นเขาก็เก็บหนีน้ำ
ไปขายเหมือนกัน"
"แล้วเตี่ย เก็บมากองไว้ทำไมเต็มเลย เหนื่อยเปล่า"
"เห็นแล้วเสียดาย รดน้ำอยู่ทุกวัน ร้องเพลงให้ฟังอยู่ทุกวัน ใส่ปุ๋ย ดายหญ้า สู้หน้าแล้งมาด้วยกัน"
"เฮ้อ ปลูกพอจะได้กินทีไร น้ำชิงตัดหน้าไปทุกที แต่เตี่ยก็ยังจะปลูกทุกปี"
"เก็บไว้ดูเล่น ว่าปีนี้เตี่ยยังมีแรงปลูกผักอยู่ ไม่ทันได้กินก็ไม่เห็นเป็นไร"
...............
มาให้กำลังใจ ...สู้ภัยธรรมชาติ ...ด้วยหัวใจ นะคะ
โอโหเสียดายมากๆๆ ต้นมะละกอ ตายเต็มเลย
กล้วยหอมแช่น้ำ
ไม่เป็นไร ปีหน้าปลูกใหม่
แก้ไขคำสำคัญเป็น ปลูกผักกินได้ เพิ่มอีกอันคือ ชุมชนคนปลูกผักกินได้ นะครับ
หายไปนานเลยนะครับ ยังไงก็ขอให้กำลังใจทั้ง "ชายแก่" ทั้ง "กล้วย" นะครับ
* เข้าใจความรู้สึกของคุณเตี่ยค่ะ..มีอารมณ์ร้องเพลงให้ฟังด้วย..
* เป้นกำลังใจให้นะคะ
เอาใจช่วยนะครับ
-สวัสดีครับน้องกล้วยไข่..
-ตามมาให้กำลังใจครับ..
-เห็นมะละกอแล้ว..นึกถึง"ส้มตำ"555
-ผลผลิตทางการเกษตรก็เประสบปัญหาแบบนี้อยู่ร่ำไป..มีน้อยก็แพง..มีมากก็ถูก....
-จำได้ว่าเมื่อช่วงมีนา-เมษา..มะละกอละกอแพงมาก...จนบางทีอดที่จะเคืองแม่ค้าส้มตำว่า"ใ้ห้มะละกอ"น้องเกิน.....555
-ฝากบอก"พ่อ"ว่า"สู้ ๆ ๆ "นะครับ..
-มี"ตำมะยม"มาฝากครับ..
น้ำมาอีกแล้ว เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ
เป็นความสุขของคนแก่นะครับนั่น เพียงได้ร้องเพลงให้พืชผักฟังก็คงจะสุขแล้ว
แบบนี้ต้องปลูกผักกระเฉด ผักบุ้งไทย
กล้วยไข่คนดี
.......เศร้าจัง.........น้ำท่วมหมดเลย.........
.......คนปลูกน่ารักนะคะ ไม่ได้หมดกำลังใจง่ายๆ ...........
........ เพื่อลูกทำได้เสมอ ...........
เป็นกำลังใจนะคะ
แล้วหายไปไหนนานค่ะ คิดถึงค่ะ
เอาโลกใบสวยมากฝากค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ น้องกล้วยไข่ :)
หวัดดีจ้ะน้องกล้วยไข่...มาทักทายและให้กำลังใจจ้ะ
ขำไม่ออก สู้ ๆ นะคะ ปลูกผักแบบยืดตามน้ำน่าจะดีนะคะ แบบคุณ "เกษตรกรเรียนรู้" บอก
กล้วยไขเก็บไปแช่อิ่ม...ก่อนซินำมาฝากครูหยินกลางเดือนนี้ไงค่ะ 555
แวะมาเยี่ยมยามครับ
โอ้! น้ำแล้วหรอจ้ะนี่สาวกล้วย
ชีวิตที่ต้องเดินไปข้างหน้า..สู้...สู้
มาสายแต่ก็มาอ่าน กล้วยไข่สอนหนังสือแล้วเหรอค่ะ เก่งจัง^^
มาได้อย่างไรเนี่ย
กำลังจะเขียนเรื่องผักอยู่พอดี 555