แค่อดทนคงไม่พอ ท้อไม่ได้..ให้อภัยตนเอง..ก่อนก้าวต่อ
ภาคเรียนที่ ๑ ปีการศึกษา ๒๕๕๖ กับสองวันที่ผ่านมา..ยอมรับว่าเอาจริงเอาจังกับการสอนมาก จนเหนื่อยและเครียด ที่ไม่สามารถเสริมต่อการเรียนการสอนให้เดินหน้าไปได้ เสียเวลากับการสัมภาษณ์หาสาเหตุแห่งปัจจัย "ปัญหา"ของนักเรียน ที่เรียนรู้ได้"ต่ำกว่ามาตรฐาน"ในบางสาระวิชา
การได้สอนแทนครูประจำชั้น ป.๕ทำให้เห็นสภาพจริงของนักเรียน และตัวตนที่แท้จริงของครู ทำให้ผมตระหนักรู้ ว่าจะต้องดำเนินการอย่างไร แน่นอนที่สุดไม่มีอะไรยากสำหรับผม ตามรูปแบบ "ทำให้ดู อยู่ให้เห็น เป็นแบบอย่าง" ที่เคยบอกครูให้เข้าใจ ที่เคยอธิบายให้ครู"เตรียมตัวก่อนสอน" เพื่อเด็ก คงไม่พอและไม่รอแล้ว ที่สุดของชีวิตอาจต้องลงเต็มตัว เพราะเราต้องอยู่ต่อ แต่บางคนต้องจากไป โรงเรียนและเด็กยังต้องพัฒนา รากฐานไม่แข็งแกร่ง ใครรับผิดชอบ
ปรับตัวให้เข้ากับนักเรียน เรียนรู้จากง่ายไปหายาก ทำให้เขานิ่งและตั้งใจแน่วแน่ บอกจุดประสงค์ก่อนสอนทุกครั้ง ว่าครูจะสอนอะไร ต้องการอะไร เธอจะได้เรียนรู้อะไร และได้อะไร ตั้งข้อตกลงร่วมกัน จากนั้นกิจกรรมก็ตามมา
ฝนตกตอนเช้า ติดต่อกัน การสอนจึงเริ่มได้ตั้งแต่แปดโมง นักเรียนนั่งสมาธิแล้วตามด้วยท่องสูตรคูณ นักเรียนบางคนให้ท่องธรรมดา บางคนเก่งให้ท่องถอยหลัง ดึงศักยภาพเขาออกมา ไม่ลืมที่จะให้อ่านบทความสั้นๆ ที่ผมให้ไปอ่านเป็นการบ้าน เพื่อบอกเขาว่า ครู"เอาจริง" ที่อยากให้เธอรักการอ่านและอ่านคล่อง
ทุกวิชาที่สอนตลอดสองวัน ไม่มีวิชาไหนเลย ที่ผมจะไม่นำเข้าสู่บทเรียนด้วยเพลง อาจไม่ใช่เพลงในบทเรียน แต่ต้องการความ "เร้าใจ" และดึงความสนใจให้มาอยู่ ณ จุดศูนย์กลาง เพลง คือ ภาษาและท่วงทำนอง เด็กเอื้อนเอ่ยออกมา ผมจะแนะนำให้ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม ไม่สักแต่ว่าร้องส่งเดชที่เรียกว่า "บูรณาการ" ก็อยู่ตรงนี้นี่เอง
เพลงที่นำมาใช้ ประกอบด้วย... สดุดีมหาราชา พ่อของแผ่นดิน ค่าน้ำนม เพลงประจำโรงเรียน คุณธรรมหนองผือ หน้าที่เด็ก อเมซซิ่งเลาขวัญ บทร้อยกรองที่ให้อ่านก่อนเรียน..คือ มงคลชีวิต และ พ่อแก่แม่เฒ่า ซึ่งมีอยู่ในหนังสือสวดมนต์ของนักเรียนนั่นเอง
ในช่วงที่เป็นเนื้อหาการสอน ทุกขั้นตอนของกิจกรรม ผมจะมีเอกสารแจก ทั้งงานเดี่ยวและงานกลุ่ม แหล่งเรียนรู้หมุนเวียนเปลี่ยนกันไป ทั้งในและหน้าห้องพักครู ศาลาท่าน้ำ ห้องอาเซียนและห้องสมุด โชคดีเหลือเกิน ที่นักเรียนให้ความร่วมมือ ตั้งใจเรียน และมีความกระตือรือร้นมาก
ภาษาอังกฤษ นักเรียนขาดพื้นฐาน ตั้งแต่ A - Z ทั้งการอ่านและการเขียน ผมยอมรับว่าเป็นสองวันที่ทำให้ผม "ช้ำใจ"แต่มันก็ผ่านไป เพราะผมจับจุดได้ เริ่มจากหาเอกสารประกอบการสอน ศึกษาและบอกนักเรียนว่า"..ครูจะพานักเรียนไปสู่ความรู้ที่รอเธออยู่ข้างหน้า เราจะไปพร้อมๆกัน เดี๋ยวนี้..."
บทสรุปของวันนี้..แค่อดทนคงไม่พอ ท้อไม่ได้ ให้อภัยตนเอง..ก่อนก้าวต่อ..การประเมินตนเอง..เพื่อการพัฒนา สิ่งที่ผ่านมา ต้องให้อภัยในความบกพร่อง
แต่ก็ถามตัวเองว่า..
นิเทศภายในน้อยไปใช่ไหม?
รู้จักครูผู้สอนน้อยไปใช่ไหม?
เป็นกัลยาณมิตรมากไปใช่ไหม?
คาดหวังสูงเกินไปใช่ไหม?
ระบบบริหารจัดการยังไม่ดีใช่ไหม?
พยายามทำความเข้าใจ รู้เขารู้เรา รู้เท่ารู้ทัน ใครจะลอยนวลก็ช่างเถอะ แต่ผมจะไม่ปล่อยให้ปัญหาลอยนวลแน่
ความเห็น (10)
แวะมาชื่นชมและเป็นแรงเชียร์ค่ะ ยอดเยี่ยมมากค่ะ
อย่า ยอมแพ้ ผอ.สู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเย้!!!!!!!!!!!!!!!!
เล่าสู่กันฟังนะ.....
รร.ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิต อังกฤษ ต่ำสุด ๆ สุดที่จะต่ำ ...แต่.. เมื่อได้อัตรา
ครูบรรจุใหม่ที่ รร.สามารถระบุวิชาเอกที่ต้องการได้...ผู้บริหารกลับขออัตราครูเอก
"คอมพิวเตอร์ " ทั้ง ๆ ที่ใน รร.มีครูวิชาเอกคอมพิวเตอร์อยู่ถึง 2 คนแล้ว...!! ..
นับเป็นผู้บริหารที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกล...ไกลจนมองไม่เห็น...น่าชมเชยนะ
"ไม่นาน เราคงจะได้สมใจ....เส้นชัยไม่มาต้องไปหามัน...รางวัลมีไว้ให้คนตั้งใจ"....ส่วนของเนื้อเพลงที่ชอบๆ ค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะท่านผอ.
ประเทศไทยมีคนที่มีหลักคิดและความเพียรเหมือนอาจารย์มากๆเจริญขึ้นแน่ๆครับ
อย่างนี้แสดงว่าผอ.ต้องสอนคุณครูด้วยอีกงานนะคะนี่ เพราะไม่งั้นต้องทำเองทุกงานแบบนี้คงไม่ไหว นอกจากเป็นตัวอย่างแล้วก็คงต้องวางแนวทางในการพัฒนาวิธีการเรียนการสอนของคุณครูไปด้วย
ปัจจัยรอยด้านยังมีอีกมากมาย เรียนรุ้เท่าไหร่ก้ไม่หมด อดทนไว้ ปล่อยวางไปบ้าง
ครูหยินรู้ว่าเหลือเกินที่จะทำใจได้...แต่บางครั้งสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือทำใจ
ครุหยินทำใจเสียจนกระทั่งว่าอยากออกจากอาชีพครู
เหนื่อย อ่อนล้า ท้อ...เหนือคำบรรยายจริง ๆ ครูหยินขอเป้นกำลังใจในการปฏิบัติหน้าที่ค่ะ
หากมีเวลาอยากไปเยี่ยมค่ะ......
เห็นภาพครูกับนักเรียน นั่งล้อมวงแล้วอบอุ่นจังครับ ผอ.
อรทัย ทองเนียม
เด็กเปรียบเหมือนผ้าขาวและเหมือนแหล่งเก็บข้อมูลเติมเต็มให้เขาก็จะเก็บและจำไว้ตลอด
ครูอีกท่านที่ไม่เคยท้อ...
คือคุณครู...google..
ในโลกใบในไม่มีคนเก่ง มีแต่รู้กับไม่รู้เท่านั้นเอง
โลกเปลี่ยนเร็วมากและแคบลงทุกวัน
เป็นกำลังใจให้เด็กๆทุกคน ยังมีครูอีกคนที่คอยช่วยเราได้ คุณครูกูเกิ้ล .