ชีวิตที่ปรึกษาใครว่าเป็นเรื่องสนุก ตอนที่ 1
ผมเลือก และพอใจกับคำว่า "ที่ปรึกษา" แม้ว่างานที่ทำอยู่บางส่วนอาจจะไม่ใกล้เคียงกับที่ปรึกษาอาชีพ ตามนิยามของอาชีพนี้ หรือมีวัตรปฏิบัติเหมือนรุ่นพี่ ๆ ที่อยู่ในวงการนักก็ตาม เป็นเพราะว่าหน่วยงานที่ผมอยู่ไม่มีตำแหน่งนี้ เอ หรือว่า ผู้ใหญ่เขาไม่รู้จักก็ไม่ทราบ ผมจึงเป็นได้แค่ "ที่ปรึกษา" ตามที่ลูกค้าเรียก หรือโปรโมตตัวเองให้ง่ายต่อการทำความเข้าใจในบทบาทงานที่ทำ แต่รับรองว่าไม่ใช่ในสถานภาพที่คนในองค์กรรู้จักก็แล้วกัน ถ้าจะติดต่อผมผ่านองค์กรละก็ ผมจะมีตัวตนแค่เป็นเจ้าหน้าที่บริหารงานทั่วไปเหมือนพรรคพวกอีกหลายร้อยคน ครับ
แล้วเจ้าหน้าที่บริหารงานทั่วไป จะมาจับพลัดจับผลูเป็นที่ปรึกษาได้อย่างไร เป็นที่ปรึกษาเถื่อน ล่ะซี (แว่ว ๆ เสียงโวยจากอดีตลูกค้าบางราย โปรดอย่าเพิ่งแจ้งตำรวจนะครับ ขอเวลาผมอธิบายก่อน) คืออย่างนี้ เมื่อประมาณ 3 ปีก่อน มีสถาบันพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม จัดอบรมสร้างที่ปรึกษาให้กับเครือข่าย แม้ว่าคุณสมบัติผมบางข้อจะไม่ตรงเสปคนัก เช่น หน้าเด็กเกินกว่าที่ปรึกษาที่เข้าอบรมท่านอื่น ๆ แต่โปรดอย่ากังวลไปเลยครับ ตอนนี้ตีนกาบนหน้าผมอาจจะมากกว่าใบหน้าพวกพี่ ๆ ที่ปรึกษาทั้งหมดรวมกันแล้วกระมัง ผมก็เลยได้อานิสงค์ผลบุญไปอบรมเป็นที่ปรึกษาแผนธุรกิจ ได้ประกาศนียบัตร พร้อมเลขทะเบียนที่ปรึกษาจากสถาบันพัฒนาฯ มาหนึ่งใบ ท่านอดีตลูกค้าครับ คงเข้าใจแล้วนะครับ ผลงานที่ผมทำให้ท่านน่ะไม่เถื่อน ไม่งั้นบางรายคงกู้เงินธนาคารไม่ได้หรอกครับ แฮ่ม ได้ทีโม้เลย (เนื้อที่โฆษณา......ครับ)
ช้าก่อน ชีวิตมนุษย์ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุลาบ เหมือน เชคเสปียร์ หรือ อะคิลิส หรือ ใครก็ไม่ทราบ ที่ผมเคยอ่านเจอ ในการ์ตูนขายหัวเราะ หลังจากสถาบันพัฒนาฯ ตอบรับให้เข้าอบรมเป็นที่ปรึกษาแล้ว ผมได้ขออนุมัติไปอบรมเป็นที่ปรึกษา เพื่อจะกลับมาสร้างที่ปรึกษาให้กับองค์กร ผู้บังคับบัญชาขั้นต้นส่งเรื่องไป ฟรีซ (เป็นคำที่ผมได้ยินจากปาก ด้วยหูทั้งสองข้างจริง ๆ ) หมายถึง การแช่แข็ง ดองน้ำแข็งไว้แบบช่องฟรีซในตู้เย็นครับ จวนใกล้เวลาจะไปอบรมแล้ว ทางสถาบันพัฒนาฯ ผมก็รับปากเขาเป็นมั่นเป็นเหมาะแล้ว ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่า ความรู้สึกของมดในกระทะร้อนเป็นอย่างไร คำว่า ฟรีซ น่ะเด็กไร้เดียงสายังรู้เลยว่า เป็นนามธรรมของน้ำที่เปลี่ยนรูปไปจนผิดปกติ แต่ผมโตแล้ว ผมไม่ต้องการกินไอศกริม ผมต้องการไปอบรมเป็นที่ปรึกษา เป็นที่ปรึกษา ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เติมไม้ยมก อีก ร้อยอันนะครับ จะได้อินกับความรู้สึกของผมตอนนั้นจริง ๆ ) แล้วกิตติศัพท์ผู้บังคับบัญชาขั้นต้นคนนี้ เรื่อง.......................น่ะ ถ้าฮิตเลอร์ยังมีชีวิตอยู่ล่ะก็........... เรียกเฮียได้เต็มปาก เต็มคำเชียวล่ะ
แต่สุดท้ายผมก็ยังได้ไปอบรมเป็นที่ปรึกษาแผนธุรกิจ มาจนได้ ผมทำอย่างไรแล้วจะบันทึกมาใหม่ครับ แล้วท่านจะทราบว่า ชีวิตที่ปรึกษาไม่ใช่เรื่องสนุก ตั้งแต่คิดจะเป็นที่ปรึกษาแล้วครับ
ความเห็น (2)
คิดว่าคุณ programน่าจะเป็นที่ปรึกษาที่ดีนะค่ะ เพราะเล่าเรื่องได้สนุกและเข้าใจง่ายดี จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ