ห่างหายโกทูโนว์หลายวัน มีงานประจำเยอะมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ เพราะฝนตกต่อเนื่องกันมา ๔ วันแล้ว เพิ่งจะหยุดตกวันนี้ และที่สำคัญ มีงานวิชาการที่ต้องวัดและประเมินผล"ภาษาไทย" ในโครงการเร่งรัดพัฒนาคุณภาพ ของ กระทรวงศึกษาธิการ เป็นอะไรที่ไม่อยากทำเลย เป็นงานซ้ำซ้อนและรู้ปัญหาอยู่แล้ว อยากปรับปรุงแก้ไขไปข้างหน้ามากกว่าที่จะเริ่มต้นศึกษาหาข้อมูลเดิมๆแบบนี้
นักเรียนมีปัญหาการอ่าน..ต้องปรับที่ตัวครู ..วิธีคิด..กิจกรรม..และทำอย่างจริงจัง มากกว่าทำตามคำสั่งจากเบื้องบน แต่..นโยบายก็คือนโยบาย.. ครูต้องประชุมรับข้อสอบ ผมเองสอนแทนครูและศึกษาแนวดำเนินการ ซักซ้อมเตรียมการกับครูประจำชั้น ฝึกการอ่านให้นักเรียนและตั้งคำถามให้นักเรียนตอบ เพื่อให้นักเรียนคุ้นชินกับการที่จะได้เจอข้อสอบที่จะมาจากส่วนกลางและชินกับบรรยากาศของการสอบ โดยมีครูจากโรงเรียนใกล้เคียงมาคุมสอบ ๒ ท่าน
แล้วก็ผ่านไป..ผลที่ออกมาเป็นที่น่าพอใจ การอ่าน..ข้อความที่ต้องมีการจับใจความโดยให้นักเรียน ชั้น ป.๓/ป.๖ ตอบคำถามด้วยนั้น นักเรียนทำได้ในระดับดี ถึงดีมาก แต่ก็ยังเชื่อมั่นไม่ได้ ว่าวิธีการและเครื่องมือดังกล่าว จะเป็นที่มาของ "คุณภาพ"แท้จริง ครูยังต้องพัฒนาการอ่านให้นักเรียนอย่างต่อเนื่องด้วยวิธีการที่หลากหลายต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง
กิจกรรมที่ผมต้องการ และรอคอยมานานมาก คือกิจกรรมในวันนี้ วันเสาร์ที่ ๒๑ กันยายน ๒๕๕๖ ที่ผมจะลืมไม่ลง เพราะเด็กได้เต็มๆ เรียนรู้ มีความสุข และไม่อึดอัด กับบรรยากาศเก่าๆ วันนี้เด็กได้เป็นศูนย์กลางเป็นคนสำคัญตั้งแต่ต้นจนจบ
ผมให้ชื่อกิจกรรมว่า "กิจกรรมน้ำใจสายธาร..บูรณาการเรียนรู้..สู่ทักษะชีวิต" ที่มีท่าน อ.ขจิต ฝอยทอง" ผู้มีความรู้และประสบการณ์ด้านการถ่ายทอดภาษาอังกฤษมาอย่างโชกโชน พร้อมคณะนิสิตจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กำแพงแสน ผู้เต็มเปี่ยมด้วยน้ำใจ"จิตอาสา"ที่น่ารักของน้องๆนักเรียน..โรงเรียนบ้านหนองผือและโรงเรียนบ้านเขานางสางหัว ซึ่งเป็นโรงเรียนเครือข่ายขนาดเล็กด้วยกัน
กระบวนการจัดกิจกรรมมีความพร้อม เริ่มตั้งแต่ "หัวใจ"ของคณะวิทยากรที่มา ที่ไม่ต้องมากพิธี แต่มีสื่อ วัสดุอุปกรณ์ และ เกม เพลง มามอบให้น้องๆอย่างมากมาย การเรียนรู้ร่วมกันในแต่ละฐาน คือ ประสบการณ์แห่งทักษะชีวิต ที่นักเรียนจะได้นำไปประยุกต์ใช้ และครูเองก็ต้องนำรูปแบบไปต่อยอด ให้เกิดการบูรณาการในทุกมิติ ทั้งภาษาอังกฤษ ภาษาไทย ศิลปะ สังคมศึกษา ให้สามารถหลอมรวมเป็น ทักษะชีวิต คู่กายไปใช้ในชีวิตประจำวันของนักเรียน ไม่ลืมแม้กระทั่งจะต้องสอนการ "พายเรือ" โดยไม่ต้องรอให้น้ำท่วมชุมชนเสียก่อน
เราเสียเวลาและงบประมาณมากมาย ไปกับการศึกษาหาข้อมูล/การทดลองวิจัยและประเมินผล ซ้ำแล้วซ้ำแล้ว แต่การสร้างกิจกรรมตรงไปตรงมาที่นำพาความรู้และความสุขมาสู่นักเรียนตัวน้อยๆ กลับถูกละเลยจากกลุ่มคนที่มี"อำนาจ"และ "หน้าที่"คงถึงเวลาที่ครูที่คิดดีทำดี จะต้องคิดนอกกรอบกันบ้างแล้ว
ขอขอบคุณท่าน อ.ขจิต และคณะนิสิต ที่รักทุกท่าน ที่มาช่วยจุดประกายให้นักเรียนใฝ่รู้ใฝ่เรียน และขอบคุณ "คุณมะเดื่อ" ที่ถึงแม้จะไม่ได้มา แต่ก็ส่ง หนังสั้นมาให้ชม เรื่อง"เพื่อนโลก เพื่อนรัก" ที่ผมจะเปิดให้นักเรียนดูในวันจันทร์ ครับ
.... น่าสนุกมากๆ เลยนะคะ ..... อยากไปสนุกด้วยจังเลย ..... เอาไว้วันหลัง .... จะไปด้วยนะคะ ....
ขอบคุณค่ะ
เรียนท่านผอ.
"กิจกรรมน้ำใจสายธาร..บูรณาการเรียนรู้..สู่ทักษะชีวิต"
คือการสอนที่เรียนด้วยการฝึกหัด ปฏิบัติทางการศึกษา คนทำกิจกรรมอย่างท่านอาจารย์ ขจิต เข้าถึงจึงออกแบบการเรียนรู้ที่ ให้ความสุข ก่อนให้ความรู้
ขอบคุณที่นำกิจกรรมดีๆมาบอกต่อๆ
เห็นด้วยกับแนวคิดของอาจารย์ชื่นชมคร้บ
ชอบ กิจกรรมแบบนี้ ครับ
อยากพายเรือเหมือนกันนะ
ถ้าผู้ใหญ่ ....ยังรักกัน....ดูแลกัน ช่วยเหลือกัน หยิบยื่นโอกาสให้กัน วันข้างหน้าเด็กๆๆ เหล่านี้ จะทำแบบเดียวกับที่เราทำ ตัวอย่างที่ดี มีค่ากว่าคำสอน คะ
ขอบคุณผอ.มากครับ ที่ทำให้ผมและนิสิตได้ทำความดี
ได้เรียนรู้กับนักเรียน ฝากดูแลเหานักเรียนโรงเรียนบ้านเขานางด้วยครับ
นักเรียนเป็นกันมากครับ
หากเป็นก่อนหน้านี้สัก สามปี คุณมะเดื่อคงมีกิจกรรมทางวิชาการของโรงเรียนของคุณมะเดื่อ ที่เชื่อมโยงกับโรงเรียนบ้านหนองผือแล้วจ้ะ...แต่ยุคนี้...คุณมะเดื่อเพียงรอเวลาที่จะพักผ่อนสังขารเท่านั้น ... เพราะระบบของโรงเรียนลูกปิดตายแถมต้องใส่รหัสผ่านอีกต่างหาก...คิดนอกกรอบได้อย่างเดียวคือ....ออกไปนอกระบบโรงเรียน...เท่านั้น..