*30% ของผู้มีเชื้อเอชไอวีที่เป็นผู้ใหญ่ในเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ คือ ผู้หญิง
ด้วยประสบการณ์ของเราเอง “ผู้หญิงที่มีเชื้อเอชไอวี” เราอยากบอกเพื่อผู้หญิงทั้งหลายว่าแต่ก่อน...เราไม่เคยคิดว่าเราจะติดเชื้อและแทบไม่เชื่อว่าในร่างกายของเราจะมีเชื้ออยู่ เป็นเรื่องเกินกว่าที่เราจะคิดถึง ไม่ใช่ความตั้งใจแต่เป็นเพราะความไม่รู้ ไม่รู้มากพอว่ามันอาจเกิดขึ้นกับเราได้ เราคิดว่ามันคงเกิดขึ้นเฉพาะกับคนที่เป็นกลุ่มเสี่ยงไม่ใช่เรา และด้วยการเติบโตมากับการสั่งสอนที่ว่าเรื่องเพศไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงควรใฝ่รู้ พวกเราจึงติดเชื้อเพราะไม่มีข้อมูลมากพอที่จะช่วยให้เราสามารถป้องกันตนเองได้ตอนนี้...แม้เราอยู่ในฐานะของผู้ที่มีเชื้อเอชไอวีอยู่ในร่างกายเรายังคงเป็นผู้หญิงคนหนึ่งมีสิทธิที่เท่าเทียมไม่ต่างจากคนทั่วไป เราจึงฝันถึงการมีวิถีชีวิตเฉกเช่นคนธรรมดา ได้รับการปกป้องคุ้มครอง พร้อมทั้งการยอมรับให้เรียน ให้ทำงาน มีครอบครัว และมีวิถีชีวิตทางเพศ ได้มีการตัดสินใจในชีวิตของเราเอง ที่จะมีคู่/มีครอบครัว ให้โอกาสเราเลือกว่า เราจะตั้งท้องเป็นแม่ของลูก หรือเลือกที่จะทำหมัน/ทำแท้งด้วยตัวของเราเองหากสังคมจะพยายามทำความเข้าใจกับผู้หญิงติดเชื้ออีกสักนิดเข้าใจว่าสังคมเราคงจะน่าอยู่ขึ้นและการติดเชื้อของผู้หญิงคงจะลดลงและที่สำคัญผู้หญิงที่ติดเชื้อไปแล้วคงไม่ต้องทนทุกข์กับปัญหาการติดเชื้อและผลกระทบที่เกิดขึ้นตามมาจาการติดเชื้อมากนักอย่าลืมว่า “ผู้หญิงติดเชื้อก็ยังเป็นผู้หญิงคนหนึ่งของสังคม ที่ยังมีอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ความต้องการ เฉกเช่นผู้หญิงธรรมดาๆทั่วไป”คัดลอกจากหนังสือ "ผู้หญิง (อย่างฉัน)มีสิทธิเช่นกัน"ของคุณสุทธิดา มะลิแก้ว
โดย ปิยะวดี ฉาไธสง