อ่านบันทึกท่านอาจารย์วิจารณ์ เรื่องแถลงข่าวงานมหกรรมความรู้แห่งชาติแล้วอยากเขียนบันทึกนี้ ท่านย้ำเหมือนที่เคยย้ำเสมอๆว่า
"เราต้องมีเครื่องมือส่งเสริมมิติของความเป็นมนุษย์ มีเครื่องมือดึงเอาศักยภาพ ศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ออกมาทำประโยชน์ให้แก่สังคม ออกมาสร้างจิตวิญญาณด้านดีให้แก่สังคม"
เป็นการตอกย้ำความคิดของตัวเองที่เกิดเนื่องจากการได้ไปอบรมการใช้บล็อกให้คนอื่นเสมอว่า อยากให้คนเราทุกคนในสังคม รู้คุณค่าของตนเอง เพราะนี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด เมื่อไหร่ที่เราภาคภูมิใจในตัวตนของเรา ในงานของเรา เราจะทำได้ดีและพร้อมจะบอกใครๆว่าเราทำยังไง
ตัวเองทำงานอย่างเต็มที่ทุกอย่างตลอดมาตั้งแต่ไหนแต่ไรไม่ว่าจะงานอะไร ไม่เคยคิดว่าต้องให้ใครมาชื่นชม นึกย้อนไปแล้วก็รู้ว่า ทำได้เช่นนั้นเพราะรู้คุณค่าของตัวเอง โดยไม่เคยต้องรอให้ใครมาเห็น ไม่คิดว่าต้องมี"เปลือก"ใดๆมาหุ้มห่อให้ใครหันมามอง จึงทำงานทุกอย่างด้วยความสุข รางวัลก็คือทำอย่างดีให้ตัวเองพอใจ แต่หากมีใครมาชื่นชมก็ถือเป็นโบนัสให้ชื่นใจเท่านั้นเอง
เมื่อมาอยู่ในจุดที่เริ่มจะมี"เปลือก"ที่ทำให้คนหันมามอง ได้พบผู้คนมากขึ้น มีคนรับฟังสิ่งที่เราสื่อออกไปมากขึ้น จึงพบว่ามีคนอีกมากมายที่ทำไม่ได้อย่างเรา เพราะขาดความรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่านั่นเอง
อยากให้คนที่อยู่ในฐานะที่สามารถให้คุณให้โทษกับผู้อื่นได้ทั้งหลาย เช่น ผู้บริหารองค์กร หัวหน้างาน หัวหน้าหน่วย ช่วยกันสร้างความรู้สึกดีๆนี้ให้เกิดกับคนใต้บังคับบัญชา แล้วจะได้เห็นว่า"พลัง"เหล่านี้มีค่าอย่างไร
เราในฐานะเพื่อนร่วมโลกกับผู้อื่น ก็คงจะทำได้ด้วยการให้กำลังใจ ส่งเสริมให้ทุกคนรู้ว่า ตัวเองมีคุณค่า งานทุกงานไม่ว่าจะเล็กแค่ไหนก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้งานใหญ่เดินไปได้ หากเราช่วยกันทำให้กันและกันได้ เราทุกคนก็จะเป็นพลังมหาศาลในการขับเคลื่อนสังคม ผู้บริหารที่ทำได้แล้วเห็นผล ก็ขอให้ช่วยกันบอกกล่าวเพื่อเป็นการกระตุ้นเตือนท่านอื่นๆไปด้วย จะเป็นอานิสงค์อันยิ่งใหญ่กับบ้านเมืองของเรา
อยากให้ทั้งผู้บริหาร และ คนทำงานทุกคนได้อ่านบันทึกนี้ ขอบคุณค่ะ
เข้ามาที่นี่รอบที่ 8 อ่านทุกอักษร บันทึกนี้เป็นประโยชน์กับคุณเมตตา มากค่ะคุณโอ๋
จำได้ว่าเข้ามาอ่านนานแล้ว วันนี้มาอีกทีพบว่าเรานี่แย่ ไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย พอรู้สึกว่าเป็นคนใกล้ คนรู้ใจ มักจะออกแนวนี้ทุกที คือ ละเอาไว้ ไม่บอกก็ได้ อะไรทำนองนั้น ซึ่งจะพยายามแก้ไขครับ ด้วยหลักความจริงที่ว่า ชื่นชมอยู่แต่ในใจแล้วใครที่ไหนจะมารับรู้
จึงขอบอกว่า "น้องคิดดี .. ทำถูกต้องแล้ว น่าชื่นชม" ครับ
ขอบคุณคุณโอ๋ค่ะ สำหรับบันทึกดี ๆ แบบนี้
รู้สึกมีพลังเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ
อยากให้เป็นสิ่งที่พวกเราทุกคนทำเพื่อคนรอบๆตัวเราค่ะ
ขอบคุณทุกๆท่านที่ทำให้บันทึกนี้กลับมาได้อ่านกันใหม่
ปกติก็จะเป็นคนไม่ค่อยเขียนความเห็นตามต่อทั้งที่เข้ามาอ่านทุกความเห็นเสมอด้วยความขอบคุณค่ะ ส่วนมากจะเป็นเพราะเวลาไม่อำนวย
ตัวเองกลับมาอ่านเองก็รู้เลยว่า เราจะเขียนอะไรแบบนี้ได้ ก็เมื่อมีแรงจูงใจอะไรสักอย่าง และมักจะเกิดแล้วหายไป หากไม่เขียนไว้เราก็คงจะไม่ได้ใช้ประโยชน์จากความคิดนั้นๆ ก็เลยยิ่งเป็นแรงจูงใจให้ชวนให้พวกเราช่วยกันเขียนสิ่งที่เราคิดกันเถอะค่ะ มันมาแล้วก็ไป แต่หากเราลิขิตลงไว้ อาจจะช่วยให้กำลังใจใครๆได้อีกเยอะนะคะไม่สูญหายไปเฉยๆ