มาช่วยกันทำให้คนเห็นคุณค่าของตนเองกันเถิด...ความรู้จะเกิดอีกมากมาย


หัวใจสำคัญที่จะทำให้สังคมเจริญก้าวหน้าก็คือ คนทำงานของตนอย่างภาคภูมิใจ

อ่านบันทึกท่านอาจารย์วิจารณ์ เรื่องแถลงข่าวงานมหกรรมความรู้แห่งชาติแล้วอยากเขียนบันทึกนี้ ท่านย้ำเหมือนที่เคยย้ำเสมอๆว่า

"เราต้องมีเครื่องมือส่งเสริมมิติของความเป็นมนุษย์   มีเครื่องมือดึงเอาศักยภาพ  ศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ออกมาทำประโยชน์ให้แก่สังคม   ออกมาสร้างจิตวิญญาณด้านดีให้แก่สังคม"

เป็นการตอกย้ำความคิดของตัวเองที่เกิดเนื่องจากการได้ไปอบรมการใช้บล็อกให้คนอื่นเสมอว่า อยากให้คนเราทุกคนในสังคม รู้คุณค่าของตนเอง เพราะนี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด เมื่อไหร่ที่เราภาคภูมิใจในตัวตนของเรา ในงานของเรา เราจะทำได้ดีและพร้อมจะบอกใครๆว่าเราทำยังไง

ตัวเองทำงานอย่างเต็มที่ทุกอย่างตลอดมาตั้งแต่ไหนแต่ไรไม่ว่าจะงานอะไร  ไม่เคยคิดว่าต้องให้ใครมาชื่นชม นึกย้อนไปแล้วก็รู้ว่า ทำได้เช่นนั้นเพราะรู้คุณค่าของตัวเอง โดยไม่เคยต้องรอให้ใครมาเห็น ไม่คิดว่าต้องมี"เปลือก"ใดๆมาหุ้มห่อให้ใครหันมามอง จึงทำงานทุกอย่างด้วยความสุข รางวัลก็คือทำอย่างดีให้ตัวเองพอใจ แต่หากมีใครมาชื่นชมก็ถือเป็นโบนัสให้ชื่นใจเท่านั้นเอง

เมื่อมาอยู่ในจุดที่เริ่มจะมี"เปลือก"ที่ทำให้คนหันมามอง ได้พบผู้คนมากขึ้น มีคนรับฟังสิ่งที่เราสื่อออกไปมากขึ้น จึงพบว่ามีคนอีกมากมายที่ทำไม่ได้อย่างเรา เพราะขาดความรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่านั่นเอง 

อยากให้คนที่อยู่ในฐานะที่สามารถให้คุณให้โทษกับผู้อื่นได้ทั้งหลาย เช่น ผู้บริหารองค์กร หัวหน้างาน หัวหน้าหน่วย ช่วยกันสร้างความรู้สึกดีๆนี้ให้เกิดกับคนใต้บังคับบัญชา แล้วจะได้เห็นว่า"พลัง"เหล่านี้มีค่าอย่างไร 

เราในฐานะเพื่อนร่วมโลกกับผู้อื่น ก็คงจะทำได้ด้วยการให้กำลังใจ ส่งเสริมให้ทุกคนรู้ว่า ตัวเองมีคุณค่า งานทุกงานไม่ว่าจะเล็กแค่ไหนก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้งานใหญ่เดินไปได้ หากเราช่วยกันทำให้กันและกันได้ เราทุกคนก็จะเป็นพลังมหาศาลในการขับเคลื่อนสังคม ผู้บริหารที่ทำได้แล้วเห็นผล ก็ขอให้ช่วยกันบอกกล่าวเพื่อเป็นการกระตุ้นเตือนท่านอื่นๆไปด้วย จะเป็นอานิสงค์อันยิ่งใหญ่กับบ้านเมืองของเรา    

หมายเลขบันทึก: 54695เขียนเมื่อ 15 ตุลาคม 2006 15:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:07 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

อยากให้ทั้งผู้บริหาร และ คนทำงานทุกคนได้อ่านบันทึกนี้  ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจเสมอค่ะ     ต้องขอโทษที่หมออาจไม่มีเวลาตามอ่านมากน้ก    แต่เวลาอ่านครั้งใดก็จะประทับใจทุกครั้งค่ะ
  • คุณโอ๋ เป็นบุคลากรที่มีคุณค่ายิ่งของสถาบัน มอ.  ที่ซึ่งเป็นที่พึ่งพาอันหลากหลายของชาวใต้ และเยาวชน
  • เป็นกำลังใจให้เดินหน้าทำความดีต่อไปนะคะ

เข้ามาที่นี่รอบที่ 8 อ่านทุกอักษร บันทึกนี้เป็นประโยชน์กับคุณเมตตา มากค่ะคุณโอ๋

   จำได้ว่าเข้ามาอ่านนานแล้ว  วันนี้มาอีกทีพบว่าเรานี่แย่  ไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย  พอรู้สึกว่าเป็นคนใกล้ คนรู้ใจ  มักจะออกแนวนี้ทุกที  คือ ละเอาไว้ ไม่บอกก็ได้  อะไรทำนองนั้น  ซึ่งจะพยายามแก้ไขครับ ด้วยหลักความจริงที่ว่า ชื่นชมอยู่แต่ในใจแล้วใครที่ไหนจะมารับรู้
   จึงขอบอกว่า "น้องคิดดี .. ทำถูกต้องแล้ว น่าชื่นชม" ครับ

ขอบคุณคุณโอ๋ค่ะ  สำหรับบันทึกดี ๆ แบบนี้

รู้สึกมีพลังเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ

  • พี่โอ๋คะ...วันนี้ไ้ด้มีโอกาสคุยกับผู้บังคับบัญชา
  • เป็นครั้งแรกจริงๆค่ะ ปกติก็โดนแต่ใช้งาน  แต่ไม่เคยมีคำชมเลย...ทำให้เรารู้สึกว่าท่านคงไม่เห็นคุณค่าของเรา
  • แต่วันนี้ท่านให้กำลังใจเราและให้เราตั้งใจทำงานต่อไป   แม้จะเจอกระแสการอิจฉาริษยาจากบางคน  ซึ่งมาบั่นทอนจิตใจเรา....รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาก..
  • ถ้าผู้บริหารรู้จักให้กำลังใจลูกน้อง ก็จะสร้างพลังในการทำงานมากขึ้นค่ะ
  • ขอบคุณค่ะพี่โอ๋  สำหรับบทความดีๆ

อยากให้เป็นสิ่งที่พวกเราทุกคนทำเพื่อคนรอบๆตัวเราค่ะ

ขอบคุณทุกๆท่านที่ทำให้บันทึกนี้กลับมาได้อ่านกันใหม่

ปกติก็จะเป็นคนไม่ค่อยเขียนความเห็นตามต่อทั้งที่เข้ามาอ่านทุกความเห็นเสมอด้วยความขอบคุณค่ะ ส่วนมากจะเป็นเพราะเวลาไม่อำนวย

ตัวเองกลับมาอ่านเองก็รู้เลยว่า เราจะเขียนอะไรแบบนี้ได้ ก็เมื่อมีแรงจูงใจอะไรสักอย่าง และมักจะเกิดแล้วหายไป หากไม่เขียนไว้เราก็คงจะไม่ได้ใช้ประโยชน์จากความคิดนั้นๆ ก็เลยยิ่งเป็นแรงจูงใจให้ชวนให้พวกเราช่วยกันเขียนสิ่งที่เราคิดกันเถอะค่ะ มันมาแล้วก็ไป แต่หากเราลิขิตลงไว้ อาจจะช่วยให้กำลังใจใครๆได้อีกเยอะนะคะไม่สูญหายไปเฉยๆ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท