ผมคนเดินทางครับ ชีวิตจะผูกติดกับการเดินทางตลอด และในช่วงระหว่างเดินทางก็พานพบสิ่งต่างๆที่หลากหลายตลอดเวลา...ผ่านช่วงเวลา ผ่านสถานที่ที่ผ่านไป...ได้เรียนรู้ผ่านมุมมองของตัวเอง สรุป วิเคราะห์ สังเคราะห์ ตลอดเวลา
ผมต้องขับรถจาก เมืองปาย(บ้านเกิด) ไปแม่ฮ่องสอน บ่อยครั้ง ถนนจาก เมืองปาย ไปยังอำเภอปางมะผ้า ประมาณ ๔๕ กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ ชั่วโมงเศษ...อาจจะเป็นการเดินทางที่ต้องใช้เวลาในบริบทของถนนในชนบท เพราะถนนเส้นนี้ คดเคี้ยว สูงชัน ไต่ขอบเขา และที่สำคัญ เป็นถนนสายที่สวยอีกเส้นทางหนึ่งครับ
ผ่านฤดูกาล ผ่านเวลา ผมก็ยังใช้เส้นทางนี้ ...จนกระทั่งอุบัติเหตุรุนแรงที่เกิดขึ้นกับผม ก็ถนนเส้นนี้ครับ เพราะการที่ผมประมาท และไม่รอบคอบ...
แต่บุญเยอะครับ ไม่ถึงกับต้องเสียชีวิต (คาดจากอุบัติเหตุ ก็คิดว่ารอดยาก แต่ก็ได้แผลเท่าแมวข่วน)
รถพุ่งลงเหวลึกครับ แต่รถไปติดตรงต้นไม้ข้างล่าง...ผมหลุดออกมา
โชคดีครับ!!!
การเดินทางของชีวิตผิวถนนที่ราบเรียบจากปายเพียงไม่กี่กิโลเมตร จากนั้นก็เป็นภูเขาสูงชัน คดเคี้ยว มีบางช่วงข้ามสะพาน เลียบเลาะข้างหุบเหว ไต่ระดับ ขึ้นเขาซับซ้อน สูงขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็ถึงยอดเขา จาดยอดเขาก็เป็นทางลงตลอดจนถึงตัวอำเภอปางมะผ้า อันตรายไม่แพ้กัน
แต่ทว่า ...ท้าทาย และ สวยงามครับ
หลังจากที่อุบัติเหตุ ผมขับรถระวังมากขึ้น รอบคอบและไม่ประมาท ผมพินิจดู การเดินทาง กับ ถนน ก็เหมือนชีวิต ที่ต้องผ่านพบเจอ สิ่งต่างที่ไม่คาดฝันตลอดเวลา ชีวิตถึงทางเรียบก็ขับรถได้สบา่ย เกียร์สูง รถไม่สะดุด พอถึงทางโค้งของชีวิต อาจต้องลดเกียร์และระวังมากกว่าปกติ เพราะกลัวรถสวน และการทรงตัวไม่ดี อันตรายได้
หากขึ้นเขา หากไม่สูงมาก ลดระดับเกียร์ลงมา ประคองรถจนผ่านพ้น เหมือนชีวิตที่ต้องฟันฝ่าอุปสรรค แรงเสียดทานมีสูงแต่ต้อง ช้าๆและอดทน
หากสูงชันมาก ทางขึ้นเขายาว บางครั้งอาจต้องใช้เกียร์ต่ำสุด เพื่อส่งรถให้ขึ้นถึงจุดหมาย ชีวิตก็เช่นกัน หากแรงเสียดทานมาก ชีวิตต้องใช้พลังที่มีอยู่ อดทนและรอคอยเช่นกัน
ทางลง ใช่ว่าจะไม่ต้องระวัง ถนนขาลงบนเขา เป็นจุดที่อันตรายครับ ต้องลดเกียร์ลง เื่พื่อความปลอดภัย เรียกว่า ต้องใช้สติ ใช้ไหวพริบทุกขณะเดินทาง
ชีวิตก็เช่นกัน เราต้องใช้ไหวพริบ ปฏิภาณ ในการเดินทางต่อเนื่อง ไม่ควรประมาท นั่น..หมายถึง อุบัติเหตุ เป็นอุบัติเหตุชีวิตที่เราไม่ระวังนั่นเอง
เรียนรู้เพื่อการเดินทาง ขออย่างเดียวอย่าประมาท ในการเดินทาง แม้ในถนนที่เราเดินทาง และในถนนชีวิต
ถึงแม้ทางเดินชีวิตคุณจะเป็นยังไง...ขอให้มีความสุข ในการเดินทาง ช่วงที่ผมเดินทาง ในขณะที่ผมขับรถ ถนนจะยากลำบากแค่ไหน..ผมก็สามารถฟังเพลงโปรดได้อย่างมีความสุข
ฝากทุกคนไว้ว่า ...ยากลำบากแค่ไหน เรายังมีสิ่งดีๆในชีวิต ที่คอยประโลมให้กำลังใจเราอยู่
ให้กำลังใจคนเดินทาง...
ครับ
คนล่าฝัน
พี่ Birght Lily
ที่พี่เขียน "แทบจะกลั้นหายใจ" ผมเป็นบ่อยครับ เพราะต้องลุ้นกับการขับรถในที่แคบและสูงชัน
ผมไม่ประมาทแล้วครับ ผมจะระวังตัวให้มากที่สุด
เรื่องของเรื่องที่ผมประสบอุบัติเหตุ ในครั้งนั้น เรื่องเป็นแบบนี้ครับ
คือ ..ผมไปรับปากเรื่องที่ทางชุมชนจีน ให้เป็นพิธีกรงานแต่งงาน(งานใหญ่)เจ้าบ่าวเป็นชาวสิงค์โปร์ และในงานนี้มีการใช้พิธีกร ถึง ๓ คน ผมเป็นตัวยืน เพราะเราต้องใช้ภาษาจีน ด้วย ไทยด้วย
ผมรับหน้าที่เป็นพิธีกรชายครับ แต่ไอเดียคนจัดกลับให้ผมเปิดตัวพิธีกร โดยต้องร้องเพลงคู่ก่อนเปิดตัวพิธีกร (โอ้...พระเจ้า)
ผมร้องเพลงเล่นๆได้ครับ แต่เอาจริงๆแล้วผมเครียดมาก ก็เลยต้องซ้อมร้องเพลงขณะขับรถครับ (เพลงที่จะใช้เปิดตัว)
ร้องไปร้องมาก็ลงไปนอนร้องในเหว ...
โชคดีมากครับ ที่ยังไปเป็นพิธีกรทันเวลา และร้องเพลงนั้นจำขึ้นใจทีเดียวครับ(ได้รับคำชมที่ร้องเพลงเพราะ)
ประมาทนิดเดียว เกือบเอาชีวิตไม่รอดครับ
ไม่ๆครับ พี่ Bright Lily...เข้าใจผิด
ผมทำงานวิจัย กับชุมชนจีนครับ พูดได้นิดเดียว ประมาณ "หว่อ อ้าย หนี่ " (ใช้บ่อย)ครับ
ผมเป็นพิธีกรภาคภาษาไทยครับกับสาวอีกคนและพิธีกรคนที่สาม มีน้องอาสิ่วหมวยมาเป็นพิธีกรภาคภาษาจีน ครับ
พี่เข้าใจผิดครับ
ในถนนชีวิตก็ประมาทไม่ได้เช่นกัน
มีสติกับทุกอย่างที่ทำ ไม่ประมาทกับการใช้ชีวิต
ปลอดภัยในการเดินทาง
สนุกกับงานนะค่ะ
สัปดาห์หน้าคงมีเรื่องดีดี เกี่ยวกับทริปนี้มาฝากนะค่ะ
ขอบคุณครับ
สัปดาห์หน้า ผมจะมีเรื่องราวของการไปมาฝาก
ผมไปในงานวิจัยครับ เกี่ยวการท่องเที่ยวโดยชุมชน ที่ได้รับการสนับสนุนทุนวิจัย จาก สกว.ครับ
ขอบคุณที่ติดตามครับ คุณกัลปังหา
ไม่ผิดหวังแน่ครับ!!!
ขอบคุณสำหรับโปสการ์ดครับผม
อ่านบันทึกแล้วอดเป็นห่วงไม่ได้ อันตรายจริงๆ นี่ถ้าไม่ไปติดต้นไม้ มิแบนติดเหวข้างล่างไปแล้วหรอคะเนี่ย
แต่...
พอมาอ่านเฉลยข้างล่าง อ่านอยู่ตั้งนานกว่าจะเชื่อมโยงได้ว่า ที่ตกเหวนั่นอ่ะ เพราะร้องเพลง เอ...มันยังไงกันนะ แปลเป็นไทยว่า ถนนทนเสียงร้องไม่ไหว เลยดีดรถคุณเอกกระเด็นตกเหวรึเปล่านะ
โอ้...โอ๋ๆๆ แซวเล่นนะคะ แซวเล่น จะโกรธมั้ยเนี่ย
เค้ายิ่งว่าคนหัวล้าน ใจน้อย
เป็นห่วงค่ะเป็นห่วง ขับรถระวังๆ นะคะ ^_________^
...
"หว่อ อ้าย หนี่" ก็ใช้บ่อยนี่หน่า แล้วทำไมยังนอนกอดตัวเองอยู่ล่ะน้า (สามารถแซวข้ามบันทึกได้ด้วยเรา นับถือตัวเองจริงๆ)
นั่นสิครับ คุณแนน..ผมประมาทเกินไป ตรงนี้เป็นประสบการณ์ที่ผมต้องจดจำครับ..เกือบเอาชีวิตไม่รอด
เพราะซ้องร้องเพลงบนรถ จนใจลอยนั่นหละครับ...ประกอบกับขับรถเร็วด้วย เลยต้องไปนอนร้องเพลงบนต้นไม้ นอนร้องในเหว แต่ผมร้องเพลงนี้จนจำขึ้นใจเลยนะครับ
ขอบคุณครับ...ต่อไป ขับรถดีขึ้นมาก ..หลังจากเหตุการณ์วันนั้น
ก็ได้แต่ "หว่ออ้ายหนี่" ไม่มีใครตอบกลับครับ เลยต้องนอนกอดตัวเองทุกวันนี้ :)
ขับรถเร็วด้วยหรอเนี่ย ขับรถระวังๆ นะคะ เดี๋ยวกลัวจะไม่มีใครให้แซวอีก เป็นห่วง
^___^
คุณเอกคะ
ผมมารายงานตัว....
กลับมาจาก"สาละวิน"แล้วครับ!!!
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
พี่ Bright Lily
สบายดีครับ สนุกกับงานที่ลุยๆ ได้เที่ยวครับ เก็บเกี่ยวเรื่องราวความรู้มาได้เยอะเลยครับ...
คุณ IS/ คุณแนน
ตอนนี้ขับรถธรรดา...ระวังมากขึ้น มีสติขึ้นเยอะเลย หลังจากที่ประสบอุบัติเหตุ
หมายเหตุ : มีผมให้คุณแนนแซวใน Gotoknow อีกนานครับ
ครูอ้อยครับ
ผมเที่ยวเผื่อครูอ้อยแล้ว...แล้วครูอ้อยเรียนเผื่อผมด้วยครับ งานนี้มีเรื่องราวที่น่าสนใจเพียบเลยครับผม
...................................
ขอบคุณทุกท่านมากครับ!!!!
...ยากลำบากแค่ไหน เรายังมีสิ่งดีๆในชีวิต ที่คอยประโลมให้กำลังใจเราอยู่ จากการเรียนรู้บนถนนชีวิต...
สิ่งดีๆ ในชีวืต น่าเรียนรู้ อีกมากมาย
เหมือนเส้นทางบนถนน ที่น้องกล่าว
แม้น้องอยู่บนถ้วยสวยพร้อมจานรอง
ยังต้องแหงนมองหาเส้นทางแห่งชีวิต
รุ่งอรุณสวัสดิ์คะ...คุณเอก...
ช่วงนี้กะปุ๋มได้แต่ตามอ่าน เพราะมีภาระหลายอย่างที่ต้องใช้สมาธิอย่างมาก...ในการทำงาน จึงค่อนข้างมีเวลาน้อยมากกับการได้มาพูดคุย...แต่ตอนนี้เริ่มจะสะสางได้เกือบจะเสร็จแล้วคะ...
...
เช้านี้ตื่นมาอย่างเบิกบาน...ตอนตีสาม...ยิ้มให้กับตนเอง...สดชื่นดีคะ..."นั่งสมาธิ"...อ่านหนังสือที่ชอบ แวะมาที่ gotoknow ดูๆ - อ่านๆ สะสางที่ค้างๆ ไว้...
...
กะปุ๋มเป็นคนหนึ่งที่รักการเดินทาง...และเช้านี้ก็จะเดินทางอีกแล้วคะ...ยโสธร-ขอนแก่น...เช้าเมื่อวานนี้ก็ ขอนแก่น-ยโสธร...แม้เป็นเส้นทางคุ้นเคย เดิมๆ...แต่ภาพที่มองเห็นก็ไม่เหมือนเดิมคะ...ต่างเปลี่ยนไปตามเสี้ยววินาที...เสมอ
...
ยังจำภาพที่ติดตาได้...ของเช้าวันวาน ภาพทุ่งนาเริ่มสีทองกระทบแสงแดดอุ่นยามเช้า...เหลืองอร่ามงามตายิ่ง...หมอกจางๆ...ทำให้ภาพที่มองเห็นนั้นดูละมุนละไม...ในหัวใจ ก่อเกิดความเบิกบาน สดชื่น และที่สำคัญ...ภาพของชีวิตที่กำลังเคลื่อนไหวรับอรุณแห่งเช้าวันใหม่...
วันนี้สักครูกะปุ๋มกะว่าจะออกเดินทางแล้ว...อยากได้ภาพสวยๆ...งามตาบันทึกเก็บไว้อีกครั้งคะ
...
มีความสุขกับการเดินทางนะคะ
(^_______^)
กะปุ๋ม