วันนี้ก็มีบทกลอนอยู่บทหนึ่งค่ะที่อยากเอามาเผยแพรให้กับเพื่อนๆชาว gotoknow เอาไว้เป็นกำลังใจให้กับตังเองค่ะข้าพเจ้าก็ใช้มาโดยตลอดจำไม่ได้ว่าไปอ่านเจอจากที่ไหนแต่ก็จำเนื้อหาในบทกลอนได้ขึ้นใจเลยค่ะ
อย่ากลัวที่จะก้าวเดิน
อย่ากลัวที่จะต้องเผชิญกับปัญหา
อย่ากลัวสิ่งที่เรียกว่า" ความเสียใจ"
อย่ากลัวว่าจะเหงา ...เมื่อต้องอยู่ลำพัง
อย่ากลัวความหมดหวัง...และหวั่นไหว
อย่ากลัววันเวลาและระยะทางที่ห่างไกล
อย่ากลัวอะไรอะไรที่ยังไม่เกิดขึ้นมา
เพราะสิ่งเหล่านี้จะทำให้เรามีพลัง
ทำให้เรามีความหวังกับการก้าวเดินต่อไปข้างหน้า
เวลาที่ต้องทรงตัวลุกขึ้นมา
ชีวิตเราจะไม่มีค่า....ถ้าเราไม่ต่อสู้กับอะไรเลย
บทกลอนนี้แหละคะที่ข้าพเจ้านำมาใช้เป็นสิ่งเตือนใจอยู่ตลอดเวลาเพื่อนๆจะนำไปใช้ก็ได้นะคะไม่สงวนลิขสิทธิ์คะคงจะพอเป็นกำลังใจให้กับใครหลายคนได้นะค่ะวันนี้แค่นี้ก่อนนะค่ะ
ไม่มีความเห็น