คิดถึงจึงต้องเล่าเอาไว้...ให้ใจว่าง

เป็นความประทับใจในนาทีท้ายๆของวันท้ายสุดของสัปดาห์

ออกจากห้อง lab ในเวลา 6 โมงเย็นของวันศุกร์ ในห้องยังมี...พี่ปนัดดา, พี่นุชรัตน์, พี่วรรณี, นายดำ ต่างคนต่างนั่งทำงานอ่าน... เขียน....ส่วนคุณศิริ...แม้ไม่ได้อยู่ในห้อง ก็ไปอ่านเหมือนกันค่ะ...ที่ห้องสมุดคณะแพทย์ใกล้ๆนี่เองเพื่อหาข้อมูล มองไปรอบๆระหว่างเก็บข้าวของแล้วก้คิดในใจว่า พวกเรานี้หนาทำงานกันหนักจริงๆ งานของเราเป็นงานบริการ งานปิดทองหลังพระที่เหนื่อยกาย แม้จะอิ่มใจ 

ในช่วงกลางวัน พวกเราแทบจะหาเวลาอ่าน เขียนงานที่ใช้สมาธิไม่ได้เลย เวลาสำหรับงานเหล่านี้นั้น ส่วนใหญ่เราจะทำได้ก็คือนอกเวลาทำงาน...หากต้องเลี้ยงลูกเล็กๆอย่างนายดำและคุณศิริ เวลาเหล่านี้ก็ยิ่งน้อยลงไปอีก ช่วงนี้ปิดเทอมเด็กๆไปพักผ่อนกับคุณปู่คุณย่า ทั้งคู่จึงสามารถอยู่ทำงานอ่าน เขียนในยามเย็นได้ที่ทำงาน....ประทับใจค่ะ ประทับใจความเป็นคนห้อง lab ที่ขยันกันอย่างนี้ ยังติดอยู่ในใจจนต้องเอามาเขียนลงไว้ เพื่อให้ใจว่างค่ะ 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดียามดึกค่ะ

• ขยันขันแข็งดีนะคะ 
• ครูอ้อยเรียกว่า  นำวิกฤติเป็นโอกาสค่ะ 
• ปิดทองหลังพระกันเยอะๆเดี๋ยวก็สวยนะคะ