"ฉันไม่ใช่คนธรรมะ ธัมโมเหมือนเธอนี่ จะได้วางเฉยไปหมด เจออะไรก็เฉย.....ไม่โกรธ ไม่ถือโทษใคร ไม่รู้ร้อน รู้เย็น รู้หนาวกับเขาบ้างเล้ย"
นี่เป็นคำที่มักได้ยินต่อว่าต่อขาน...
แต่อิชั้นขอบอกว่า "ไม่จริงนะคะ"
เพราะคนที่เรียนรูธรรมะน่ะเขาเรียนรู้ความจริงของชีวิต
เพราะ...ธรรมะ คือธรรมชาติ
ผู้ที่เรียนรู้ธรรมแล้ว เขาจึงเฉยเพราะนิ่ง ไม่ใช่เฉยชาหรือเฉื่อยชาอย่างที่หลาย ๆ คนคิดนะเคอะ...
การเรียนรู้ความจริงของชีวิต คือ เรียนรู้เกี่ยวกับโลกธรรม 8 ...
คือ 1. มีลาภ...
2. เสื่อมลาภ
3. มียศ
4. เสื่อมยศ
5. นินทา
6. สรรเสริญ
7. สุข
8. ทุกข์
ความจริงของชีวิตนี้จะผสมปนเปกับชีวิตคนเราเหมือนกับ เนสกาแฟกับคอฟฟี่เมตที่ต้องคู่กัน เช่นเดียวกับ ความจริงของชีวิตทั้ง 8 อย่างข้างต้นที่จะวนเวียน หมุนเวียนในชีวิตเราทุ้ก...ทุก..วัน เพราะเรานั้นคู่กัน เฉกเช่นเดียวกัน...
เมื่อเราเรียนธรรมและรู้ความจริงชีวิตดังกล่าวจึงทำให้คนนิ่งได้
อิชั้นเคยฟังท่านอาจารย์ชยสาโรภิกขุท่านเทศน์ว่า
" คนที่ฝึกธรรมะแล้ว...
จะหมือนคนที่อยู่ในห้องแอร์
มองออกไปข้างนอกฝนตกก็รู้
แดดออกก็รู้...ลมพัดแรงก็รู้
แต่ไม่เปียกไม่ร้อนเหมือนคนข้างนอก"
คนที่หัวใจติดแอร์แล้ว...
จิตใจจะเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด...
แถมไม่ค่อยเป็นทุกข์ด้วย...
เพราะการปล่อยวางที่ถูกต้องด้วย
เราต้องมีหน้าที่รักษาใจของเราเอง...
เวลามีอะไรมากระทบต้องระวัง
อย่าให้ใจสะเทือนมากนักมันไม่ดีหรอก
พระพุทธเจ้าสอนว่า...
" ช่างที่จัดดอกไม้ เขาจะคัดเลือกเฉพาะดอกไม้ที่สวย ๆ มาจัด ส่วนดอกที่ไม่สวยก็ทิ้งขยะไป ดังนั้นเราควรเลือกเก็บบุญไว้ในใจเหมือนกัน เรื่องเศร้าหมองทิ้งไป รักษาใจเราให้ดีอยู่เสมอ ๆ "
อ่านแล้วทราบว่าหนูเล็กกำลังเรียนรู้ตัวเราจิตเรา ขออนุโมทนาค่ะ ขอบคุณที่นำมาลปลรร อ่านแล้วทำให้มีสติมากขึ้น
มีประโยชน์ ชอบมากครับ โดยเฉพาะคําว่า หัวใจติดแอร์ รู้สึกได้เลย...
ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆนะครับ และขอให้มีหัวใจที่ติดแอร์ทุกคนเลยนะ[ไม่เปลืองไฟด้วยครับ...555]