การเยียวยา ครูบาอาจารย์ให้โอกาส แต่เราต้องลงมือทำ
การเยียวยา ครูบาอาจารย์ให้โอกาส แต่เราต้องลงมือทำ
ในการช่วยเหลือใครสักคนหนึ่ง ครูออกแรงเยียวยาเต็มที่
เมื่อครั้งที่ลูก ๆ งอแง แม่ครู ก็หากุศโลบายที่จะให้ลูก ๆ หลุดออกจากการถูกครอบงำ
แล้วค่อย ๆ ให้ปัญญา
มันง่ายที่จะตามใจกิเลส แต่ผมที่จะได้รับมันคือ ความทุกข์หนัก
การฝืน การขัดใจกิเลส แม้ในเบื้องต้นจะยาก
แต่ก็จะสบาย เมื่อเข้าใจและผ่านพ้นมันได้
สิ่งที่ครูพาทำก็คือ ปลด ละ เลิก
ความเคยชินด้าน ชั่ว
โดยนำ ศีล สมาธิ ปัญญา มานำทางปรับใช้กับชีวิต
แล้วก็เอาโอกาสในการสร้างกุศล มาหยิบยื่นให้ได้ทำ
เรื่องของการ ก้าวออกจากทุกข์ แบบพาทำ
“บอกให้เป็น ชี้ให้เห็น เป็นให้ดู”
เด็ก ๆ อาจจะเสพยา
แต่ปัญญาหาของหนู คือ เสพ อารมณ์ด้านลบ
การก้าวออก จึงต้องให้พลังที่แรงกล้ามาก ๆ
รหัส คือ “สติ ปัญญา”
ทางแก้คือ ข้อวัตร
พลาดพลั้งก็ให้ตั้งใหม่เหมือนหัดใหม่
เครื่องมือ ครูบาอาจารย์บ่มเพาะให้
สิ่งที่ต้องเพียรก็คือ “ทำให้พอ”
หนูเชื่อว่าเด็ก ๆ ก็ไม่ต่างจากหนู การก้าวออกจาก การเสพยา
ต้องใช้กำลัง ที่แรงกล้า แต่เชื่อว่า
“หากเต็มที่ ต้องทำได้”
ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นโดยธรรม ในชีวิตที่ผ่านมา
เพราะลงมือทำแบบที่ครูชี้แนะ
แต่ส่วนที่ยังทำไม่ได้ เพราะมันยังไม่ได้ลงมือทำนะ
หากหนูทำได้ก็เชื่อว่า “ทุกคนทำได้”
เพราะได้รับโอกาสไม่แตกต่างกัน อยู่ที่ใจใครจะกล้าพอไหมที่จะลงมือ
ความเห็น (2)
การทำตามพุทธองค์ประเสริฐสุด
Yes, it is strange!
Many children would try "drugs" even when they have to buy.
But many would not try Dhamma even when Dhamma is free.
Is good is sickening but evil is enticing?