ตามไปดู คนลาวบริจาคเลือด(เวียงจันทน์)

             

ช่วงวันหยุดอาสาฬหบูชา-เข้าพรรษา (9 กรกฎาคม 49)... ผู้เขียนมีโอกาสดูงานลาว-อีสานเหนือ รายการดูงานเป็นรายการที่บริษัททัวร์จัด ซึ่งมีทั้งความน่าสนใจ และน่าเบื่อคละเคล้ากัน

สิ่งที่น่าสนใจอย่างยิ่งคือ คนลาวรักษาศิลปวัฒนธรรมดีมาก ไกด์ลาว(คุณเพชร หรือนางเพชรในภาษาลาว)นุ่งซิ่นเรียบร้อย พูดลาวตลอด ไม่ยอมพูดไทยเลย นับเป็นแบบอย่างที่ดีมากในด้านการรักษาศิลปวัฒนธรรม

คุณเพชรเล่าว่า คนเวียงจันทน์ใช้ของแพงกว่าคนไทย เพราะซื้อสินค้ามาจากไทย

ตัวอย่างเช่น น้ำมันฝั่งไทยลิตรละ 28 บาทเศษ น้ำมันฝั่งลาวลิตรละ 35 บาท ก๋วยเตี๋ยวลาวเรียกว่า “เฝอ” ชามละเกือบ 40 บาท ฯลฯ

สิ่งที่น่าเบื่อคือ คนขับรถบริษัททัวร์ชอบใช้ไมค์ลอย... พูดจาเสียงดังเรียกเด็กรถบ้าง ไกด์บ้างผ่านไมโครโฟนแล้วๆ เล่าๆ

แถมยังพาไปจอดซื้อของ(ช็อปปิ้ง)หลายแห่ง ซึ่งอาจจะถูกใจนักช็อป ทว่า... ไม่ถูกใจผู้เขียนเท่าไหร่

ผู้เขียนชวนคุณอำพรรณ พันธ์บุญเกิด... พยาบาลที่สนใจธัมมะไปทำบุญกันที่คลังเลือด ครั้งนี้ไม่ทันได้เตรียมตัวซื้อพลาสเตอร์ยาสำหรับบริจาคไปด้วย คิดว่า ไม่เป็นไร... คงจะบริจาคเป็นเงินแทนได้

ขั้นแรกคือ หารถสกายแลป(รถสามล้อรับจ้าง)ไปโรงพยาบาลมโหสถ ซึ่งเป็นโรงพยาบาลรัฐใหญ่ที่สุดในเวียงจันทน์ก่อน พอไปถึงปรากฏว่า ที่นั่นไม่มีคลังเลือด

คุณพยาบาลลาวบอกว่า คลังเลือดลาวไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาล ต้องนั่งสกายแลป(รถสามล้อรับจ้าง)ไป เมื่อไปถึงแล้วให้กดกริ่ง จะมีเจ้าหน้าที่เวรมารับบริจาค

ตกลงเราต้องขึ้นรถสกายแลปไปอีกต่อหนึ่ง พอไปถึงกดกริ่งอยู่ไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่เวรเปิดประตูมารับ

เราขอบริจาคเงินให้คลังเลือด ท่านว่าวันนี้รับบริจาคไม่ได้ ให้นำเงินมาบริจาคใหม่วันจันทร์ หรือวันราชการ ขอฝากเงินบริจาคไว้ก็ไม่ได้ เพราะไม่มีระเบียบให้รับฝาก(คนลาวเป็นคนซื่อ...)

การบริจาคเลือดที่ลาวก็คล้ายของไทย... คุณอำพรรณถามเจ้าหน้าที่ว่า เข็มเล่มใหญ่ไหม ท่านตอบว่า “เทอรูโม (Terumo = ชื่อบริษัทผลิตเครื่องมือแพทย์ญี่ปุ่น)” เหมือนกัน เหมือนกับฝั่งไทย

 

ศูนย์บริจาคเลือดลาวมีแบบสอบถามสำหรับคัดกรองผู้บริจาคคล้ายไทย... มีทั้งภาษาลาว และอังกฤษพร้อม

การมีแบบสอบถามภาษาอังกฤษอาจเป็นเพราะลาวเปิดประเทศรับนักท่องเที่ยวจากทั่วโลก

ตอนนั้นมีผู้บริจาค 1 ท่านพอดี... การบริจาคเริ่มด้วยการกรอกแบบสอบถาม วัดความดันเลือด และเจาะเลือด

หลังบริจาคเลือดมีไวตามิ้ลค์ 1 กล่อง ขนมสำเร็จรูป 2 ห่อ(ผลิตในไทย) โทรทัศน์ในห้องบริจาคก็เปิดรายการของไทย

ของขอบคุณผู้บริจาคมีของทำในลาวอย่างหนึ่งคือ เสื้อยืดให้ผู้บริจาคท่านละ 1 ตัว

หลังชมการบริจาคเลือดแล้ว... เรานั่งรถสกายแลปกลับไปที่โรงพยาบาลมโหสถ

เราฝากเงินบริจาคใส่ซอง 1,100 บาทไว้ที่ผู้ช่วยพยาบาล โรงพยาบาลมโหสถ ท่านบอกว่า จะนำเสนอหัวหน้าในวันพรุ่งนี้

ถ้ามีโอกาสไปทำบุญที่ลาวอีก ครั้งหน้าตั้งใจจะซื้อพลาสเตอร์ยาหลายๆ กล่องไปบริจาคให้คลังเลือดครับ...

     เชิญชมภาพใหญ่ (โปรดคลิก):

• (1). ภาพประตูชัย เวียงจันทน์ มองผ่านรถสกายแลป(รถ 3 ล้อ) >>> [ Click ] <<<
  

  (2). ภาพห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาลมโหสถ เวียงจันทน์
  > ที่นี่ไม่มีคลังเลือด เวลาต้องการเลือด ต้องให้ญาติเดินทางไปคลังเลือดเอง >>> [ Click ] <<<

• (3). ภาพสะพากาแดง (สภากากบาทแดง หรือกาชาด) ลาว สูนบลิจากเลือด (ศูนย์บริจาคเลือด) เวียงจันทน์ >>> [ Click ] <<<

<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เชิญชมภาพใหญ่ต่อ (โปรดคลิก):</p>

• (4). ป้ายสะพากาแดง บอกว่า อยู่ที่เมืองจันทบุลี (น่าจะเป็นจันทบุรีคล้ายไทย) บ้านสีสะเกด (น่าจะเป็นศรีสะเกษคล้ายไทย) >>> [ Click ] <<<

• (5). ป้ายสะพากาแดง ยังมีชื่อแบบฝรั่งเศสค้างมาจากยุคฝรั่งล่าอาณานิคม >>> [ Click ] <<<

• (6). จุดซักประวัติ + วัดความดันเลือด >>> [ Click ] <<<

<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เชิญชมภาพใหญ่ต่อ (โปรดคลิก):</p><ul>

(7). ภาพการบริจาคเลือด >>> [ Click ] <<<

(8). ป้ายเชิญชวนบริจาคเลือดรูปหยดเลือด (ภาษาลาว) >>> [ Click ] <<<

(9). ภาพสาวลาวเชิญชวนบริจาคเลือด >>> [ Click ] <<<

</ul> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เชิญชมภาพใหญ่ต่อ (โปรดคลิก):</p>

• (10). โปสเตอร์คำแนะนำหลังบริจาคเลือด (ภาษาลาว) >>> [ Click ] <<<
• (11). โปสเตอร์คำแนะนำหลังบริจาคเลือด (ภาษาลาว) เมื่อกลับไปที่บ้าน >>> [ Click ] <<<

</span></span></span></span><p>     แหล่งข้อมูล:</p><ul>

ขอขอบคุณ > สะพากาแดงลาว. สูนบลิจากเลือด (Centre de transfusion sanguine). เวียงจันทน์. ลาว. > ๙ กรกฎาคม ๔๙.

นพ.วัลลภ พรเรืองวงศ์ > ๑๓ ตุลาคม ๔๙.

</ul>