ถอดบทเรียน:Happy Ba 14 (Wasawat Deemarn)
เห็นเงาของอาจารย์วัส แล้วผู้เขียนคิดแล้วคิดอีกในการถอดบทเรียนครั้งนี้ ว่าเกินไปไหมที่อาจหาญถอดบทเรียนของท่าน
Wasawat Deemarn หรือที่ผมขออนุญาตเรียกท่านว่าอาจารย์วัส ผู้รู้ นักอ่านหนังสือมากมาย นักถ่ายภาพสวยงามอีกท่านหนึ่งที่มีบันทึกมาให้ชาวโกทูโนได้อ่าน ได้เรียนรู้อย่างสม่ำเสมอ
บันทึกแรกที่ผมจะนำมากล่าวถึง ผมได้ "กราบเท้าพ่อแม่" สมความตั้งใจแล้วครับ ;)... http://www.gotoknow.org/posts/518880
วรรคหนึ่งอาจารย์เขียนไว้ว่า...
" ผมจึงคิดว่า ผมควรจะต้องทำอะไรให้พ่อแม่มากกว่าที่เคยทำบ้าง นั่นก็คือ "ผมอยากกราบเท้าพ่อกับแม่" เป็นกิจลักษณะสักครั้ง ปกติจะไหว้ กอด หอม อะไรแบบนี้ แต่การกราบเท้ายังไม่เป็นจริงจังสักที..."
" ผมเลือกใช้เวลาที่นัดกับใครบางคน แวะตลาดก่อน เพื่ือหาซื้อดอกมะลิสักสองพวง...
แต่ตลาดแรกกลับหมด ผมไม่ละความพยายามจึงแวะไปตลาดที่เลยจุดนัดไป และได้พบร้านขายดอกไม้ร้านหนึ่งที่กำลังจะปิดพอดี ..."
อ่านแล้วลุ้นเหลือเกินที่จะให้อาจารย์หาดอกมพลิให้ได้...
อาจารย์เขียนต่อไปว่า...
....เดือนแห่งความรัก คนที่เราควรคิดถึงคนแรก คือ พ่อกับแม่...
และในที่สุดอาจารย์ก็ได้มะลิไปกราบแม่...
" ผมยื่นพวงมะลิให้แม่ แล้วก็กราบไปที่เท้าทั้งสองข้างของแม่ ๑ ครั้ง แม่อวยพรให้ผมเจริญก้าวหน้าในชีวิตและขอให้ผมมีใครสักคนไว ๆ ผมก็ได้แต่ยิ้ม ;)..."
"แล้วผมก็หยิบพวงมะลิอีกพวงไปกราบเท้าพ่อ พ่อได้แต่ยิ้ม และไม่ได้พูดอะไร แต่ผมรู้สึกได้ว่า พ่อตื้นตันใจพูดไม่ออก.."
"...แล้วผมก็หันไปกอดแม่อีกรอบหนึ่ง ผมรู้ว่า ไม่ว่าลูกจะแย่แค่ไหน พ่อแม่ก็ยังรักลูกไม่เคยเปลี่ยนแปลง..."
อ่านบันทึกนี้แล้วหากมีพ่อและแม่นั่งอยู่ข้างๆ อยากจะก้มกราบท่าน ณ ตอนนั้นจริงๆ...
..........................
และอีกบันทึกหนึ่ง "ระหว่างทาง" อาจจะสำคัญกว่า "ปลายทาง" http://www.gotoknow.org/posts/521854
เป็นบันทึกที่กการบรรยายภาพที่อ่านได้ลื่นเหมือนเป็นการเดินทางเพื่อผ่านพบสรรพสิ่งรอบๆกาย..
ดังอาจารย์เขียนไว้ว่า...
"...คนเร่งรีบ มักมองเห็นแต่สิ่งที่อยู่ข้างหน้า คนไม่รีบ มักไม่ได้มองแต่เพียง "ปลายทาง" แต่ได้มีโอกาสมอง "ระหว่างทาง" ที่เดินผ่านมาด้วย "
...............
ตัวอย่างภาพและคำบรรยาย...
ผู้เขียนเพิ่งคลิกให้ดอกไม้แก่บันทึกนี้ ด้วยความสงสัยว่าเวลาที่ผ่านเลยมาถึงสี่เดือน ผู้เขียนพลาดบันทึกดีๆนี้ไปได้อย่างไร
..............
ขอบคุณอาจารย์วัส สำหรับบันทึกดีๆ ที่ทำให้ผู้เขียนมีความสุข
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาถึงตรงนี้
ในเย็นย่ำของฤดูฝน
24 มิถุนายน 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (8)
ขอบพระคุณมากครับที่ได้ให้เกียรติผมมากขนาดนี้ ;)...
บันทึกจากใจ เขียนง่ายจริง ๆ ครับ ;)...
ขอบคุณทุกช่อดอกไม้กำลังใจครับ
ขอบคุณอาจารย์วัส Wasawat Deemarn เช่นกันครับ
มาให้กำลังใจผู้เขียนและผู้ถูกพาดพิง (ยกย่อง) ค่ะ
ตามมาให้กำลังใจเจ้าค่ะ สวัสดีวันอังคารนะคะเพื่อน
อ่านแล้วชื่นใจมากค่ะ กลั่นจากความรู้สึกที่สัมผัสได้ สร้างความอบอุ่นในมิตรภาพระหว่างผู้ชื่นชมและเจ้าของบันทึก คนอ่านก็ได้แต่อมยิ้มด้วยความประทับใจค่ะ รัศมีความสุขแผ่ซ่านทั่วถึงผู้มาเยี่ยมชมค่ะ
ไม่มีคำบรรยายใด ๆ จะลึกซึ้งเท่าที่ใจรู้สึกครับ
มีความสุขค่ะ