ดั่งกันและกัน...คือ กระบวนการของการขัดใจ

เข้าใจในปรากฏการณ์ที่ว่าสรรพชีวิตที่เกี่ยวเนื่องกันนั้นต่างน้อมมาช่วยในการขัดใจเรา ไม่ว่าสรรพสิ่งนั้นจะรักหรือชัง ต่างก็มาเพื่อขัดตัวกูที่มีแน่นอยู่ในหัวใจให้บางเบา

ผลที่ได้ลิ้มรสคือ ใจที่ไม่ฟูหรือไม่แฟบ หากแต่เป็นใจที่เบาเบาเต็มไปด้วยอาการของการตื่นรู้และเบิกบาน อันเป็นอาการของหัวใจที่ยิ้มน้อยๆ แต่มีพลังมหาศาลต่อการก้าวย่าง

ดังนั้นอย่าได้ปรามาสไปว่า ทุกสรรพสิ่งนั้นไม่มีคุณต่อเรา พึงนอบน้อม อ่อนโยนและสำนึกแล้วเราจะได้พบค่าอันยิ่งใหญ่ ที่งามและเบานี้

...

๑๗ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๖