ถอดบทเรียน:Happy Ba 4 (ดร.ภิญโญ)


   อาจารย์ ดร.ภิญโญ 

   ผู้เขียนเรียกอาจารย์นำหน้า ดร. ผู้นี้อย่างไม่กระดากปาก เพราะความรู้ที่ท่านแบ่งปันมาในบ้าน โกทูโน แห่งนี้ช่างมากมายเกินจะเลือกเก็บมาเรียน มารู้ เกินกว่าจะถอดบทเรียน

   บันทึกในครั้งนี้เช่นกัน ดร.ภิญโญ อาจารย์ผู้มีความสุขในการถ่ายทอดวิชาและองค์ความรู้ด้าน OD,AI ไม่เว้นการได้รับชมภาพยนต์เรื่องใหม่ๆ อาจารย์ก็นำมาเปรียบเทียบกับองค์ความรู้ที่สามารถประยุกต์ไปเพื่อพัฒนาองค์กรได้ อย่างเช่นบันทึกนี้  562. "After Earth"

    ที่เรื่องราวย่อๆประมาณว่า " ...ทั้งสองกลับมายังโลกที่กลายเป็นเหมือนโลกต่างดาวของทั้งสอง เพราะเมื่อพันปีข้างหน้านั้น โลกที่ปรากฏกตรงหน้า ไม่เหมือนโลกที่เราเคยอยู่ เพราะอากาศเปลี่ยนไป แถมสัตว์ก็พัฒนาตัวเองไปไกล จนกลายเป็นนักล่าที่น่ากลัว"

   คนพ่อแม้จะเก่งมาก แต่ก็บาดเจ็บสาหัส เดินไม่ได้ เลยจำเป็นต้องส่งลูกไปแทน คนที่เป็นลูกต้องออกเดินทางฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ โดยก่อนไปพ่อบอกลูกว่า

   “... ภยันอันตรายเป็นของจริง แต่จะกลัวหรือไม่กลัวอยู่ที่เราเลือก...”

      ระหว่างทางผู้เป็นลูก ก็จะสติแตกในระยะแรก ผู้พ่อต้องบอกให้นั่งลง หายใจ รับรู้สิ่งที่เป็นปัจจุบัน ...

      คล้ายๆ กับการกลับมารู้สึกตัว หรือการมีสติในศาสนาพุทธนั่นเอง... จนที่สุดความกลัวก็หมดไป สามารถเอาชนะมนุษย์ต่างดาว และช่วยพ่อได้ในที่สุด

   อาจารย์ได้โยงเอาแก่นของหนังเข้ามาสู่วิชาการที่ท่านสอนอยู่เสมอ ดังวรรคหนึ่งที่ว่า

   "...การทำ Appreciative Inquiry (AI) หรือไม่ว่าจะเป็นศาสตร์ใดๆใน OD ก็ตาม.. เรามักเห็นชาว OD ทำสิ่งที่เรียกว่า Reflection หรือการใคร่ครวญ.. คือการหยุดคิดทบทวน สิ่งที่ทำไปแล้ว..."

   "ผมว่าการ “หยุด” สำคัญไม่ว่าจะเป็นทางโลกหรือทางธรรม ครับ และหนังเรื่อง After Earth เป็นเครื่องย้ำเตือนผมให้เห็นประโยชน์ของการ “หยุด” ครับ

   ...การเขียน Blog ใน Gotoknow แห่งนี้ ก็นับเป็นกระบวนการทำ Reflection ของผมครับ และผมก็ค้นพบว่า กิจกรรมนี้ทำให้ผม เชื่อมต่อความคิดที่มันกระจัดกระจาย ปะติดปะต่อเป็นเรื่องเป็นราวได้ ..."

    หลายๆบันทึกของอาจารย์ มักจะนำคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาเกี่ยวโยงให้เห็นเหตุและผล ให้เห็นการเกิดการดับอยู่เนืองๆ อย่างบันทึกนี้  516. "พอ (Enough)" เป็นประสบการณ์ที่ท่านได้ไปบวชที่วัดป่าธรรมอุทยาน หรือวัดหลวงพ่อกล้วย ว่า

   " ทำไมสมัยผมบวชที่วัดป่าธรรมอุทยาน หลวงพ่อกล้วยจึงต้องเน้นทุกวันให้ “ประมาณในการกิน ประมาณในการบริโภค” ตอนแรกผมก็ว่าทำไมต้องเน้นเรื่องนี้บ่อยๆ แต่ตอนบวชผมก็สามเดือน ผมก็พบว่าเรื่องนี้มันท้าทายที่สุด    ท้าทายมากกว่าตอนผมไปนอนป่าช้าท่ามกลางหลุมศพห้าหลุม กว่าเก้าวันเสียอีก ..."

   " มีวันหนึ่ง ผมตั้งใจกินแค่ข้าวจี่ (ข้าวเหนียวชุบไข่แล้วปิ้ง) เพียงสามก้อน เพราะอยากประมาณในการกิน สักพักครับ เห็นช๊อกโกแลต ยี่ห้อโปรดใส่ถาดมาแต่ไกล ตอนแรกก็พยายามดูจิตครับ โดยพยายามระงับความอยากก่อน ให้ความอยากหมดไปค่อยคิดว่าจะทานอะไร ที่สุดดูมันดับไปแล้ว จากนั้นผมก็หาเหตุผลเข้าข้างตนเองครับ ว่า

   “..วันนี้ไม่เป็นไรน่ะ ปฏิบัติมาหลายวันแล้ว ทานไปเถอะจะได้ไม่เครียดไป ว่าแล้วก็หยิบช๊อกโกแล๊ต ฉันซะท้องกาง”..."

   "สิ่งที่ผมค้นพบเรื่องการกินในครั้งนั้น ทำให้เห็นความน่ากลัวของกิเลสมนุษย์ ตอนนั้นพอผมเฝ้ามองเรื่อง “ความอยาก” อาหารของผมแล้ว ผมก็เริ่มตระหนักครับว่า     หลายครั้งในอดีต ที่ชีวิตที่เราเดือดร้อน ไม่เป็นปรกติสุขนั้น หลายๆครั้งเกิดจาก “ความอยากเล็กๆน้อยๆ” นี่เอง "

.................

    และแม้อาจารย์จะลงท้ายบันทึกทุกครั้งด้วยคำว่า

   "วันนี้เพียงเล่าให้ฟังครับ ลองพิจารณาดูนะครับ"

    แต่มุมมองของผู้เขียนคิดว่าอาจารย์คงจะมีความสุขที่ได้เขียนบันทึก ได้ถ่ายทอดวิชาความรู้...

    ไม่ใช่เพียงเล่าให้ฟัง และไม่ต้องพิจารณาดูก็เป็นสุขครับ

...............

http://www.gotoknow.org/posts/538444

http://www.gotoknow.org/posts/520788

.................

    ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาถึงตรงนี้

   ในวันที่แสบตาจากการอ่านบันทึกเพื่อหัดถอดบทเรียน

   แต่ก็ Happy Ba ครับ

10 มิถุนายน 2556

    พ.แจ่มจำรัส

หมายเลขบันทึก: 538894เขียนเมื่อ 11 มิถุนายน 2013 09:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 สิงหาคม 2013 14:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

คุณพิชัยต้องตัดแว่นเพิ่มเพราะถอดบทเรียน....คุณมะเดื่อคนอ่านก็คงต้องตัดแว่นแล้ว (ปกติยังไม่ต้องพึ่งแว่น)  เพราะอ่านบทเรียนที่คุณพิชัยถอดนี่แหละ...จ้าาาาาาา

ขอบคุณการถอดบทเรียนที่ดีๆเช่นนี้ค่ะ...

โอ้โห! เห็นทีหมูจ๋าคงต้องตัดแว่นด้วยคนเสียแล้วล่ะค่ะ ล่วงเข้าวัยกลางคนแล้วแต่ตอนนี้ยังไม่พึ่งแว่นตานะคะ สายตาดีแต่ทว่า ผมหงอกค่ะอิๆๆ ขอบคุณบทความดีๆของเพื่อนนะคะ

ขอบคุณทุกความเห็นครับ

คุณมะเดื่อ คุณมะเดื่อคนอ่านก็คงต้องตัดแว่นแล้ว (ปกติยังไม่ต้องพึ่งแว่น)  เพราะอ่านบทเรียนที่คุณพิชัยถอดนี่แหละ

นาง นงนาท สนธิสุวรรณ ขอบคุณการถอดบทเรียนที่ดีๆเช่นนี้ค่ะ...

 ขอบคุณครับ คุณ หมูจ๋า ผมทั้งหงอกทั้งแว่นหนา เฮ้อ...สังขาร

ขอบคุณค่ะ สุดยอดทั้งคนถอดและคนถูกถอด

คุณพ.แจ่มจำรัส ให้เกียรติผมมากๆครับ

ยินดีมากๆ ที่บทความ "เพียงเล่าให้ฟัง" ของผม จะเป็นประโยชน์ต่อท่านและคนอื่นๆ

ยินดีทุกๆวันที่ได้เข้ามา Gotoknow 

ขอบคุณอีกครั้งครับ


พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท