ความฝัน
จากเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง อยุ่กับท้องไร่ท้องนา
และครอบครัวที่อบอุ่น
เมื่อตอนเป็นเด็กถึงวัยที่ต้องเรียนหนังสือ
ชอบมุดใต้โต๊ะเวลาที่ครูเผลอ
แล้วชอบถามตัวเองเสมอว่า......
ทำไมเราต้องเรียนหนังสือ .......
แล้วทำไมต้องมีโรงเรียน......
ทำไม...ต้องมีครู
ทำไมเขาต้องมาสอนเรา
ทำไมเขาต้องตีเรา เวลาที่เรานับเลขไม่ได้
1 2 3 4 5 6 7 8 9 แล้วก็ 1 (จำไม่ได้สักที ว่า สิบ)
ทำไมเขาต้องตีเราเวลาที่เราอ่านไม่ได้เหมือนเพื่อนๆ
ทำไมครูต้องตีเวลาที่เราวิ่งเล่นปีนหน้าต่างกับเพื่อน
มันสนุกออกจะตาย....มากกว่าเรียนเรียนหนังสืออีก
วันหนึ่งครูคนสวยบอกให้นักเรียนจับคู่กันนั่ง
ฉันมองไปที่เพื่อนๆ จะมีใครอยากนั่งกับฉันมั่ง
ทุกคนมีคู่กันหมดแล้ว ....
เหลือแต่ฉันคนเดียว ที่เพื่อนไม่อยากนั่งด้วย
เพราะฉันเรียนไม่เก่ง ....
ความเห็น (4)
เธอคือความหวัง
ที่ยังต่อเติมความฝัน
เธอคือรัผูกพัน
เชื่อมั่นในทางที่เดิน
ขออภัยครับที่เข้ามาช้า .. ก็ไม่ทราบว่าเปิด Blog และเขียนบันทึกไว้แล้วมากมาย .. ขอชื่นชมครับ.
