จะสิบปีแล้ว...

ที่ข้าพเจ้าทดลองใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย ลดการใช้ชีวิตในส่วนที่ไม่จำเป็นออกไป เช่น การทานอาหารนอกบ้าน การงดซื้อของที่ไม่ใช่ความจำเป็น การฝึกฝนดังกล่าวอาศัยการรักษาศีล๘ เป็นเครื่องมือ ซึ่งทำให้เข้าถึงซึ่งความสมถะได้เร็วและได้ง่ายมากขึ้น โดยเฉพาะเรื่องความเป็นอยู่ในชีวิตประจำวัน

แรกๆ...เราอาจดูเหมือนแตกต่าง...

แต่พอนานเข้าก็กลายเป็นความคุ้นชิน

การรักษาศีล๘ ในชีวิตประจำวันในช่วงแรกของชีวิตถือว่าเป็นการทดลองปฏิบัติ ไม่ได้แสดงออกชัดเจน แต่เป็นการซ้อม ฝึกฝนและทดลอง...

แล้วก็งวดเข้าเรื่อยๆ ... ตัดในสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไปเรื่อยๆ เข้าสู่ความเรียนง่ายในระดับที่ละเอียดลึกซึ้งมากขึ้น

เมื่อมานึกย้อน...

หากไม่ฝึกฝนก็ยากที่จะเป็น ทุกอย่างต้องอาศัยการปฏิบัติฝึกฝน

นิสัยเดิม...ที่เป็นมากคือการวิ่งตามเทคโนโลยี แต่ทุกวันนี้งด ใช้เท่าที่มีก็ถือว่าดีและใช้ได้อยู่ ชอบซื้อของซื้อเสื้อผ้าก็ตัดก็ดัดนิสัย ดัดไปจนถึงสันดานให้ลงไปถึงซึ่งอาสวะกิเลส ...ฝึกจิตให้คุ้น ควบคุมและเลิกทำในพฤติกรรมต่างๆ ดังกล่าว

จิตเรานั้นยากต่อการฝึก ยิ่งโดยเฉพาะจิตของผู้หญิงที่ถูกธรรมชาติความเป็นผู้หญิงควบคุมไม่ว่าจะเป็นฮอร์โมนหรือสารชีวเคมีต่างๆ ในร่างกาย ทำให้การฝึกจิตทำได้ยากกว่าผู้ชาย หากเราเข้าใจธรรมชาติในความเป็นผู้หญิงนี้จะทำให้เรามีความฉันทะในการฝึกฝนดัดจิตตน...

ความเป็นอยู่...

ฝึกอยู่อย่างง่าย สะอาด และปลอดภัย บ้านเรือนไม่ต้องใหญ่โต มีห้องเล็กๆ พออยู่ได้แทรกเข้าไปในใจกลางธรรมชาติ

มันเรียบง่ายแต่มันให้คุณค่าแห่งความสุขสงบในระดับจิตวิญญาณได้เป็นอย่างยิ่ง

...

๒๑ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๕๖