สวัสดียามบ่ายค่ะ คุณไมโตคะ
คุณไมโตคะ
ครูอ้อยมีข่าวค่อนข้างร้ายแจ้งค่ะ คือ
1. รถของครูอ้อย ปิย๊อช ของคุณไมโต กระจกด้านหลังแตกร้าวแบบกระจกนิรภัยค่ะ หวาดเสียวแตกจะตายตอนที่ขับรถ
2. ครูอ้อยพิมพ์งานการบ้าน ได้ตั้ง 12 หน้า save แล้วแต่ลืมนำกลับบ้านค่ะ โมโหตัวเองมากเลยค่ะ
พรุ่งนี้ต้องนั่งรถเมลล์ไปเอามาทำที่บ้านค่ะ
อ่านกลอนพี่ชายสอนน้องสาวหรือยังคะ อ่านแล้วครูอ้อยจะเล่าให้ฟังอีกค่ะ
คุณไมโตคะ
คุณไมโตคะ
ขอบคุณค่ะที่ครูอ้อยให้เครดิต ศน.กุ้ง...เคยได้ยินคนเขาเคยเปรียบเทียบผู้หญิงเรากับประเภทหนังสือน่ะค่ะ ลองฟังดูนะคะ...
วัยเด็ก = เหมือนหนังสือการ์ตูนขายหัวเราะ สนุกสนาน อิ่มเอมเกษมสุข
วัยรุ่น = เหมือนหนังสือวัยหวาน โลกเป็นสีชมพูระเรื่อ หน่อมแน้มอะโนเนะ
วัยสาว = เหมือนหนังสือแฟชั่น หลากสี หลากรส หลายเรื่อง หลายแหล่ง
วัยแต่งงาน = หนังสือเอ็นไซโครพิเดีย สอดรู้สอดเห็นรู้มากไปหมด
วัยแต่งนาน = หนังสืออนุสรณ์งานศพ หมดค่า ไร้ราคา แม้เนื้อหาจะดี
เตาะแตะ....เต่งตึง....ตึ๋งตั๋ง....โตงเตง....ต้องตาย...
ศน.กุ้งไม่เห็นด้วยกับช่วงวัยสุดท้าย...เพราะชอบอ่านหนังสือที่ได้มาจากงานศพค่ะ...รู้สึกว่าเป็นหนังสือที่มีค่า ประเมินราคาไม่ได้ และส่วนใหญ่จะมีเนื้อหาดี ๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณไมโต
สวัสดียามสายค่ะ คุณคนไกล
คุณ Bright Lily คะ
สวัสดีค่ะ คุณไมโต
อ่านมาก็หลายรอบ..เพิ่งเห็นว่าครูอ้อยพาดพิงถึงกะปุ๋มด้วย...ขอบคุณนะคะสำหรับคำชม..แต่กะปุ๋มก็มักโดนท้วงติงนะคะ...ว่าสื่อสารหรือพูดไม่รู้เรื่อง..ก็คงจะมีแต่ครูอ้อยนี่แหละกะมังที่ว่า...กะปุ๋มเขียนได้ดี...
ขอบคุณนะคะ
(^________^)
กะปุ๋ม
....
ว่าแต่ว่า..ครูอ้อยจัดกะปุ๋มเป็นดอกอะไรดีคะ...อิอิ!!!
กะปุ๋ม ครูอ้อยคิดถึง ฟ้าร้องไห้แทนฉันวันนี้ค่ะ ครูอ้อยเหงาค่ะ
ครูอ้อยให้หนูเป็นดอก....ยังคิดไม่ออก
อันว่าคน..สับสน..วนเวียนว่าย
สับแต่ว่า หญิงชาย มีสีสัน
หากรูปชั่ว ตัวดำ ทำดีครัน
สุดจำนรร เสกสรร คำชื่นชม
สวยแต่รูป วูบวาบ หวีดหวิวหวิว
หัวใจปลิว หลุดลอย คอยมองหา
จากอยู่ไกล ไม่หวล กลับคืนมา
นองน้ำตา คิดถึง แต่เดิมมา
...ดอกไม้แสนสวย รวยน้ำใจ ...