"หัวใจออกเดิน" ... (รอคอยรุ่งอรุณ : ณัฐกานต์ ลิ่มสถาพร)

หัวใจออกเดิน

ความจริงจันทราในคืนเพ็ญ
ไร้หัวใจจึงเห็นเพ็ญกระจ่าง
พอดาวดับลับฟ้าตอนรุ่งราง
ฟ้าทิ้งจันทร์แขวนค้างไว้คอยใคร

คล้ายคอยคนรักมาเคียงชิด
คล้ายคอยมิ่งมิตรมาชิดใกล้
ความทรงจำจึงมีลมหายใจ
ความฝันใฝ่จึงมีจิตวิญญาณ

ใจเป็นนกบนฟ้าปลาในน้ำ
บินว่ายร่ายรำไปทุกย่าน
ใจเป็นดอกไม้ในฤดูบาน
คอยการขับขานด้วยเพลงใบ

ใจจึงพบความจริงไม่รู้จบ
ยิ่งลบยิ่งลามความฝันใฝ่
กี่ขุนเขาห้วงทะเลร่อนเร่ไป
ออกตามหาหัวใจในฝันนั้น

หมื่นแสนรากจากบ้านนานเกินกลับ
หมื่นแสนฝันนานนับเกินกลับฝัน
หมื่นแสนทางห่างหายในคืนวัน
ยิ่งดั้นด้นการค้นพบยิ่งลบเลือน

จินตนาการหว่านฝันปันความคิด
รอรุ่งอรุณของชีวิตคอยขับเคลื่อน
เดือนต่ำดาวตกนกร้องเตือน
คอยความจริงมาเยือนความเป็นไป

สิ้นทางสุดฝ้นกี่พันหมื่น
วันคืนล่วงลับเหมือนหลับใหล
งามหวังยังตามความหวังไกล
หลักชัยอยู่ที่ไหนในชีวิต

....................................................................................................................................................................

หัวใจยังคงออกเดิน
ศรัทธามั่นยังเพลิดเพลินไม่รู้หาย
การก้าวเดินของชีวิตไม่วางวาย
ความฝันคือจุดหมายที่แท้จริง

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...

....................................................................................................................................................................

ขอบคุณกวีนิพนธ์ ...

ณัฐกานต์ ลิ่มสถาพร. รอคอยรุ่งอรุณ. กรุงเทพฯ : อุดมปัญญา, ๒๕๕๖.

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน หอมกลิ่นหนังสือ

คำสำคัญ (Tags): #happy ba#wasawatdeemarn#กวีนิพนธ์#ณัฐกานต์ ลิ่มสถาพร#บทกวี#รอคอยรุ่งอรุณ#วสวัตดีมาร#หัวใจเดินทาง

หมายเลขบันทึก: 535539เขียนเมื่อ 10 พฤษภาคม 2013 15:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 10 พฤษภาคม 2013 15:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน