บทที่ ๘ การปลดล็อก จิตใจและพรสวรรค์อันแท้จริงโดยกำเนิดของมนุษย์เรา

ในการที่จะก้าวไปสู่ยุคแห่งสติปํญญานั้น เราต้องปลดล็อกกุญแจ โซ่ตรวนต่างๆที่ล็อก ที่พันธนาการจิตใจและพรสวรรค์ต่างๆ ของมนุษย์เราออกไปเสียก่อนเพื่อให้จิตใจเรานั้นเป็นอิสระ เบิกบาน เบาสบาย เป็นแรงส่งให้พรสวรรค์ต่างๆในจิตใจเปล่งแสง เปล่งประกาย ความสามารถและสติปัญญาออกมาได้อย่างแท้จริง มนุษย์เราทุกคน ไม่ว่าจะยากดีมีจนอย่างไร มักจะหมั่นเปรียบเทียบตัวเอง กับผู้ื่ื่อื่นเสมอๆและมักจะน้อยอกน้อยใจ ในโชคชะตาของตนเอง ในสิ่งที่ตนเองมีอยู่เสมอๆอันที่จริง โดยชาติกำเนิดของมนุษย์นั้น จะมีพรสวรรค์อันพิเศษโดยกำเนิด ติดตัวมาทุกคนเสมอสิ่งนี้เป็นสิ่งที่พิเศษยิ่ง มีเฉพาะในเผ่าพันธุ์มนุษย์ และเป็นสิ่งที่ไม่มีในสัตว์โลกเผ่าพันธุ์อื่นๆ  จิตใจของมนุษย์เรานั้น ย่อมเป็นดังกล่องนิรภัย ที่เก็บพรสวรรค์ทั้งปวง ของมนุษย์เราอยู่จิตใจของมนุษย์เรานั้น โดนปิดล็อก หลายชั้น ด้วยกุญแจนิรภัยชั้นดี หลายชั้น หลายดอก แต่ละชั้น แต่ละดอก ก็แตกต่างกันออกไป จิตใจของมนุษย์เราจึงมีเอกลักษณ์และมีความเฉพาะตัวยิ่งจากจิตใจภายใน สู่กายภายนอก ตัวตนของมนุษย์เราจึงมีเอกลักษณ์และมีความเฉพาะตัวยิ่ง  ในเมื่อจิตใจของมนุษย์เรานั้น โดนปิดล็อก หลายชั้น ด้วยกุญแจนิรภัยชั้นดี หลายชั้น หลายดอก แต่ละชั้น แต่ละดอก ก็แตกต่างกันออกไป เราจะคาดหวังให้สิ่งๆเดียว กุญแจเพียงหนึ่งดอกหรือกุญแจเพียงชุดเดียว มาปลดล็อก จิตใจของมนุษย์เราทุกๆ คน ที่แตกต่างกันอย่างมากมายได้อย่างไรในชีวิตจริงของเรา เราจะเห็นตัวอย่างได้มากมาย ที่พยายามใช้กุญแจเพียงชุดเดียว กับคนทุกคนตัวอย่างที่ชัดอย่าง เช่น ในเรื่องของการศึกษา เศรษฐกิจ การเมือง บุคคล ครอบครัว สังคม และประเทศชาติ  จิตใจของมนุษย์เรานั้น ย่อมถูกปกคลุม ถูกปิดล็อกด้วย ความกลัวต่อสิ่งที่มองไม่เห็น ไม่รู้แจ้งชัดความไม่รู้และเฉื่อยชาจากความเกียจคร้าน ความเศร้าหมองจากความผิดหวัง คาดหวัง อ้างว้างและว่างเปล่าความโกรธอันคุกกรุ่น ร้อนลุ่ม ต่อสิ่งที่มากระทบ ตัวตนของเราเอง ความโลภที่บังตาและบังใจ  มองไม่เห็นสิ่งใดความหลงไหลและงมงาย ในสิ่งต่างๆ โดยไม่ตรวจสอบอย่างสม่ำเสมอ โดยเหตุและผล  กุญแจพื้นฐานที่สำคัญที่สุด ๓ ดอก หรือใบไม้เพียง ๓ ใบ ที่จะปลดล็อกจิตใจของเรา ในเบื้องต้น ย่อมประกอบด้วยความกล้าหาญ จงกล้าหาญ และเป็นผู้ห้าวหาญ ต่อความกลัวในใจทั้งปวงความซื่อตรง    จงซื่อตรงทั้งต่อใจตนเอง และใจผู้อื่น จงกล้ายอมรับและเผชิญหน้ากับความเป็นจริงสติปัญญา       จงรู้ตัว รู้ตน รู้ืัทัน รู้รอบ ข้อดีข้อเสีย ของสิ่งต่าง และสามารถเชื่อมโยงข้อดีและข้อเสียนั้นได้  สามสิ่งนี้จะเป็นไฟส่องทาง เป็นหนทาง ให้เราค้นหา ชุดกุญแจอันเฉพาะตัวของเราเองชีวิตของมนุษย์เรานั้น เปราะบาง แตกสลาย และจบลงได้ง่ายดาย เราจึงควรไม่ประมาท เลินเล่ิอ เฉื่อยชาและเกียจคร้านเราเองเท่านั้นที่รู้ใจตัวเราเองมากที่สุด เราเองเท่านั้นที่จะต้องกล้าหาญพอที่จะตามหา ชุดกุญแจอันเฉพาะตัวของเราเองแล้วกล้าหาญพอที่จะปลดล็อกใจเราเอง ด้วยตัวเราเอง เพื่อตัวเราเอง  ชุดกุญแจอันเฉพาะตัวของเราเองนั้น เป็นดุจไปไม้เพียงหยิบมือที่สำคัญที่สุดต่อเรา จากใบไม้ที่มีอยู่มากมายไม่สิ้นสุดหากเมื่อใดที่หวาดหวั่น ไม่แน่ใจ จากสิ่งรอบๆตัว จงกล้าหาญ จงซื่อตรงต่อใจเราเอง จงก้าวไปข้างหน้าด้วยสติปัญญา  จงก้าวต่อไปเพื่อเปิดล็อกจิตใจเราเอง และจงช่วยเปิดล็อกใจผู้ื่อื่น เมื่อเราช่วยผู้อื่นแล้ว เท่ากับสิ่งนั้นเป็นกุญแจอีกดอกหนึ่งที่ย้อนกลับมา ช่วยเราเปิดล็อกใจเราเองมากขึ้น อีกเช่นกัน  เมื่อจิตใจเป็นอิสระ ไม่โดนพันธนาการ ความอึดอัด ขับข้องใจ ความกลัว ความเศร้าหมอง ต่างๆ ย่อมจางไป ย่อมจากไปพรสวรรค์ที่โดนกักขัง ไว้ภายในย่อมเริ่มส่งแสง ส่งประกาย หนุนนำ ให้เห็นความสามารถอันแท้จริงในตัวเรามนุษย์เรานั้นเป็นสัตว์โลกที่ฝึกได้ และสามารถพัฒนาพรสวรรค์ ความสามารถ ต่างๆ ได้ไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อใดที่เรา รู้สึกอึดอัด คับข้องใจ จิตใจเศร้าหมอง ขุ่นมัว ร้อนรน คุกกรุ่น ไร้ความสงบ ในใจจงปลดล็อก จงไขกุญแจ ปลดปล่อยจิตใจ ของเราให้เป็นอิสระ ปลอดโปร่ง เบาสบาย เมื่อใดที่เราเห็นผู้อื่น รู้สึกอึดอัด คับข้องใจ จิตใจเศร้าหมอง ขุ่นมัว ร้อนรน คุกกรุ่น ไร้ความสงบ ในใจจงเข้าใจ จงเห็นใจ จงเมตตากรุณา จงเผื่อแผ่ ต่อผู้อื่น จงช่วยปลดล็อก จงช่วยไขกุญแจ ช่วยปลดปล่อยจิตใจของผู้คน ในการที่จะก้าวไปสู่ยุคแห่งสติปํญญานั้น เราต้องปลดล็อกกุญแจ โซ่ตรวนต่างๆที่ล็อก ที่พันธนาการจิตใจและพรสวรรค์ต่างๆ ของมนุษย์เราออกไปเสียก่อนเพื่อให้จิตใจเรานั้นเป็นอิสระ เบิกบาน เบาสบาย เป็นแรงส่งให้พรสวรรค์ต่างๆในจิตใจเปล่งแสง เปล่งประกาย ความสามารถและสติปัญญาออกมาได้อย่างแท้จริง