เริ่มต้นเรียนรู้...เมื่ออายุ ๕๐
จริงๆตั้งใจ ให้หัวข้อบันทึกว่า"เริ่มต้นเรียนรู้ภาษาอังกฤษ(อย่างจริงจัง)..เมื่ออายุ ๕๐ " แต่มันยาวเกินไป ที่สุดแล้วก็คือ "ภาษาอังกฤษ..ง่ายนิดเดียว" ตอนที่ ๒ นั่นเอง ตอนแรกไปสังเกตการณ์อบรมการสอนภาษาอังกฤษของครู ๒ วัน ก็ได้อะไรดีๆ เหมือนกัน ในเชิงแง่คิดมุมมอง แต่ ๒ วันที่ผ่านพ้น ๑๘ - ๑๙ เมษายน ๒๕๕๖ เป็นคิวของผู้บริหารล้วนๆ จัดที่ห้องประชุมเขื่อนศรีนครินทร์ อ.ศรีสวัสดิ์ จ.กาญจนบุรี ..งานนี้ได้เต็มๆ
๓๐ กว่าปี ที่อยู่ในช่วงวัยของการศึกษาเรียนรู้ในสถาบัน เริ่มที่ ป.ตรี ป.โท และอบรมภาษาอังกฤษมานับครั้งไม่ถ้วนผลที่เกิดกับตัวผู้เขียน ก็คือความกระท่อนกระแท่น ไม่เกิดมรรคเกิดผล ไม่ก้าวหน้า และนำไปใช้ได้น้อย อาการขลาดกลัว ไม่มั่นใจตนเอง ทำให้ต้องหลบๆซ่อนๆ แม้จะให้ความสำคัญกับภาษาอังกฤษปานใด แต่ภาพในเชิงลบก็ไม่สามารถลบออกจากใจไปได้ แน่นอน..ผู้เขียนไม่เคยประทับใจการเรียนรู้อบรมด้านนี้ จากที่ไหนเลย
เขตพื้นที่การศึกษา กำหนดจัด ๒ วัน ผู้เขียนตั้งใจมากๆ ทำจิตใจให้สดใส ทำสมองให้ว่างเปล่า ลืมสิ้นภารกิจทุกสิ่งทุกอย่าง ไปแบบน้ำครึ่งแก้ว ตั้งใจไปเติมเต็ม แม้สังขารล่วงสู่วัย ๕๐ ไม่ใช่เด็กหนุ่มที่เพียบพร้อม คล่องแคล่วว่องไว เฉียบแหลมเหมือนเมื่อก่อน คิดว่าจะเริ่มต้นจริงจังเป็นครั้งแรก ..ถ้าไม่เข้าใจ ตามเขาไม่ทัน..ก็คงจอดไม่ต้องแจว
รายงานตัว ๐๘.๓๐ น. จากนั้น คณะผู้จัดการอบรม แนะนำวิทยากร..จากรายงาน..ได้ยินว่าวิทยากรมีชื่อเสียงมาก เป็นที่รู้จักดีในเมืองกาญจน์และระดับประเทศ..พอเอ่ยชื่อ ผู้เขียนก็บอกกับตัวเองว่า โอเค ก็เคยได้ยินชื่ออยู่ แต่ไม่รู้ว่าท่านดัง หรือเก่งภาษาอังกฤษ ยอมรับว่าเริ่มต้นก็เชยแล้ว ท่านวิทยากรเป็นคนไทรโยค เรียนรู้ด้วยตนเองกับฝรั่งที่สถานีรถไฟ จากนั้นมาเรียนจบที่โรงเรียนประจำจังหวัด ได้ทุนAFSนักเรียนแลกเปลี่ยน และจบ ป.โท - เอก ที่อเมริกา ไปศึกษาดูงานและเป็นวิทยากรในต่างประเทศทั้งเอเชียและยุโรป เป็นคณะทำงานจัดทำหลักสูตรการอบรมหลายสถาบัน และได้รับเชิญให้เป็นวิทยากรให้กับภาคเอกชนและในเขตพื้นที่การศึกษาต่างๆ ทั่วประเทศ จนแทบจะไม่มีเวลาว่าง ....๒ วันที่ท่านจัดเวลาให้พวกเรา ก็ต้องจองกัน ล่วงหน้า ๓ เดือน
ท่านคือ ดร.นิสัย แก้วแสนชัย......ด้วยวัย ๖๓ ปี แต่ท่านดูหนุ่มมาก แข็งแรงสดใส ยิ้มแย้มและมีอารมณ์ขัน
ผู้เขียนนั่งหน้า ใช้ทุกนาทีให้มีค่า หวั่นๆใจลึกๆ ถ้านั่งหลับจะทำอย่างไร..แต่แล้วคุณพระช่วย..ผิดคาด ไม่มีเวลางีบหลับ วิทยากรท่านลุกเดิน ออกเสียงให้เราพูดตาม สอนออกเสียงขั้นพื้นฐานที่ถูกต้องด้วยคำและประโยคง่ายๆ ที่เราไม่เคยรู้มาก่อน ฝึกให้เราสังเกต วิเคราะห์ ทำเสียงสูงต่ำให้เหมือนฝรั่ง ไม่ต้องอาย มีการแบ่งกลุ่มสนทนาโต้ตอบกัน บางช่วงมีเกมให้เล่น แต่ละเกม เราได้เรียนรู้คำและออกเสียงประโยคต่างๆ โดยไม่รู้ตัว ท่านพยายามเน้นย้ำการออกเสียงให้ถูกต้องชัดเจน พอเราทำได้ท่านก็ชื่นชมเยินยอ ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นจิตวิทยา ที่ต้องการให้เราไปใช้กับเด็ก แต่เราก็ชอบ
วันแรก ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ใจก็ไม่อยากให้เลิก ข้อคิดที่ได้วันแรกก็คือ ลืมไปซะ การสอนภาษาอังกฤษ แบบว่า ตัว B คือ บ ตัว S คือ ส I คือ สระ อิ A คือ สระแอ.......ฯลฯ เคยออกเสียงเรียบๆง่ายๆ ก็เลิกซะ ต้องมีสูงๆต่ำๆ ท่านฝึก ให้นับ ๑ - ๒๐ แค่ วัน ทู ทรี.. การวางลิ้น การเน้นเสียง.แค่นี้เราก็รู้แล้ว ว่าเราผิดมาตลอด หรือ การฝึกตั้งคำถามที่ขึ้นต้นด้วย what when where why"" มีความหลากหลายที่เข้าใจง่ายจากตัวอย่างของท่าน ผ่านการฝึกฝนของเรา แค่ What is your name? ก็สนุกแล้ว
วันที่สองของการอบรม ผู้บริหาร ได้รับความรู้เกี่ยวกับอาเซียนโดยไม่รู้ตัว เกี่ยวกับ ภาษา ประชากร ศาสนา อาหาร เมืองหลวง พื้นที่และผู้นำประเทศ ในรูปแบบภาษาอังกฤษง่ายๆ โดยท่านบูรณาการกับชีวิตประจำวัน เหตุการณ์บ้านเมืองและใช้เกมการแข่งขันตอบปัญหา ที่ทำให้เราตื่นตัวอยู่เสมอ สนุกสนานมากครับ เรียกว่า ฮา กันทุกช็อต
หกโมงเย็น..ขับรถถึงบ้าน คนที่บ้านทัก เพราะเห็นเรายิ้มหน้าบาน เลยบอกว่า "พ่ออบรมภาษาอังกฤษ มีความสุขมาก.." สุดท้ายก็บอกคนที่บ้านว่า " คิดถึง ดร.นิสัย มากๆ" รวมทั้งขอขอบคุณคณะทำงานของสพป.กจ.๔ ทุกท่าน โดยเฉพาะท่าน ดร.ธวัชชัย พิกุลแก้ว ผอ.สพป.กจ.๔ และ ท่านรองฯประสงค์ แย้มศิริ และพี่น้อง ศึกษานิเทศก์ทุกคน ที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจและงบประมาณ (ห้องประชุม อาหาร ที่พัก เยี่ยมจริงๆ) ช่วยให้ผู้บริหารสถานศึกษา ได้เครื่องมือ(ทักษะ)ในการนิเทศกำกับติดตามการเรียนการสอนภาษาอังกฤษที่ถูกต้อง งานนี้ผู้บริหารทุกคน ที่อยู่ครบตลอดรายการ ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "วิทยากรเก่งมาก ...ทำให้เรามั่นใจขึ้นอีกเยอะ ไม่ต้องกลัวอีกต่อไป..ยังไงซะ ภาษาอังกฤษง่ายนิดเดียว และฝึกฝนได้จริงๆ"
มาประเมิน..และมองตัวเองอีกครั้ง ..เราสนุกและรักที่จะเรียนรู้การสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษเสียแล้ว บอกตัวเองว่า อายุ ๕๐ กว่าแล้วนะ ..แต่ช่างเถอะ ไม่มีใครแก่เกินเรียน หรอกน่า....จริงไหมครับ
ความเห็น (13)
เห็นด้วยค่ะ หลุมฝังศพคือจุดจบของการศึกษา การเรียนรู้ตลอดเวลาทำให้เราไม่มีวันแก่ ไม่มีวันตายค่ะ
การยอมรับอย่างกล้าหาญว่าเราไม่รู้อะไรและเรียนรู้สิ่งนั้นคือผู้ชนะความไม่รู้ของตัวเองค่ะ
วิทยากรเก่งจริง ๆ ค่ะ สร้างความมั่นใจของผู้มาร่วมเรียนรู้และสร้างทัศนคติที่ดีต่อการเรียนภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดี
ขอบคุณมากครับ
คุณSila
ผมกำลังดื่มด่ำกับภาษาอังกฤษครับ
ดีใจจังเลยค่ะ การเรียนรู้ไม่มีวันจบสิ้น
สำหรับพี่แล้ว "ความไม่รู้เป็นบ่อเกิดแห่งอวิชชา"
สิ่งที่พี่ไม่รู้ไม่เคยสนใจเลยคือการเรียนรู้จิตใจตัวเอง
ได้อ่านบันทึกนี้แล้วยิ่งมีความสุขที่ได้เรียนรู้
จิตใจและความคิดของตัวเองไปพร้อมๆกัน
อีกทั้งรู็สึกโชคดีเห็นพี่ดร.อดิสัย ยิ่งมีความสุข
ท่านเป็นพี่ที่น้องๆรักทุกคน พวกเรากำลังตามตัวท่าน
เนื่องจากเบอร์ติดต่อที่พี่ท่านให้ไว้หายไปกับเครื่องนาน 2ปีแล้วค่ะ
ตื่นเต้นดีจัง
ครูครับ
เบอร์โทร ดร.นิสัย 081 847 2957
ขอบคุณ นะครับ
ตื่นเต้นมากกว่า พี่ AW ซะอีก
เมื่อรู้ว่าพี่ก็เป็นสมาชิก โก ด้วย
ขอแสดงความยินดีด้วยครับที่ผอ ได้เรียนรู้กับ ดร.นิสัย
ผมไม่ได้พบอาจารย์ท่านนานมากๆ เคยไปช่วยสมัยอาจารย์ท่านสอนที่ราชภัฏกาญจนบุรี
ขอบคุณครับ ท่านอาจารย์ ขจิต
ผมได้ซีดีข้อมูลจากท่านดร.นิสัย
มาเรียนรู้ฝึกฝนตนเองมากมายเลยครับ
การศึกษา ไม่มีวันสิ้นสุด จริง ๆ ค่ะ
ครูอิงเองก็คงต้องศึกษาเพิ่มเติมอยู่เสมอ
ที่นี่ ก็คือแหล่งเรียนรู้หนึ่ง ที่ครูอิงกำลังศึกษาอยู่ ทุก ๆ วันค่ะ
ขอบคุณมากครับ พี่อิง
โห! ทำให้เกิดแรงฮึดเรียนภาษาอังกฤษนะนี่
อย่างชลัญ ไม่ต้องแล้ว มั้ง ส่งน้องหมวยเรียนเยอะๆ รับรองไปไกลแน่
คุณมะเดื่อก็ต่ออายุเรียนอยู่นะเนี่ยะ....ยังไม่จบซักที...เฮ้อ..! เรียนจน " แก่" กว่าอาจารย์แล้ววววว