จั่วหัวเรื่องไว้แบบนี้...ก็เนื่องมาจากประสบการณ์ของข้าพเจ้ากับนักศึกษาอีกแล้วค่ะ...
ซึ่งจุดประสงค์ของข้าพเจ้าคือ..ต้องการให้นักศึกษาได้ไปศึกษาค้นคว้าด้วยตัวเอง เพราะเค้าจะได้เข้าใจและจดจำฝังลึกในสมอง..ดีกว่าการที่เราบรรยายปาว ๆ อยู่หน้าชั้นเรียน
งานนี้..ข้าพเจ้าให้นักศึกษา เป็น "ผู้เชี่ยวชาญ" ในหัวข้อใบงานที่แจกให้ ซึ่งแต่ละคนจะได้หัวข้อไม่เหมือนกัน เหตุผลที่ข้าพเจ้าใช้คำว่าให้นักศึกษาเป็น "ผู้เชี่ยวชาญ" ก็เพราะว่าอยากให้เค้ารู้ว่าเรื่องที่เค้าจะต้องไปศึกษานั้น ทำเล่น ๆ ไม่ได้ ต้องรู้จริง รู้กระจ่างในเรื่องนั้น ๆ และจากที่ข้าพเจ้าบอกว่าให้พวกเค้าเป็น "ผู้เชี่ยวชาญ" นั้น ได้ยินพวกเค้าร้องว่า "อื้อหือ"...แต่ดูจากแววตา ออกจะกระตือรือร้น อยากทำงานชิ้นนี้ซะเหลือเกิน
พอแต่ละคนได้รับงานไป..ก็รีบอ่านดูใบงานกันใหญ่ ว่าได้หัวข้อเรื่องอะไร...พออ่านแล้วยังไม่กระจ่าง ก็รีบมาถาม..อย่างนี้ใช่มั๊ยคะ ..อย่างนี้ผมเข้าใจถูกมั๊ยครับ....กันใหญ่...Active กันมากค่ะ
ข้าพเจ้า...ก็บอกว่าให้ "ผู้เชี่ยวชาญ" แต่ละคนนำเสนอผลงานของตนเองในสัปดาห์หน้า โดยให้เวลาคนละไม่เกิน 10 นาที...
ผลปรากฎออกมา..แต่ละคนจะเกินเวลาที่กำหนดให้คือคนละประมาณ 15-20 นาที เนื่องจากว่ากระจ่าง...รู้ลึก..รู้จริง ในหัวข้อที่ตนเองไปค้นคว้ามา...อยากจะพูดให้เพื่อน ๆ และอาจารย์ฟังให้มากที่สุด พูดแบบไม่มีสะดุด ไม่มีติดขัดเลย...เพราะจากการที่เค้าคิดว่าเค้าคือ "ผู้เชี่ยวชาญ" ในเรื่องนั้น ๆ
สรุปว่า..งานนี้ ได้ผลค่ะ..."นักศึกษา" ทุกคนเป็น "ผู้เชี่ยวชาญ" ได้ดีทีเดียว จากการประเมินของข้าพเจ้า...แถมบางทีเรื่องบางเรื่องที่เราไม่เคยได้รู้..ก็รู้จาก "ผู้เชี่ยวชาญ" ในห้องเรียนนี่แหละค่ะ