"คนหนึ่งโชคดี อีกคนโชคร้าย" ... (หมื่นตาธรรมะ ตอน สติล้น...พ้นทุกข์ : กะว่าก๋า)

คนหนึ่งโชคดี อีกคนโชคร้าย

(Mirror Wisdom)

ชายคนแรก :

ชายคนหนึ่งทุกข์ใจ
เมื่อเขาไม่มี "รองเท้า" ไว้สวมใส่

แต่เมื่อเหลียวมองออกไป
ชายอีกคนกลับไม่มี "เท้า" ทั้งสองข้าง

"นี่ฉันทุกข์ใจเพราะไม่มีรองเท้าใส่
แต่ดูเขาสิ ไม่มีแม้แต่เท้าไว้ใส่รองเท้า"

ชายคนที่สอง :

"ฉันโชคร้ายจริง ๆ
อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้ต้องเสียเท้าไป"

แต่เมื่อชายคนนี้
เหลียวมองไปดูรอบ ๆ
เขากลับพบชายอีกคนหนึ่ง

"ฉันแค่ไม่มีเท้าทั้งสองข้าง
แต่ดูชายคนนั้นสิ...
เขาไม่มีทั้งแขนและขาเลยด้วยซ้ำ
ว่าไปแล้ว ฉันโชคดีจัง"

ชายคนที่สาม :

ชายผู้ไม่มีทั้งแขนและขา
กำลังนั่งวาดภาพอย่างมีความสุข
เขาใช้ปากงับพู่กันเอาไว้
จุ่มและป้ายปาดสีอย่างชำนาญ

"ฉันมีความสุขกับสิ่งที่ตนเองทำ
ฉันโชคดีและมีความสุขจริง ๆ"

หลายครั้งในชีวิต เราคิดว่าตัวเองโชคร้าย
ไม่มีดวง ไม่มีโอกาส ไม่มีโชคลาภวาสนา
เราอยากเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ อยากร่ำรวย
อยากเป็นที่ยอมรับของใคร ๆ อยากมีชื่อเสียง
แต่ทั้ง ๆ ที่เรามีร่างกายสมบูรณ์ มีแขนขาครบ
แต่เรากลับไม่มีความสุขในการใช้ชีวิต
มีแต่ความทุกข์ทั้งเรื่องของชีวิต ความรัก
การทำงาน ครอบครัว เพื่อนฝูง
ทุกอย่างดูสับสน วุ่นวาย และมีปัญหาอยู่ตลอดเวลา

เรามัวแต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่า

"ทำไมฉันถึงไม่ประสบความสำเร็จ?"

"ทำไมฉันถึงโชคร้ายอยู่ตลอดเวลา?"

"ทำไมไม่มีใครเข้าใจฉันบ้าง?"

"ทำไมชีวิตของฉันถึงลำบากยากเข็ญเหลือเกิน?"

นี่อาจเป็นเพราะ
เรามัวแต่วุ่นวายอยู่แต่กับ "ความคิด" ของตนเอง
จนลืมสิ่งสำคัญมาก นั่นคือ "การลงมือทำ"

เราลืมแม้กระทั่งว่าตัวเราในขณะนี้

"ยังมีอะไรอยู่"

"ยังเหลืออะไรบ้าง"

ที่เป็นต้นทุนชีวิต ซึ่งสามารถนำมาต่อยอด
และเกื้อหนุนให้เราก้าวเดินต่อไปบนเส้นทางชีวิต
บางคนคิดว่าตนเองไม่มีอะไรเลย
ซึ่งไม่ใช่ความจริงที่ถูกต้อง...
สิ่งที่เรามี...แต่ไม่เคยคิดนำออกมาใช้
สิ่งนั้น...มีก็เหมือนไม่มี
ปัญหาทั้งหมดจึงอยู่ที่ "ความมุ่งมั่นตั้งใจ"
"ความอดทน"
และ "การลงมือทำ"

บางคนพบอุปสรรคก็เอาแต่ท้อแท้ หมดหวัง
พบเจอปัญหาก็ด่าทอโชคชะตา
ว่าทำให้ตนต้องล้มเหลวพ่ายแพ้ตลอดเวลา
พอล้มลงไป ไม่เคยคิดจะลุกขึ้นมาสู้
เอาแต่ถอดใจ ถอนใจ และคิดหันหลังกลับอยู่เสมอ
คิดแต่ว่าตนเองโง่ ไม่เก่ง ไร้ความสามารถ
ขาดโอกาสที่ดี ไม่มีคนสนับสนุน ฯลฯ

คนที่มีร่างกายสมบูรณ์ แต่จิตใจท้อแท้ ยอมแพ้ ไม่สู้
จึงเป็นคนที่พิการ... "พิการทางใจ"
ทำไมไม่ดูบ้างว่า เรายังเหลืออะไรในชีวิตบ้าง
เรายังมีร่างกายที่สมบูรณ์ ยังมีหลายสิ่งหลายอย่าง
ที่สนับสนุนให้เราเดินต่อไปได้
ไม่ว่าหนทางนั้นจะยากลำบากเพียงใด ขอเพียงใจสู้
ล้มกี่ครั้ง ไม่สำคัญเท่ากับลุกขึ้นมาสู้ต่อ
ในทุก ๆ ครั้งที่ล้มลงไปได้หรือไม่

บอกตนเองสิ
เรายังมีโอกาส
เรายังสู้ต่อได้ แค่อย่าถอยหนีปัญหา
ไม่จำเป็นต้องรอโอกาสที่ใครจะหยิบยื่นให้

สิ่งใดขาด สร้างสิ่งนั้นขึ้นมา
สิ่งใดหมด เติมต่อให้กลับเต็มขึ้นใหม่

เรายังมีสองแขน สองขา
ยังมีสมองให้คิด ให้เค้น ให้ค้น
เพื่อให้ตนเองเข้มข้น
และพัฒนาทุกสิ่งให้ดีขึ้นได้ในทุกวัน

อย่ากลัวที่จะล้มเหลว
แต่จงกลัวใจที่ยอมแพ้และล้มเลิก

สู้ให้สุดใจ สู้ให้สุดกำลัง สู้ให้สุดแรง
แพ้กี่ครั้ง ล้มกี่ครั้ง ช่างมัน
คนอื่นเขาทำได้ ประสบความสำเร็จได้
แล้วทำไมเราจะเป็นเหมือนเขาบ้างไม่ได้
ที่เป็นไม่ได้ เพราะยังไม่ได้เป็น
หรือเพราะยังไม่ได้ลงมือทำ
ทำแล้วพลาด..เรียนรู้ ทำแล้วผิด..แก้ไข
ชีวิตนี้ไม่มีอะไรยาก
ขอเพียงเราอย่ากลัวที่จะเผชิญหน้ากับความทุกข์ที่มี
อย่างท้าทายและต้องมุ่งมั่นตั้งใจให้มากที่สุดเท่านั้นเอง

.................................................................................................................................................................................

เรายังอาจดีกว่าคนอื่น

ไม่เชื่อลองมองออกไปดูคนที่เขาแย่กว่าเราสิ

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...

................................................................................................................................................................................

ขอบคุณหนังสือดี ๆ

กะว่าก๋า (นามแฝง). หมื่นตาธรรมะ ตอน สติล้น...พ้นทุกข์. กรุงเทพฯ : A Thing Book, ๒๕๕๖.

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน หอมกลิ่นหนังสือ

คำสำคัญ (Tags): #happy ba#wasawatdeemarn#วสวัตดีมาร#หมื่นตา

หมายเลขบันทึก: 532417เขียนเมื่อ 7 เมษายน 2013 23:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน 2013 23:47 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน